Yuta's POV
အေမွာင္ထဲမွာကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း
လိႈဏ္ေခါင္းတစ္ခုလို႔ထင္ရတဲ့ေနရာမွာဘာ့ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ေနခဲ့ရတာလဲ?
ေရွ႕ဆက္ဖို႔လမ္းမျမင္ရတဲ့ဒီ အေမွာင္ထုကိုကၽြန္ေတာ္အရမ္းမုန္းတယ္
ကၽြန္ေတာ္ ပခုံးေတြကိုအျမန္ကိုင္လိုက္မိတယ္။ အေအးဒဏ္ကိုကၽြန္ေတာ္မခံႏိုင္ဘူးေလ
ေရညွိေတြအလိပ္လိပ္တက္ေနတဲ့ လႈိဏ္ေခါင္းနံရံေတြကိုကၽြန္ေတာ္လက္နဲ႔စမ္းရင္းေလွ်ာက္လာမိတယ္
ကၽြန္ေတာ္မုန္းတဲ့ေနရာကိုကၽြန္ေတာ္ထပ္ေရာက္လာမိတာပဲ။ နံရံေတြကိုလက္နဲ႔စမ္းရင္းေလွ်ာက္လာရာကနံရံေပၚကအမွတ္အသားတစ္ခုကိုကၽြန္ေတာ္ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ အမွတ္အသားထက္စာသားဆိုပိုမွန္လိမ့္မယ္။
"We Are Forever YH"
ကၽြန္ေတာ့္ကိုပိုေျခာက္လွန္႔ခဲ့တဲ့ဒီစာသားကိုကၽြန္ေတာ္မၾကည့္ခ်င္ဘူး။ သို႔ေသာ္လည္းေတြ႕ခဲ့တယ္
ကၽြန္ေတာ္အခုေရာက္ေနတဲ့ေနရာမွာ အေမွာင္ထုနဲ႔ ေျခမ်က္စိဖုံးတဲ့အထိေက်ာ္တဲ့ေရကလြဲလို႔ဘာမွမရွိဘူး ေက်းဇူးျပဳၿပီးတစ္ေယာက္ေယာက္ဒီကေနကၽြန္ေတာ့္ကိုေခၚထုတ္သြားရင္ေကာင္းမွာပဲ
စာသားကိုေတြ႕ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ကၽြန္ေတာ္ေခၚသံတစ္ခုကိုၾကားရလိမ့္မယ္။ အရင္ေန႔ေတြကလိုပဲ ကၽြန္ေတာ္စာသားေတြ႕ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ကၽြန္ေတာ့္နာမည္ကိုေခၚတဲ့ တုန္ယင္ေနတဲ့အသံတစ္သံေပၚလာလိမ့္မယ္။
"Yuta...."
တုန္ယင္ေနတဲ့အသံဟာ ဘာမွမရွိတဲ့လိႈဏ္ေခါင္းထဲကေနထြက္လာတယ္
ေခၚသံဟာ ေအးစက္မႈထဲမွာ ေႏြးေထြးမႈနဲ႔
ၾကင္နာမႈအျပည့္နဲ႔
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အနည္းငယ္ကလည္းေလသံမွာအဖ်ားစြန္ေနတယ္
ေက်ာခ်မ္းစရာေကာင္းလြန္းတဲ့ဒီေနရာကိုကၽြန္ေတာ္ေရာက္တာဒါေနာက္ဆုံးျဖစ္ပါေစ....
အေရွ႕ကရက္ေတြတုန္းကလည္းကၽြန္ေတာ္ေရာက္ဖူးတာမို႔ဒီလိုေနရာမ်ိဳးကိုကၽြန္ေတာ္မုန္းလွၿပီ
"Yuta..."
ဒုတိယအႀကိမ္ထပ္ေခၚလာတဲ့ အသံကိုကၽြန္ေတာ္အားကိုးမိတယ္
