Zussenvergissing

10

~Didi POV~

We zaten in het publiek. Het is al begonnen. Ze zijn nu aan het zingen en het klinkt echt geweldig! Ik juig de hele tijd voor Louis en Liam. Maar waarom voor Liam...? Ik haat hem toch? Of ben ik nou op hem? Ik krijg wel steeds vlinders in mn buik als ik aan hem denk... Nee, ik ben verliefd op Liam!!! 'Nu de uitslag van wie het eerste afvalt!' Riep de presentator. Iedereen begon te gillen. 'En van wie we afscheid mogen nemen is...' De presentator maakt het echt spannend... 'One direction! Sorry jongens dat we van jullie afscheid moeten nemen, maar vergeet niet; jullie zijn echt goed anders hebben jullie hier niet gestaan!' Zei de presentator. De jongens renden het poduim af. 'Zouden we naar de jongens mogen?' Vroeg Melody. 'We komen er maar op een manier achter...' Zei ik geheimzinnig. 'Wat gaan we doen dan?' Vroeg Melody. 'We gaan het gewoon vragen.' Zei ik droog. 'Ooh.' Zei Melody.

We mochten naar de jongens heen -jej-. 'Jongens! Jullie waren geweldig!' Riep ik. 'Thanks!' Riepen alle jongens terug. 'Jammer genoeg dat het niet genoeg stemmen waren...' Zei Zayn. 'Maar als jullie ons niet hadden... Dat waren jullie misschien wel 4e geworden...' Zei ik. Alle jongens keken me met een rare blik aan. 'WE HEBBEN ALLE TWEE 10 STEMMEN OP JULLIE GEBRACHT!' Gilde Melody hyper. 'Bedankt!' Zeiden de jongens blij. Op dat moment kwamen onze ouders binnen - Van mij, Louis, Melody en Harry - . 'Wat is er?' Vroeg Harry. 'We moeten vertellen dat we waarschijnlijk niet jullie echte ouders zijn...' Zei mijn moeder. 'WAT?!' Vroeg Harry. 'Louis en Harry, jullie hebben waarschijnlijk andere zussen, niet Didi en Melody...' Zei de vader van Melody en Harry. Mijn wereld stortte in. Dit had ik niet verwacht...