Darkest Light

DL 4: Close?

I'm here at the beach. Hinayan ko na lang na mag-party sila sa guild para sa bagong healer.

I really don't like so many people. Minsan, mas gusto ko ang mapag-isa kasi mas nakakapag-isip ako.

I'm throwing stones here at the beach. This place is so peaceful and quiet. Ito ang lugar na pinakagusto ko.

I can feel the warmth of the sunlight on my face. Palubog na rin kasi ang araw at malapit nang gumabi.

I remember my past; my dark past. My parents were both killed by a sorcerer in a war. Now, I can feel that there will be a war in the next few months or years.

I should become stronger. I have to avenge my parents. Gusto ko na mabigyan ng hustisya ang pagkamatay nila. I was only a kid when they both died.

I have so many friends here but sometimes, I feel alone. Kaya hindi ko hinahayaan na mapalapit ako sa iba. I want someone who will understand and comfort me with this agony that I'm bearing pero natatakot ako na makipag-close sa iba kasi natatakot ako na maiwang mag-isa.

Ganun naman kasi diba? Mahihirapan ka na mabuhay kapag nawala sa'yo ang mahahalagang tao sa buhay mo lalo pa sa akin at may possibility na may mawala sa mga kaibigan ko.

I should stay cold to protect myself from pain. Kilala ko ang sarili ko, kapag napalapit ako sa iba ay masasanay ako na kasama ang taong 'yun. Kapag nasanay ako na kasama ang taong 'yun, ayoko nang mawala siya sa akin kahit kaibigan lang.

Kaya nga mag-isa lang ako sa bahay. Malaki naman ang bahay ko. My parents gave me that house for my future and that house will never become a home. It is just a house. Home is only for family and I am alone inside it.

I sigh...

Sana dumating ang araw na maramdaman 'kong kumpleto ako. 'Yung wala nang takot. 'Yung totoong masaya ako.

Nasaan na kaya 'yung sorcerer na magmamahal sa akin ng totoo? Nasaan na kaya ang sorcerer na nakita ni Sandra sa mga mata niya?

Nabigla ako at nagliliparan ang mga ibon.

Tumingin ako sa direksyon kung saan sila lumilipad.

Even fishes are swimming into that side of the beach. I can also see butterflies and other animals. May pinupuntahan sila.

I am so curious about it. It's unusual na magsama-sama ang mga hayop diba? Sinundan ko sila kung saan sila papunta.

After a few seconds of walking fast, I can hear an enchanting voice.

(Play the multimedia above)

You with the sad eyes
Don't be discouraged, oh I realize

Tumayo ang mga balahibo ko sa ganda ng boses. It's like a siren. No wonder na nagpupuntahan ang mga hayop. It's enchanting; it's magical.

It's hard to take courage
In a world full of people
You can lose sight of it all
The darkness inside you
Can make you feel so small

Nagpatuloy ako sa paglalakad at sa parte na 'yun ng beach ay nakita ko si Vile. Siya pala ang kumakanta. Parang masaya ang mga hayop na nakikipaglaro sa kanya habang kumakanta siya.

So, this is one of his special traits. He can connect with animals. Tumayo na lang ako dito habang pinapanuod siya at nakikinig sa maganda niyang boses..

Show me a smile then
Don't be unhappy
Can't remember when
I last saw you laughing
This world makes you crazy
And you've taken all you can bear
Just, call me up
'Cause I will always be there