YENİDEN DÖNÜŞ

YD BÖLÜM3

Şimdi ki ders edebiyat ve daha sonra tarih yani 3 ders sözel. Hiç olmasa sayısal ders değil. Aslında şuan farkettim de bütün dersleri özlemişim. Yeter ki biraz açılayım yeter ki eski hayatıma geri döneyim. Edebiyat dersinde hoca uygarlılları işliyordu zaten derste çok konuşan vardı onun için pekte sıkıcı bir ders olmadı. Ama tarih dersi sıkıcı geçecekti sınıfın oflamasından belli. Ara ara Hira'ya bakıyordum ama o sanki sınıfta hiç yokmuşum gibi davranıyordu. Ama oda zaten artık benim pekte umrumda değil. Hatta pek değil hiç umrumda değil. Keyfi bilir. Sonunda ders bitmişti ve yavaştan toparlanmaya başladım ama eve nasıl gideceğimi bilmiyordum. Ev okula çok uzak ve benim bir servisim yok. Sabah babam bırakmıştı yine onu arayacaktım ama yürümek belki de iyi gelir diye yürüdüm. Biraz daha ilerledikten sonra bir arabanın kornasının çalmasıyla kafami çevirdim adam bağrıyordu yolun ortasında ne işn var diye zaten ayların birikmişi var içimde bide bu adam tam oldu. Bende bağırmaya başladım. Karşıya geçmem icin yolu kullanmam lazım nasıl geçecem yoksa hayvan dememle adam arabadan indi korkuyor muyum? Hem de çok. Kendimi bu adama karşı savunmam çok zor. En iyisi kaçmak dedim ve koştum. Normal de kitaplarda diziler de ara sokaklara felan girerler ama ben hicte öyle yapmadım. Aksine en işlek cadde de açık bir apartman dairesine girdim ve karşıma çıkan ilk zili çaldım. Nefes nefese kalmıştım ve saçim terden yüzüme yapışmıstı. Saçımı daha yüzümden çekmeden konuşmaya başladım. Yardım edin çok kötüyüm diye. Şimdi kalkıp desem peşimde biri var beni hırsız ya da suçlu sanarlar o yüzden direk kötüyüm dedim zaten kadında evine hemen aldı. Ama eve girmeninde çok yanlış olduğunu çom geçmeden anladım. Ah Buğlem bir eve gireceğine bir dükkana girseydin ne yalan söylerdin ne tanımadığın insanların evine girerdin. Saçımı yüzümden çekmemle onları görmem bir oldu . Bizim sabah ki üçlü. Zaten anlamıştım zengin olduklarını apartman buranın en iyi evlerinden sağa döndüğüm de Asaf'ı gördüm. Gözlerini kırpmadan yüzüme bakıyordu tutuldu heralde. Okulda hakkımda konuşulanları duyunca oda bir daha yüzüme bile bakmaz ya. Nefesim hala tamamen düzene girmemişti ama hemen burdan ayrılmak istiyordum. Çünkü hepsi başımda toplanmış ve meraklı gözlerle bana bakıyorlardı. Açıklama yapmak istemiyordum ama yapmak zorundaydım. Çünkü ben onların evine polisten kaçıyormuş gibi girdim. Aslında açıklama yapmak benim icinde iyi olurdu çünkü benim hakkımda kötü düşünmelerini istemiyordum. Birden yanımda birinin konuştuğunu fuydum hemen kafamı çevirdim sabah ki kadın ağır aksanlı türkçesi ile bana birşeyler söylüyordu. "Kızım iyi misin ailene haber verelim mi ?" Demeye başladı birden kadın o kadar samimi o kadar sıcak kanlı geldi ki sabah onlar için kötü düşündüğüme daha doğrusu tanımadan yargıladığıma pişman oldum ve kendimden utandım.

ZAMAN AYIRIP OKUYACAK HERKESE TEŞEKKÜRLER
11.10.2017