Warrior Cats -Een woud vol problemen {BEZIG}

Proloog

Het was rustig op de open plek. De zon stond boven aan de hemel en maakte de aarde die normaal koel en vochtig was, aanvoelen als vuursteen. Er was amper schaduw te vinden. De prooi en katten waren of bij de rivier, of zochten schaduw op van een boom of hun hol. De rust werd verstoord door een plotseling geritsel in de struiken. Er verscheen een smalle bruinzwarte kater met een oog: Halfzicht, de grootste vijand van de WoudClan. Een ijsblauwe poes die net prooi wilde schrok. Ze zette haar haren op, maar voor ze iets kon zeggen voelde ze een klauw langs haar wang schrapen. 'Ga Vlekster halen.' Siste hij in haar oor. De poes knikte rillend en sprong naar Vlekster 's hol. Ze drong door de boomwortels heen. 'Vlekster?' Een mooie gevlekte poes keek op. 'Ja Ijspoel?' 'J-je... Je hebt bezoek...' Vlekster 's blik gleed over de wond op Ijspoel 's wang. Ze kneep haar ogen tot spleetjes voor ze haar hol uit liep. Haar adem stokte in haar keel voor ze een uitdagende grauw liet horen. 'Halfzicht! Jij was verbannen, of niet soms?' Halfzicht draaide zich om. 'Vlekster, oude vriendin. Hoe is het met je?' 'Het was perfect tot jij binnen liep!' Snauwde ze. 'En waag het me je vriendin te noemen! Jij hebt het recht niet hier te zijn! Verdwijn voor ik je aan stukken scheur!' Langzaam liep de open plek vol van nieuwsgierige katten die wilde zien wat er aan de hand was. Ze grauwde allemaal toen ze de kater zagen. Halfzicht trok een grimas. 'Ik ga waar en wanneer ik wil Vlekster, daarom ben ik een Rouge!' 'Waarom ben je hier?' Vlekster kon haar ogen niet van zijn vernietigde oog houden. Ooit had Scheuroor die van hem afgenomen. 'Ik kom je een waarschuwing geven.' Hij deed een stap naar voren. 'Wat dan?' Vroeg Vlekster weifelend. 'Dit.' Hij hief zijn klauw en smeet hem met volle kracht in Vlekster 's borst. Een angstaanjagende schreeuw sneed door de stilte van het bos. Alle katten stormde naar Vlekster toe terwijl Halfzicht zicht omdraaide en het kamp uit sprintte. Een breedgeschouderde kater perste zich door de menigte naar zijn leider toe. Het was de commandant, Dapperhart. 'Vlekster!' zijn ogen stonden wijd open. Vlekster probeerde overeind te komen maar viel weer neer. Haar lichaam schokte een keer hevig en lag toen stil. Het werd weer stil in het kamp. Uiteindelijk stond Vlekster weer op. Vastberadenheid lag in haar groene ogen. 'Vlekster... Je hebt een leven verloren...' 'Ja.' gromde Vlekster bitter. 'En dat zal niet nog eens gebeuren.