Ölüm başlanacak engüzel nokta

Hayata Veda

Bir karar alıyorum ölmekten korkmuyorum ama burası bitiriyor beni her geçen gün daha da yaşlanıyorum ömrümden giden iki sene sizin için belki önemsiz ama güneşi görmeyeli bir hayvanı sevmiyeli aşık olmayalı özgür olmayı unutalı yediğinin önünde yemediğinin umrunda olmamasını nasıl özler insan bilemezsiniz siz hastalık tamamen sarıyor bedenimi yaşamak büyük cesaret bu şekilde
***
Bir gece yarısı tabure ayarlayıp sabaha kadar oturdum sadece düşündüm ne kadar daha dayanabilirim gücüm varmı diye sesim soluğum kesildi boğazımda bir düğüm yutkunuyorum gözlerimde yaşlar sessizce ağlıyorum düşünceler umuda kelepçe vuramaz demiştim haklısınız ama düşünceler öldüre bilir bunca senenin hastalığın bir çaresi yok kelepçe de işlemez artık kafamda bitirdim kendimi gitmeden önce de söylediğim ve söylemediğim o kadar çok şeyi anlatmak istedim vesselam
***
Aldım elime kalemi döküldü mısralarıma sözler birer birer akan gözyaşları kağıdımın içine iyice işledi bu dünya ya geldik sebebini bilmeden suçumuz varsa affola derdi büyük olanın derdine kim derman ola derken hıçkırıklara boğularak çarşafı ranzanın etrafına doladım kendimi bıraka bileceğim bir boşluk yoktu oysaki biraz düşündükten sonra boynuma da dolamaya başladım koşar adımlarla koşmaya başladım ayaklarım yerden kesilmişti sırt üstü düşüyor ve yavaş yavaş öldüğümü sanıyordum evet film şeridi derler gözlerimizin önünden geçer benim ise gençliğimde gördüğüm güneş geçiyordu apar topar revire götürdüler beni süre revirde yattım
***
Her gün birbirini kovalıyor her şey hayatımda tekrar tekrar yaşanıyor havalandırma saati volta tesbih racon geçmiyor günler geçmiyor ölüm beni çağırıyor kulaklarımda fısıltı var neden yaşadığımı bilmiyorum hastalık bir yandan zaman bir yandan duvarlar da üstüme geliyor ölemiyorum başaramıyor um bir yolunu bulmam gerekiyor nasıl kurtulurum bu hayattan nasıl veda ederim hayata 10.08.1987
***