Eski Günler

Ev

Bugün okul yok.Sabah erkenden kalkıp,hiç kimseye haber vermeden evden çıktım.O eve doğru yürüdüm.Bende fazla korku yoktu.Merakım korkumu yeniyordu.Bu ev bana ilginç,gizemli gelmişti.

Yürüyordum ki,karşıdan yaşlı teyzenin geldiğini fark ettim.Yanıma yaklaştı:

"Burada ne yapıyorsun?"

"Annem markete gönderdi de."

"İyi bakalım!"

Bana inanmamıştı.Yüzündeki ifadeden anlamıştım.Bir ağacın arkasına saklanıp gitmesini bekledim.Teyze gittiğinde tekrar yürümeye başladım.Bahçe kapısından içeri girdim.Kedi oradaydı.Ama o kediye takılmadım.Bebeği merak ediyordum.Bebeğin olduğu yere tekrar gittim.Bebek yoktu.O günkü gördüğüm yerden daha eskiydi burası.Sanki üstünden 100 yıl geçmiş gibi.

Kapı birden kapandı!Çok korktum.Neler oluyordu böyle?Çok sinir bozucu bir bebek ağlaması duydum.Arkamı döndüm ki,bebek beşikte ağlıyordu.Nasıl oluyor bunlar?Ben hayal mi görüyorum?Bebek az önce yoktu!

O odada yine evin iç bölümüne giden bir kapı vardı.Ordan bi ayak sesi duydum.Gerçi fazlada duyamadım çünkü bebek çıldırıyordu.İçeri yine o genç kadın girdi:

"Daisy!Yeter artık biraz sessiz olsan ne olur ki?Sesini duyucaklar.Dikkatli olmamız gerekiyor.Zaten 1ay içinde seni götürücem.Burada rahat edemediğini biliyorum ama sen de uygunsuz zamanda doğdun.Seni hiç doğurmamam gerekirdi.Çok üzgünüm Daisy,gerçekten üzgünüm."

Duyduklarımı anlamaya çalışıyordum ama olmuyordu.Nede olsa çocuktum ama her şeyin farkında ve ne demek olduğunu biliyordum.Bunlarla karşılaşmak kadermiş.Biri bana bir şey anlatmaya çalışıyor ama neydi?Bu yüzden devamını getirmeliyim.Bu işi çözmeliydim.Ben bunları düşünürken genç kadın çoktan gitmiş bile.Merak ettim ve ben de evin içine giden kapıdan girdim.Nası olsa beni görmüyolardı.Evin içi boyalı,çok güzel bir yerdi.Yemek kokuları vardı.Merdivenden biri indi.Yine o genç kadındı.Mutfaktan biri:

"Buraya gel çabuk Emily.Bu mutfağın hali ne böyle!Emily!Emily!"

"Geldim,hanımım.Geldim!"

Demek ki o genç kadın yani Emily o evin hizmetlisiydi.Birden bacağıma bir şey dokunduğunu fark ettim.Bu o kediydi.Merdivenlerden yukarı çıktı.Üst katta bir çocuk odası vardı.Odaya girdim.Bir kız,bebekle oynuyordu.Arkası dönüktü.Onunla oynamak istedim.Tabi küçüktüm,bu yüzden ben de oyun oynamak istedim:

"Hey!"

Kız bana döndü.Yüzünde kocaman bi yara vardı.

"Sen kimsin?"

"Ben buralarda oturuyorum.Seninle oynayabilir miyim?"

"Tabi."

"Yüzündeki şey nasıl oldu?"

"Bilmiyorum.Annem bu evdeki lanet şeylerin yaptığını söyledi."

Lanet?Lanet ne demekti?Hayatımda ilk kez duymuştum.

"Biliyor musun,beni birtek sen ve kirli beyaz kediniz görüyor.Annen veya Emily görmüyor."

"Çünkü biz ölüyüz ve şimdiki insanları bir tek çocuklar ve hayvanlar görebilir."

"Geç oldu.Benim gitmem gerek.

Annem beni merak etmiştir.Tekrar gelicem."

"Peki"

+15vote sonra yeni bölüm gelir.Ayrıca görüşlerinizi yazın.