က်ေတာ္ကသာစာေမးပဲြကိုေအးေဆးေျဖေနတာ.hyungကသူေျဖေနရသလိုပဲ စိတ္ပူ႐ွာတယ္.ညေနတိုင္းပဲေက်ာင္းေပါက္ဝကေစာင့္ၿပီး_
"Mingyu.....Mingyuေျဖႏိုင္ရ႕ဲလားဟင္
ေျဖႏိုင္ရ႕ဲလား "
န့ဲစိုးရိမ္တႀကီးေမးတတ္ပါတယ္
စာေမးပဲြၿပီးသြားတ့ဲေန႔ကေတာ့ ေက်ာင္းဂိတ္ဝမွာ ခါတိုင္းလိုပဲHyungက ေစာင့္ႀကိဳလ်က္ပါ..ၿပီးေတာ့က်ေတာ့္ကိုစိုက္ၾကည့္ၿပီး __
"Mingyu..mingyu ေျဖႏိုင္တယ္ေနာ္"တ့ဲ ေမးေနက်ေမးခြန္းပါပဲ 😂
"ေျဖႏိုင္ပါတယ္"
က်ေတာ့္အေျဖကိုၾကားလိုက္ရတ့ဲေနာက္ hyungတခဏတာဆိတ္ၿငိမ္သြားတယ္
"ေျဖႏိုင္ရင္ သိပ္ဝမ္းသာတယ္..ေန႔တိုင္းေျဖႏိုင္ေတာ့ ေအာင္မွာပါ..အေတာ္ပဲစာေမးပဲြၿပီးတ့ဲေန႔မွာ ကိုယ္ မင္းကို ေျပာစရာ႐ွိတယ္ အ့ဲတာေျပာမလို႔ "
Hyungအသံကနည္းနည္းတိုးသြားသလို မ်က္ႏွာလဲတည္သြားတယ္
"ဘာလဲဟင္..............hyung"
"အဲ.....ဟိုေလ.....ဟိုဟာ......အာ..ကိုယ္ကေလ.....ကိုယ္ Mingyuကိုခ်စ္ေနလို႔,
အ့ဲတာ..အ့ဲတာ မင္းရ႕ဲအေျဖကို ကိုယ္ၾကားခ်င္လို႔"
ကတိုက္က႐ိုက္ႀကီးေျပာလိုက္တ့ဲHyungရ႕ဲစကား က်ေတာ္မေမ်ွာ္လင့္မိတ့ဲစကားပါ..႐ုတ္တရက္ျဖစ္ေနေတာ့ က်ေတာ္ဘာျပန္ေျပာရမွန္းေတာင္မသိေတာ့ဘူး...hyungမ်က္ႏွာကိုလဲ မၾကည့္ရဲ
Hyungကိုအ့ဲတုန္းကက်ေတာ့္စိတ္ထဲ အကိုတစ္ေယာက္လိုပဲေအာက္ေမ့ထားတာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္လဲ အရြယ္ေရာက္ေနၿပီလို႔မွမထင္ေသးတာ (😂)
"ဟင့္အင္း.....က်ေတာ္ မသိဘူး hyung က်ေတာ္မေျပာတတ္ဘူး hyungကက်ေတာ့္အကိုပဲဟာ"
က်ေတာ္အ့ဲလိုေျပာၿပီးအိမ္ကိုအေျပးေလးျပန္လာခ့ဲတယ္..hyungကိုတစ္ခ်က္င့ဲကည့္လိုက္ေတာ့ hyungကမ်က္ႏွာငယ္ေလးန႔ဲ လမ္းမွာက်န္ခ့ဲတယ္
က်ေတာ္႐ုတ္တရက္႐ွက္လဲ႐ွက္ ငိုလဲင္ိုခ်င္တယ္
အဲ့ဒီႏွစ္ေႏြရာသီမွာပဲHyung Seoulကိုျပန္သြားခ့ဲတယ္
က်ေတာ့္ကိုလည္း
"ညီေလးအရင္းလိုေနရာကေန ခ်စ္စကားဆိုမိတာ ခြင့္လႊတ္ပါ"
လို႔လဲ ေျပာသြားေသးတယ္
