Black and Orange

Nina Rose

Dawida znałam prawie od dziecka. Słuchałam go od niepamiętnych czasów, a jego muzyka wywoływała ciarki na moich plecach.
"Afraid" wprawiało mnie w niedosyt wrażeń i przykrywało ból z dzieciństwa, a "I'm with the girl" sprawiało, że pragnęłam go bardziej niż kiedykolwiek.

Nigdy nie zwalniał tempa, był pracowity, a przy tym dokładny. Szanował swoich fanów, był dobrym synem i wspaniałym bratem. Swoimi zainteresowaniami zaraził pół Polski.
-----------------------
Nigdy nikogo nie pokochałam tak bardzo, jak jego osoby, a wszelkie starania bycia z nim blisko dowiodły, że wszystko jest możliwe, a KARMA to zimna suka, która powraca w najmniej oczekiwanym momencie. ❤️

Znajomi musieli mnie cenić, skoro byli skłonni do wielu oszczerstw, a czasami komplementów, które znikały jak tysiące komet w blasku nieba. Były wszechstronne jak Droga Mleczna i ciepłe jak Słońce, tandetne jak farbowane blondynki czy gorzkie jak serca nastolatków w moim wieku. Wielokrotnie kontrowersyjne, doprowadzające do łez, ale prawdziwe.

Gwarantuję Wam, że nie znacie drugiej takiej Niny Rose, która w swoim rozumowaniu potrafiła złamać serca otaczających ją ludzi. Z pozorów delikatna i niezepsuta, w środku zaś zimna kobieta o ciężkim charakterze. Uparta, ale wrażliwa. Ciepła, ale zawzięta.

Od dziecka interesowało mnie psychologiczne rozumowanie zabójców. Co myślą, kiedy popełniają zbrodnię wykraczającą poza standardy współczesnej ludzkości, czym się kierują i jak bardzo muszą nienawidzić drugiego człowieka.
-------------------------

Ojca straciłam bardzo dawno temu, kiedy zazdrosny brat odebrał mu życie. Wuj nigdy nie powiedział prawdy, kłamał w sądzie, a nawet patrząc w oczy zapłakanej niegdyś matki.

Miałam trudne dzieciństwo. Los pokazał mi, że czasami trzeba wybierać pomiędzy kłamstwem, a prawdą, kierując się tym, co będzie dobre nie tylko dla mnie, ale przedewszystkim dla moich bliskich.
Podobno byłam uroczym dzieckiem, ceniącym nie tylko balet, ale i ważne wartości życiowe. Uwielbiałam spędzać czas z rodziną, chodzić na spacery, a starsze rodzeństwo było dla mnie ostoją na gorsze dni. Otaczałam się dobrymi ludźmi, wnoszącymi do mojego życia światełko nadziei. Szczególnie zapamiętałam Biankę, która tak jak ja umiłowała sobie Dawida. Miałyśmy wiele tematów do rozmów. Przynosiła mi ukojenie w bólu, kiedy tylko tego potrzebowałam, a jej zabawne niegdyś żarty wywoływały uśmiech na mojej twarzy.

Bianka była piękną długowsłosą brunetką o zabójczych oczach i pięknej figurza, która górowała wśród naszych kolegów. Wytrzeszczali oczy za każdym razem, gdy przechodziła pomiędzy ich squadem.
Zawsze wybierali ją na przewodniczącą szkoły, a od kilku lat na królową zimowego balu. Tańczyła najpiękniej z uczennic warszawakiego liceum, wydając przy tym kojące dźwięki, sprawiające, że i w konkursach wokalnych jej nazwisko królowało na czołowych miejscach. Była moim ogromnym ideałem i wzorem do naśladowania!
Kochałam ją.