Skinny

Une.

■Για να μπει επομενο πρεπει να φτασουμε 25+ ψηφους και 25+ σχολια.Ψηφιστε και σχολιαστε.

Σήμερα είναι πάλι Δευτέρα και με το ζόρι σηκώθηκα απο το κρεβάτι.Το μόνο καλό ήταν οτι πλέον ζούσα μόνη μου σ'ένα μικρό διαμέρισμα στο κέντρο του Λονδίνου.Πάντα ήθελα να φύγω απο το σπίτι μου και πλέον ως φοιτήτρια στη Νομική σχολή μπόρεσα να ξεφύγω απο εκείνο το μέρος.

Είμαι ακόμα δεκαεννέα αλλά επιτέλους κατάφερα να φύγω απο την οικογένεια μου και να πετύχω τον στόχο μου,να γίνω μια δικηγόρος.Απο μικρή λάτρευα να υπερασπίζομαι τους άλλους ακόμα κι αν δεν έκανα το ίδιο για τον εαυτό μου και έπειτα ανακάλυψα οτι αυτό ήταν το επάγγελμα που ήθελα να ακουλουθήσω.

Τώρα πλέον φοιτώ στη νομική σχολή και προσπαθώ να βρώ τους ρυθμούς μου έξω απο εκείνο το χάος που ζούσα.Ήμουν πάντα κλειστή και είχα στερηθεί την εφηβική μου ζωή αλλά αυτούς τους τρείς μήνες που ζώ μόνη έχω αρχίσει να φέρομαι σαν τους υπόλοιπους νέους.

Μπορεί να με θεωρούν διαφορετική αλλά εγώ δεν το πιστεύω,δεν ακούω κανέναν όταν μου το λέει αυτό,όταν μου μιλάνε για το πρόβλημα που νομίζουν οτι έχω γιατί πιστεύω οτι δεν υπάρχει,είμαι καλά και χαρούμενη που έχω καταφέρει όλα αυτά.

Βρίσκομαι στη καφετέρια έξω απο το πανεπιστήμιο και περιμένω τον κολλητό μου να φέρει τους καφέδες μας.Έχω τύψεις που θα πιώ καφέ και ειδικά με σαντηγί απο πάνω αλλά δεν μπορούσα να το αρνηθώ κι αυτή τη φορά γιατί θα άκουγα ξανά τις θεωρίες τους για το πρόβλημα που δεν έχω.

''Λοιπόν το θαύμα της φύσης έφτασε'' Οκ,μάλλον εννοεί τον εαυτό του αλλά δεν απαντάω,πιάνω τον καφέ που μου δίνει και τον φέρνω κοντά στη μύτη μου.Είναι τόσο δυνατός που μπορώ να μυρίσω τις θερμίδες που έχει,ίσως κι απο τη μυρωδιά παχύνω.

''οκ,ίσως έπρεπε να πιώ έναν χυμό χωρίς ζάχαρι'' Λέω σιγανά αλλά ο John μάλλον κατάφερε να ακούσει αυτό που είπα.

''Kate δεν γίνεται να μη καταλαβαίνεις οτι οδηγείς τον εαυτό σου σε λάθος δρόμο.Έχεις αλλάξει απο παλιά και δεν θέλεις να καταλάβεις οτι φοβάσαι το φαγητό'' Οκ,ίσως να έχω αλλάξει απο παλιά αλλά δεν θέλω να καταλήξω πάλι μια χοντρή κοπέλα με άσχημο πρόσωπο που κανένας δεν θέλει να κοιτάξει.

''Μην είσαι υπερβολικός,μια πλάκα έκανα'' Ίσως να μην ήταν πλάκα αλλά δεν έχω όρεξη για ακόμα ένα κήρυγμα.

Είναι ήδη έντεκα το μεσημέρι οταν τελειώσει το τελευταίο μας μάθημα.Σήμερα ευτυχώς δεν έχουμε πολλές ώρες κι έτσι μπορούμε μετά το πανεπιστήμιο να πάμε μια βόλτα όπως κάνουμε κάθε βδομάδα τέτοια μέρα.Αυτό που με εκνευρίζει πιο πολύ είναι οτι πάντ ακαταλήγουμε για φαγητό ενώ εγώ επιμένω να πιούμε καφέ ή να περπατήσουμε.
Έρχομαι σε δύσκολη θέση κάθε φορά που πρέπει να παραγγείλω για να φάω καθώς αν δεν το κάνω θα ακούω πάλι τις βλακείες των φίλων μου.