Wishing Stairs ( KathNiel )

Chapter-18

C H A P T E R - 18

Orange's POV.

"sis kakain na" trully

"hindi ako gutom"

Tipid na sagot ko. Andito ako ngayon sa terrace nakatanaw at nag babakasakaling bumalik siya :'(

Pero simula kanina wala ako'ng makitang gelo.

Hindi ko mapigilan umiyak parang may kung ano'ng tumutusok sa puso ko na siyang nag bibigay ng sakit

Kahit ano'ng punas ko sa luha ko patuloy lang sila sa pag tulo T.T

"sis tama na yan kanina kapa umiiyak di kaba napapagod?!" trully

"eh ikaw hindi kaba napapagod ng kakakontra sakin?! hindi mo ba alam na ikaw ang dahilan kung bakit nawala si gelo ikaw ang dahilan kung bakit ako umiiyak ngayon at ikaw ang dahilan kung bakit ako nasasaktan ngayon?! si gelo lang yung taong nag papasaya sakin si gelo lang yung nag paramdam sakin kung pano ulit maging masaya si gelo lang yung nag paramdam sakin ng pag mamahal si gelo lang! tapos sa simpleng yun ipag dadamot mo sakin si gelo?! ano'ng klaseng kaibigan ka"

Galit at umiiyak na sabi ko kay trully pero isang malakas na sampal ang natanggap ko at dun ko na lang din nakita si trully na umiiyak.

"akala mo ba ikaw lang ang nasasaktan? akala mo ba ikaw lang ang nahihirapan? hindi mo alam na nalulungkot ako sa nangyayari sayo ngayon pero ayokong saktan ka kaya ngayon lang makinig ka sakin walang gelo orange matagal na kitang binabantayan dahil sa araw-araw na nakikita kitang masaya natatakot akong sabihin sayo to dahil ayokong saktan ka pero ayoko rin dumating sa point na umasa ka na merong gelo dahil wala naman talaga. Sinasaktan mo lang ang sarili mo orange tama na"

Hindi ako gumagalaw kahit nakayakap lang siya sakin

Bingi ako sa lahat ng sinasabi niya! Nag papatawa ba siya ayaw niya kong saktan pero ngayon pa lang sinasaktan na niya ko.

"bitawan mo ko" walang emosyong sabi ko

"orange" trully

"ANG SABI KO BITAWAN MO KO!"

Hindi ko na napigilan sarili ko kaya naitulak ko siya dahil na rin sa galit ayokong saktan siya pero eto lang yung paraan para kumalas siya sa pag kakayakap niya sakin

"BUONG BUHAY KO PAG MAMAHAL LANG ANG HINAHANAP KO OA BA?! OO NAKARAMDAM AKO NG PAG MAMAHAL SA PAMILYA KO AT SAYO PERO YUNG PAG MAMAHAL NI GELO NA PINARAMDAM NIYA SAKIN IBA. IBA'NG-IBA SA PAG MAMAHAL NIYO?! YUN LANG YUNG MATAGAL KO NA PINAPANGARAP PERO SA ISANG IGLAP BIGLA NA LANG MAWAWALA NG DAHIL DIYAN SA LINTIK NA SINASABI MO!! ANAK NG HALIMAW NAMAN OH BUONG BUHAY KO PURO BULLY AT INSECURITIES LANG ANG NATATANGGAP KO TAPOS ETO NA OH BINIBIGAY NA SAKIK NI GOD YUNG CHANCE PARA MAGING MASAYA PERO NG DAHIL DIYAN SA SINASABI MO NAWALA LAHAT?! NAWALA LAHAT NG KASIYAHAN KO!!"

Hindi ko alam kung bakit kailangan ko magalit kay lelay pero sobra talaga akong nasasaktan ngayon

Nag lakad na ko palabas ng kwarto pero bago pa ko makalabas lumingon muna ako kay lelay at nakita kong umiiyak siya

"aalis lang ako wag mo kong susundan"

Lumabas na ko paalis ng bahay at nag lakad papunta sa bakanteng lote sa hagdanan na madalas namin puntahan ni gelo

Sana nandun siya, sana pag dating ko makita ko siya dun nakangiti sakin tapos yayakapin ako :'(

Nakarating ako sa bakanteng lote at naupo sa hagdan kung saan wala ako'ng gelo'ng nakita

Nag simula na naman tumulo mga luha ko nasasaktan na naman ako at ayoko ng ganito.

-

Ilang oras din ako nag hihintay dito malalim na rin ang gabi.