Strayed From Another World

Chapter 5-Shyon

Chapter 5-Shyon

Lancess Point of View

"Ano po ba ang meron sa palasyo bakit andoon ang paraan upang maka alis kami Lugar ito?" Humugot ng malalim na buntong hininga ang diwata

"Kasi nandoon ang binhi ng isang makapangyarihan na bulaklak"

"Bulaklak?" Sabay na pagka banggit namin ni Krizz

"Ang binhi nito ay kayang tuparin ang lahat ng nais mo, ginawa iyo ng aking ina para sa mga bampirang mahirap sa buhay ....Pero," Biglang lumungkot ang expression ng muka nya , ewan ko ba hindi na nga maipinta ang muka nya mahirap pa madiscribe

"Pero pinatay nila ang aking ina sa pamamagitan ng itim na salamangka , sa totoo nyan ang katulad naming mga diwata ay hindi tumatanda at hindi na mamatay agad agad, Oo hindi kami tumatanda pero namamatay rin kami at isa lang ang paraan para mamatay kami kundi ang gamitan kami ng itim na salamangka," yumuko sya ng pagka kibit balikat ako

"Ganon na nga , pinatay nila ang aking ina dahil sa tukso na dumadaloy sa katawan nila , nakuha nila ang binhi at itinanim ito sa gitna ng palasyo kung saan nakabantay ang mga ibang kawal , Isa lamang ordinaryo ang halaman na iyon ngunit punong puno ng mahika, ang halaman ay kawangis din ng mga Rosas ngunit ito ay subra sa mahika," Mas gusto ko nang magseryoso

"sa Tuwing dalawang Taon lamang ito nag lalabas ng mga binhi at sigurado ako na sa susunod na kabilugan buwan ito maglalabas ng binhi"

"E bakit nila kinuha ang binhi kung halos lahat ng gusto nila meron na sila?" Napatitig ako sa mata nya at nakikita ko ang nagrereflict kong muka sa mata nya at kulay red ang mata ko

"Meron pa silang hindi na kukuha ," e ano naman yun?

"Ito ay ang mabigyan sila ng mahaba ang buhay at nalaman nila dati na ang sagot sa tanong nila ay ang makakagat ang Bampira sa isang tao , dahil ang dugo ng tao ay nagpapatagal ng buhay ng mga bampira"

"E paano po kami? Tao po kami"
Tama si Krizz baka maka alis kami dito patay na o baka hindi na kami makaalis

"Sa totoo nya may dugo parin kayong tao pero anyong bampira, kayo mag iingat kayo dahil hindi nyo lahat kilala ang nakapalibot sa inyo at hindi nyo rin kayang mabasa ang iniisip nila dahil hindi kayo isang purong bampira"Napahikab ako sa antok agad naman itong napansin ni Krizz

"Segi, maaari ba kaming umuwi dahil inaantok narin kasi tong si Lancess"

"Kay gandang pangalan "

------------

"Guys,kailangan kong makapuntang palasyo"Pag kumbinsi ko sa lanila

"Sasama ako" Banggit ni Dince

"Ako rin"Sabay na sabi ni Krizz at Vince

"Guys mukang mahirap makapasok sa palasyo na sinasabi nila kaya ako nalang ang papasok at para sa inyo naman tong ginagawa ko e"Kita ko si Krizz na kinakagat ang kanyang labi na tilang nag pipigil ng iyak

"Pero dapat ay magkakasama lang tayo kasi lahat tayo ay naligaw sa mundo na ito , at dahil sabay sabay din tayong lalabas dito"Pag tutol ni Vince

Humugot ako ng malalim na buntong hininga at hinawakan ang kamay ni Vince at Krizz

"Wala akong sinabi na hindi tayo aalis dito ng mag kasama"Pinag holding hands ko silang dalawa at nakita kong Tumulo na ang luha na kanina pa pinipigilan ni Krizz"At sisiguraduhin kong Sabay-sabay tayong Makaka alis dito "

Napatingin ako kay Dince na ngayon ay nakayuko na lamang

Tinapik ko ang Braso nya hanggang makatingin na sya saakin