Hi hello! Embracing the darkness of life.
Thats me! HAHAHA. LOL. Eps na intro ko lang. XD
...................................................................
" Ate! Ate! gising kana. May pasok pa tayo." -Hazel
"Thanks bebe, nag breakfast kana ba?" -me
"Hindi pa eh, tara sabay na tayo!" -Hazel
Weird huh? Parang ang bait nman ata nya sakin ngayon.
Bumaba na kami sa Dining room para kumain. Naabutan ko yung iba kong kpatid na nkain.
"Goodmorning Cai! " - Cherrie
"Goodmorning! ate" - Sacchan
I smiled at them sweetly tapos umupo na din ako sa vacant chair.
bumulong ako kay Haidie.
"Bakit ganyan sila sakin?" -me
"Nagulat ata nung nagmura ka kahapon." -Haidie
"Eh? nagulat s-sila?" -me
"First time ka namin narinig mag mura." -Haidie
"Ayy ganun ba, Nairita lang kasi ako kahapon. Naguluhan lang." -me
"Di naman kita masisisi dyan" -Haidie
Kumain na lang ako ng tahimik. Medyo gumaan na din yung nararamdaman ko
pero hindi pa rin ganun kagaan.
Pagkatapos ko kumain nagpaalam na ko sa lahat na papasok na ko.
As usual pag pasok ko sa school ayan nnman sila, bulungan nnman. But unlike before na yuyuko lang ako, ngayon, I smiled at them sweetly.
"Wow! Ngumiti si Ms.Brainy. HAHAHA" -classmate 1
"Baka naman may nakain" -classmate 2
"SHUT UP BITCHES!" -me
And that did it. Nagtinginan sakin ang lahat as if may kakaiba sakin.
Now what? Magbubulungan ulit sila? Bahala sila sa buhay nila.
Naglesson na yung prof sa harap at nakinig nnman ako, as usual.
Pero hindi ko maiwasan na mag isip.
Nakakasawa na talaga tong buhay ko. As in nakakasawa na!
*fastforward*
Sa mansion...
Andito ako ngayon sa kwarto ko para magpahinga.
Hmmmm. boriiiiing! makapasok muna sa music room at makatugtog muna ng piano.
Na-miss ko din yung elementary days ko na dito lang ako nakatambay at nagp-piano.
" Look at me, You may think you see who I really am
But you'll never know me, Every day It's as if I play a part
Now I see if I wear a mask I can fool the world
but I cannot fool my heart.
Who is that girl I see Staring straight back at me?
When will my reflection show
Who I am inside?"
Hindi ko alam, pero pag kakanta ko nung kantang yun,
bigla na lang may tumulong mga luha sa aking mga mata.
Hindi ko alam kung anong nangyayari sakin, ewan ko kung bakit ganto ang nrramdaman ko.
Pero isa lang ang sigurado ako.
Gusto kong kumanta, gusto kong magperform. Eto ang pangarap ko.
Decidido na ko dito.
*clap,clap,clap*
"Pa! Anjan ka pala. kanina ka pa ba jan?" -me
" Matagal tagal na din nung huli kitang narinig na tumugtog nak." -Papa
"Oo nga pa. Na miss ko din to." -me
Lumapit sakin si papa at pinunasan ang mga natitirang luha saking mga mata.
"Dalaga ka na anak!" -papa
"Ayy hindi pa! Bata pa ko!" -me
"Nak, may gusto sana kong sabihin sayo" -papa
"Ano po yun pa? mukang seryoso ha?" -me
"Ahh. Oo nak. I-importante nga to. gusto ko sanang pankinggan mo kong mabuti." -papa
"Spiil it." -me
"Hmmm. Anak, Sa magkakapatid ikaw yung pinaka tahimik, matured, matalino. Ayoko naman sayangin yun nak." -Papa
"Tapos? anong ggwin ko kung tahimik, matured at matalino ako?" -me
'Makinig ka muna. Gusto sana namin ng mama mo na mag shift ka ng course mo. I drop mo na lang yang music at lumipat ka ng business management." -papa
"Gusto mo kong mag shift ng course? Seriously pa? Alam mo namang etong pagtugtog at pagkanta na lang ang nagpapasaya sakin dito dba? Alam mo namang since bata pa lang ako, eto na ang gusto ko, tapos ido-drop ko to? Para saan?" -me
"Anak, makakatulong ka sa business natn. Masyado nang malawak yung business natin kaya't hindi ko na mamanage ng maayos yung iba. Alam kong kaya mo yun anak." -papa
"Oo! Kaya ko nga pero hindi naman ako magiging masaya! All this time pa! I was hiding beneath this family's shadows. Oo, dati mauuto nyo pa ko sa mga gusto nyo, pro hindi na ngayon. gusto ko namang maging masaya. Somebody lang naman ako sa pamilya natin diba? Ako lang ang naiiba! Wala man lang nagtatanong sa inyo kung anong nararamdaman ko.
Ikaw ba pa, alam mo na ayoko yung ginagawa mong pag papakilala mo sakin ng mga anak ng business partners mo. Ano ka si kupido? I partner ba naman ako sa nerd? autistic? anak ng leader ng mafia? at kung kani-kanino pa? You can never tell me what to do pa. Not again." -me
After nun, tumakbo na lang ako papunta ng kwarto ko kinuha ang bag ko,
at naglayas nanaman. eto na lang ba talaga ang role ko dito? maglayas?
"Hello Shiela? San ka? Tara bar?" -me *kausap ko sa phone*
"Nasa codo ko lang ako, cge bah" -Sheila
"Punta ko jan. Bye" -me
Nagdrive na ko papunta sa condo ni Shiela. Bar nanaman,
Yun lang naman ang lagi kong takbuhan kapag ayoko sa bahay eh.
"Hey! Hop in girl!" -me
"Wait teh! Seriously? You're on your baduy clothes pa" -Sheila
"Ayy. Oo nga noh. sorry, pahiram muna kong damit mo, papalit lang ako." -me
"Tara teh, baba ka muna jan," -Sheila
Habang napanik kami ng room nya, nag uusap pa rin kami.
"Kasi naman girl! Bakit kasi nagtitiis ka pa jan sa anghel image mo? bakit hindi mo ipakita sa pamilya mo kung sino ka talaga? Hindi naman masamang kahit minsan ma disappoint mo yung parents mo diba?" -Sheila
"Kung ganun nga lang ba kadali yun eh, pero mahal ko sila." -me
After 30 minutes, nakarating na din kami sa bar. Sayaw dito sayaw dun.
I feel so free! I love the beats, the people, the drinks and everything it goes.
I love my mini dress and my stiletto
Eto yung natatanging lugar na hindi ko kailangang itago yung sarili.
Eto yung lugar kung saan mapapakita ko kung sino ko,
without anyone judging me.
Maybe I'ts time for me to be free.
Free from the chains that binds me. From the chains of sadness.
..............................................................
And thats my update. HAHAHAHA. Update pa cguro Later.
Babay!
