30 days spent with you.

Chapter VIII - Take me everywhere

C h a p t e r e i g h t:

[A/N]: Short UD lang uli 'to. Hahahaha dedicatedpara kay Pandashkong mahal. ♥ Namiss ko 'to eh. Lafyu :*

"Uy, Chris" Bati ko sa papalapit na si Chris.

"Uy, hello" nakatingin siya samin habang nakangiti.. ng pilit.

"Si, si Francois nga pala. bestfriend ko" nagshake hands sila ng kamay

"Sino pala kasama mo?" 

"Ah, no one. ako lang" /facepalm/ may nakita ka ba? may nakita ka bang kasama niya Aniah? Tanga talaga ko talaga. Hays.

"Tara sama ka muna samin." pangaaya ni Francois. nag nod naman siya at umupo sa tabi ko.

"You heard about it?" Tanong ni Chris. Akala 'ko ayaw niyang pagusapan yun, mali nanaman ako.

"About what?" Tanong ko na kunwari walang alam.

"Me having NSCLC." He looked down, then again looked at us.

"/sighs/ I don't know what to do." He smiled at us, yung weak na smile alam mo yun? 

"M-malala na ba?" Nagaalangan kong tanong.

"Specifically? mga stage 2 narin ata." Stage two? sa pagkakaalam ko hanggang stage 4 yun, so hindi pa huli lahat.

"Hindi pa naman huli lahat eh. may gamot pa diyan, gagaling ka rin. kasama mo naman kami" encouragement ko sakanya nagngitian lang naman kami, si Francois? ayun nakatingin lang parang timang. 

Kinuha ko yung phone, medyo konti lang naman yung tao dito sa coffee shop, kaya pwede naman siguro magpatugtog. 

Kinuha ko yung phone tas nagpatugtog ako, nakashuffle kasi. 

Yung nagplay na nasakto eh yung knta ng AKMU - Melted. (Play the music on the side, watch niyo yung MV guys, ang ganda promise.)

Hindi naman ako ganun ka hilig sa mga kantang di ko naiintindihan, pero nung sinearch ko yung meaning nung kantang 'to at napanood ko yung MV. tumatak sakin.

Kasi parang ang hopeless na nung buhay nung batang lalaki, pero in the end nakita niya parin yung happiness niya. 

At alam kong etong kantang 'to. naiintindihan 'to ni Chris. 

Habang tumutugtog yung kanta at si Francois ay nakatutok sa cellphone niya habang nagwi-wifi tinignan ko si Chris. Tumingin siya sakin. nagkatinginan kami. 

Ewan ko parang ang lungkot nung tingin namin, ang lungkot ng mata ni Chris. 

*beep beep* 

Binasag ng cellphone ni Francois ang awkwardness ng titig naming dalawa. 

"Bru, Chris. I have to go. sorry alis muna ako, meron kasing emergency sa bahay. Bru una na ako ha?" Lumapit siya sakin at nagbeso nagwave naman siya kay Chris, nagwave back rin si Chris. 

Kami nalang tuloy dalawa dito. 

5 minutes.. 

walang nagsasalita.

10 minutes..

wala parin nagsasalita, mapapanisan ata ako ng laway dito.

15,20 minutes.. 

20 minutes na simula nung umalis si Francois wala parin nagsaslaita samin. 

"Tara na?" Pangaaya niya, akala ko tutuloy-tuluyin niya nahindi kami magsalita. 

"Tara.." 

Umalis na kami ni Chris sa table at lumabas ng shop, konting lakad lang naman kami bago makarating sa ospital eh. 

I glanced at my watch anong oras narin pala quarter to five na. 

"Aniah?" 

"Hmm?" 

"Samahan mo 'ko." 

"Ha? saan?"

"Take me everwhere. Sa lugar na lagi mong pinupuntahan sa Lugar na masaya ka." 

"H-ha?"

"Please?" 

"Aish. fine."