HiS-SiZ

Hissizlik...

Medya: Büşra Mutlu - Yaşıyormuş gibi

Mutlaka dinleyin...

2 Ekim 2017   23.29

Şu an ağlıyorum... Gözyaşlarım intihar ederken gözlerimden tek istediğim şey... Unutmak... Gitmek istiyorum bu dünyadan , bu dünyanın insanlarının arasından...Ya fazlaydım bu dünyaya... Ya az... Çok bir şey istemiyorum aslında , unutmaktan başka... Dışarıya çıkmak bile istemiyorum artık...

O her şeye gülen kız gitti. Yerine  hiç alışamadığım , insanlara gülmek için çabalayan bir kız geldi... Bana gelip "Bir gün öyle çaresiz kalacaksın ki , insanlara gülmek zorunda kalacaksın..." Deselerdi inanmazdım.
Hala inanamıyorum...

Yorgunum hiç olmadığım kadar...

Durgunum olmayı istemediğim kadar...

Ben nasıl bu hale geldim? Nasıl bu kadar bittim? Nasıl bu kadar tükendim? Ne ara gerçek gülmeyi unuttum , ne zaman sahte gülümsemelerin arkasına sığındım?Kendimden her şeyi kaybettim ben...
Kendimi bıraktım bir denize ve o denizden geçen dalgayla kıyıya vurdum... Ne gören oldu bedenimi ,
Ne hisseden oldu ruhumu...

Hissizim be...

İlk defa Bomboşum...
Bitmişim...
Bir rüya olmasını istiyorum en çok...
Bir rüya... Upuzun... Uyandığımda salakça gözlerimi ovuşturan bir ben...
Ruhum bedenimde , herşey yolunda..
( Mesela... )

Hissetmiyorum... Konuşmuyorum da...
Gözlerimden firar eden yaşlar var sadece... Bir sözüm bile yok... Anlamını yitirdi her şey... Ruhum bedenimden çıktıktan sonra...

Bedenen hayattayım... O yüzden kimse için sıkıntı yok...

Ya Ruhum ,
Kalbim ,
Ben Neredeyim ?
Kimse Umursamazken Ben Bende kaybolmuşken , nasıl hayattayım nasıl?

Bu kadar mı basit her şey ?

Kaybettim kendimi... Kalbimi hissetmiyorum , yaşamayı unuttum...
Yaşamak bile anlamsız geliyor... Nereye atsam kendimi olmuyor... Nereye koysam sığmıyorum... Kalbim atmayı unutmuş , bir şekilde yaşıyorum...
Gözlerim ve gözyaşlarım her saniye beraber... Dokunsalar kalbime , bedenimden atacağım... Ama Ruhumda kalacak...

Beden ve Ruh arasında ince bir çizgi vardır...

Bedendeki her şeyi silebilirsin ama...
Ruhuna her darbede bir imza atılır...
Unutmaya çalışırsın izi kalır...

Dipsiz bir kuyuya düştüm... Kapkaranlık , kimse yok... Yalnızım...
Çıkamıyorum o kuyudan , kimse duymuyor çığlıklarımı... Nefessiz kalana kadar bağırıyorum ama nafile...
Bir tek ben varım , bir de kalbim...
Anlam veremiyorum hiçbir şeye... Ne ruhum kalmış bedenimde , ne de kalbim...
Ben benliğimden çıkmışım...
Kendimdeki her hücremi kaybetmişim...

Bir yangın çıkmış, herkes kaçmış, ben kalmışım... Herkes kendi canının derdine düşmüş ben yanmışım...
Ve Ben Kül olarak kalmışım...
Kimse görmeden...
Sessizce yanmışım...

Hissizce...

•••

<3<3<3