Бэхэн зүрх [Completed]

🖋1💙

Энэ бичвэрийг уншиж эхлэх гэж буй танаа энэ өдрийн мэндийг хүргье. Юун түрүүнд энэ миний анхны фик бөгөөд аль дээр бичигдэж байсан учир алдаа дутагдал маш их байгаа. Би ч алдаагаа засахаар шаргуу хичээллэж байгаа. Тиймээс энэ фикээр минь миний өнөөдрийн чадварыг битгий дүгнээсэй гэж хүсэх байна. Баярлалаа
---
Ээж: Наадхаа яг одоо шатаа

Би: Ээжээ энэ зүгээр л ном ш дээ.

Ээж: Бэки би чамд зөндөө л хэлсэн. Битгий ном унш.

Би: Яагаад? *хошуугаа цорвойлгох*

Ээж: Битгий гэсэн л бол битгий. Би одоо энэ гэрт байгаа бүх номыг шатаана.*орилох*

Аав: Ханиа одоо хэрэггүй ээ. Охин мань ойлгосон. Шатаах хэрэггүй ээ.

Ээж тайвширсан ч би үнэхээр их гомдсон учир уйлсаар л байлаа.

Намайг Юм Бэки гэдэг. Одоо ахлах сургуулийн 3-р ангийн сурагч боловч амьдралдаа ном уншиж үзээгүй.

Аав уншиж болохгүй эдр гэж хэлдэггүй ч ээж харин маш их уурладаг. Би 12р анги хүртлээ уран зохиолын хичээл дээр дандаа муу авсан. Ээж намайг бусад хийчээл дээр муу ч биш дунд авахаар уурладаг мөртлөө уран зохиол дээр муу авсан ч ер уурлаж байгаагүй. Би яагаад гэдгийг нь мэдмээр байна.

Аав: Бэки 101 гөлөг гэнэ үү?

Би: Хисон Бунсун хоёр уншсан гэсэн. Гоё ном гээд магтаад байхаар нь уншмаар байсын. Тэд ном уншиж болоод би яагаад болдоггүй юм бэ? *гомдолтойгоор уйлах*

Аав: Тэдэнд ямар ч нууц байхгүй болохоор л тэр.

Би: Тэгвэл надад ямар нууц байгаан?

Аав: Чамд бишээ охин минь бидэнд нууц байгаа юм.

Би: Ааваа би юу ч ойлгохгүй байна.

Аав: Миний охин үнэнийг мэдэхээр  хангалттай том болжээ.

Аав толгойг минь зөөлөн илээд номоо нээн цээлхэн хоолойгоор уншиж эхэллээ. Аав надаа анх удаа ном уншиж өгч байна. Намайг бага байхад ээж л надад үлгэр уншиж өгдөг байсан.

Аав: Стуарт гэх ухаантай далматин нохой байжээ.

Гэнэт орон доор минь нохой хуцах чимээ сонсогдлоо. Гайхаад доош хартал нээрээ л номон дээрхтэй яг ижил нохой байв.

Би: Хөөх

Аав: Бэки аав нь номын баатар амьлуулдаг чадвартай.

Би: Би ч бас тийм чадвартай муу?

Аав: Мэдэхгүй ээ. Гэхдээ магадгүй тиймээс л ээж чинь чамд тэгж их уурладаг юм.

Би: Ааваа би хэрвээ чадвартай бол яах вэ?

Аав: Ном уншихгүй байсан нь дээр.

Би: Тэгвэл одоо туршаад үзэх үү?

Аав: Тэг2 *надад номыг өгөх* сая миний уншсан хэсгийг дахиад уншвал энэ нохой буцаад ном руу орно.

Би номыг уншлаа. Гэхдээ юу ч болсонгүй.

Аав: Миний охин ашгүй онцгой чадваргүй юм байна.

Би:Тийм гэж үү?

Аав номыг дахин уншлаа. Гөлөг гэнэт гарч ирсэн шигээ гэнэт алга боллоо.

Би: Ваав

Аав: Ханиа охин минь жирийн юм байна. *орилох*

Ээж: Нээрээ юу?

Аав: Тийм ээ юу ч болоогүй.

Ээж: Бэки ээжийгээ уучлаарай одоо чи ном уншиж болноо. Хүссэн номоо унш. Ээж аав хоёр нь бүгдийг нь авч өгнө. *тэврэх*

Би нээрээ л жирийн бололтой. Ашгүй дээ

笑み大好き🌸