Nagtatawanan kami ni tol ng biglang nadaanan siya ng paningin ko he's looking at us at nanlilisik ang mga mata niya. I just ignored it and looked away.
"Shit! 7:50 na 8 o'clock ang curfew ko. we need to go" sabi ko sa kanila
"kayo? uuwi na din ba kayo o mauna na kami?" tanong ni tol kay Jane
"Una na kayo susunod nalang kami kami na rin maghahatin kay cristine at shan. ingat kayo. Hoy nathan ingatan mo yan ha" jane
"Opo! kayo din ingat ha" pahuling sabi ni tol at lumabas na kami
Nang narating namin ang kotse niya ay nandoon na rin si manong kaya pinagbuksan nalang niya ako ng pinto.
"Fian can I have a word with you" may nagsalita sa likuran ko
Tumingin ako kay nate at tumango naman siya. Nauna na ako lumakad mga ilang metro lang ang layo sa kotse ni nate.Hindi ako nagsalita at hinintay kong mauna siya.
"Fian please come back to me .....please" he said then he held my hand.
"I can't and I won't" pinilit kong pigilan ang mga luha kong gustong pumatak
sorry.kasi sa sobrang sakit di na kita kayang pagkatiwalaan.
"Please... give me another chance I'll make it up to you bumalik ka lang sakin" nagumpisa nang lumabas ang mga luha sa mata niya.
Don't cry. please don't. not in front of me.
Tinatagan ko ang sarili ko at pilit hinde nagpaapekto.
"I already gave you your 'chance' you need to let go of me like I did to you"
