Eski Günler

Bahçedeki Ağaç

Büyük bir gürültü ile bahçede kocaman bir ağaç büyümeye başladı.Gittikçe daha çok büyüyor,büyüyor,büyüyor...Ne yapacağımı bilemeden koşmaya başladım.Koştum,koştum,koştum...Yanımdan geçen insanlardan "Aa bu çocuk nereye koşuyor böyle acaba,neden koşuyor?" diye sözler duyuyordum.Hiç durmadan koştum.O heyecan ve korku içerisinde  eve geldim.Anneme bir şey belli etmek istemedim;çünkü birsürü sorular yağdıracaktı.Hatta o komşu arkadaşlarını da alıp o eve gideceklerdi.Bunu istemezdim.Bu işi kendim çözmeliydim.
Sonra birden çantamın olmadığını fark ettim.Hatırladım ki o heyecanla çantamı da fırlatıp koşmaya başlamıştım.Bu bana o eve gitmeye fırsat verdi.Okula giderken çantamı alacaktım ve tabiki neler olduğuna bir bakacaktım.
Ertesi gün oldu.Kahvaltı yapmadan çıktım evden.O eve doğru yürüdüm.Yürüdüm... Yürüdüm...Ama ev yoktu.Nereye gitmişti bu ev!Dün gördüklerim halisilasyon falan mıydı?Eğer öyleyse çok üzülecektim.Sonra okula gitmeye devam ettim.Mutsuz bi şekilde başım öne eğik yürüyordum.Sonra birden"Şşşt!" diye bir ses geldi.Kimse yoktu etrafta.Arkama baktım ki ne göreyim!O kocaman ağaç...O kadar büyüktü ki!Sonra yeniden ses geldi:
-Hey sen!
-Kim konuştu,dedim korkarak.
-Şu anda baktığın ağaç.
-Senin ağızın yok.Nasıl konuşuyorsun?
-Hahaha,diye bir gülme sesi geldi.
Bir an ağaçla konuştuğumu sanmıştım.Meğer ağacın arkasında dünkü yaşlı teyze benimle dalga geçiyormuş.Biraz kızdım doğrusu!Teyzenin yanına gidip"Dün senin bahçende çantamı unutmuştum.Onu almaya geldim ama evini bulamadım."dedim.Teyze biraz şaşkın bir şekilde "Benim evim yok ki yavrum.Ayrıca dün seni hiç görmedim.Seni tanımıyorum."dedi.Çok şaşırdım.Hiçbir şey demeden yürümeye başladım.Sonra bir ses duydum:"Ahh unutmuşum burada bir çanta var.Senin mi?" "Evet,benim."dedim ve teyzenin elinden çantamı alıp okula gittim.Duugularım,hislerim her şey karmakarışıktı.