Runaway Princess

Chapter 2: Meeting HIM

Ada's POV
Pagdating ko sa room ko ay nandoon naghihintay si Miss Hara. Mukhang kinakabahan- lagot. Sa kanya pala ako iniwan ni mom.
"Miss Hara"I muttered.
"Jesus Christ! Where on earth did you go, Princess Louisiana?" Hysterical na sabi ni Miss Hara.
"Pardon me, Miss Hara. I just strolled out of the Kingdom and I didn't noticed the time" I explained.
"Its okay. Please come over here so that I could start making you a gorgeous princess tonight" Miss Hara.
Sinimulan niya na akong ayusan but I told her to make me a simple princess. Pero anong magagawa ko. After she do her make over, muntik ko nang di makilala ang sarili ko. But still I look a little bit simple. Ang gown ko lang talaga ang nag paiba sa akin. And then.. I put up my tiara and lumabas na ng room ko.
"You are really a beautiful princess, your Highness" miss Hara.
"Thank you, Miss Hara" ako.
Naglalakad na ako sa hallway nang makasalubong ko si Aila.
"Ano nga pala ang dapat mong sasabihin kanina?" Tanong ko.
I'm still confuse kung ano yon.
"Uhm.. The Queen told me not to tell you about it" sabi niya.
"But why?" Takang tanong ko. May sikreto ba silang itinatago sa akin?
"Huwag mo nang isipin pa ang tungkol doon, Ada. Malalaman mo din iyon mamaya." Pangungumbinsi niya sa akin.
Nagkibit balikat na lang ako.
Then I decided to go in the dining room. Malamang ako na lang siguro ang hinihintay doon.
"Good evening my dear, Princess Louisiana.. Come here and take your seat" masayang pagbati sa akin ni Mommy.
"Good evening, Mom" sabi ko
I look around in the room. I saw Queen Isabella. Wait.. Ngayon ko lang nakita ang batang ito. Who is this boy.. He looks familiar to me.
"Louisiana ija, I'm glad to meet you again. Tama nga ang sabi ni Catherine, mas gumanda ka lalo. Manang mana ka talaga sa Mommy mo" Queen Isabella
"I'm pleased to meet you too, Tita Isabella" bati ko.
Muli kong binalingan ng tingin ang batang lalaki na kanina pa nakuha ang atensiyon ko.
Nagulat naman ako nang tumingin ito sa akin. Pati din siya ay nagulat. Kaya naman pala pamilyar ang mukha niya sa akin.
"I guess we need to get into business, Isabella" Mommy
Ipinukol ko naman ang aking tingin Kay Mommy. What business are they talking about here? Bakit kami kasali? Hindi ba't masyado pa kaming bata para sa mga negosyo? Are we involve in such business?
"I think so, Catherine. At Mukhang may hindi tayo alam dito" sabi ni Queen Isabella sabay ngiti ng makahulugan.
"I think I should've say it.." Mom.
Tinignan kami isa isa ni mommy bago magsalita.
"Louisiana.. Frederick.. I know you are too young. But I know you are matured enough to understand things. And I hope you already know what is going on here. So Mukhang wala na akong dapat ipaliwanag pa. You already know the life of being a member of a royal family. And I hope you understand. Maiwan ko na muna kayo upang mas lalo niyo pang makilala ang isa't isa" mahabang saad ni Mom Saka umalis kasama si Tita Isabella. I heaved a long sigh before I sorted out things in my perspectives. I need to be a princess because I am a princess. Kahit kapalit pa nito ang kalayaan ko sa pagpili ng lalaking mamahalin ko kapag malaki na ako. On the other hand.. Matagal na palang nawala ang kalayaan ko. Hindi ko namalayang nakapunta na ako sa garden namin.
"It looks like you carry a great burden"
I look at my back and I see him.

My fiancé.

Nakakatawang isipin na ang bata ko pa para makahanap agad ng mapapangasawa. Nakakatanga lang na kahit anong ikinaganda ng kapalaran naming mga maharlika, ay siya namang ikinasaklap ng buhay namin.
"I never expect na ikaw pala ang itinakda sa akin" sabi niya.
"Life is unbelievable. We are toyed by the destiny in our young age. We were supposed to be playing or something, not thinking how to surpass this problem" sabi ko.
"Simple lang naman" biglang sabi niya. Napatigil naman ako sa pamumudpod ng bulaklak at napatingin sa kanya.
"Anong ibig mong sabihin?" Tanong ko.
"Kung pinaglalaruan tayo ng tadhana then we should go with the flow. Mas mabuti na din iyon para mabawasan at malagpasan natin ang problema" siya.
Napa isip naman ako.
"Let the situation bring us into something we didn't know" komento ko.
"I don't know. Haha wala pa akong alam sa mga usapang matatanda" sabi niya.
Ganun pa din yun. Pero masyado pa akong bata para buksan ang puso ko. I am just 6 years old and turning 7 for the Pete's sake!
"Ayon sa nabasa ko, kailangang makahanap ng lalaking mapapangasawa ang isang prinsesa bago siya koronahan. Kung kailan man ang engagement, wala na tayong magagawa upang pigilan ito. All we need to do is to accept our fate because it is our duty, me as a Prince and you as a Princess. If you don't want your life, kailangan mong iwanan ang trono mo and live as commoner" siya.
"Para na rin tayong naging sunud sunuran sa kanila ganun ba" ako
Wala na din naman akong magagawa. Soon.. Kahit pa naman sa simula palagi na akong nasasaktan. Sanay na akong masaktan.
"I think we should forget it somehow" siya.
Tama siya. Masyado pa akong bata para problemahin ang mga problemang pangmatanda.
"So, I think we should talk" komento ko.
"I think it too, so, akala ko Ada ang pangalan mo? Why the Queen called you Princess Louisiana? Is it your disguise?" Tanong niya.
"No..no. I am really Ada. Actually my full name is Maria Adamantine Louisiana Cassiopeia Lucienne Avery" saad ko.
"Nice long name" he said.
"Ikaw? Queen Isabella called you Frederick, why you.." Takang tanong ko.
"Ah.. My full name is Frederick Kleid Antonio Gregory Lances Montavio" sabi niya.
After nun, namuo ang nakakabinging katahimikan. Nakakatawa na para kaming matatanda sa mga kilos namin.
Napatingin ako sa kalangitan. Hindi ito uulan bukas. The stars are as much as my tears at night. Innumerable. I want to be free but my dreams cannot be true.
"You must be the one that they called the cursed princess of Avery?" Tanong niya.
Tinignan ko lang siya. Kung Pati na din ang mapapangasawa ko ay may galit sa akin, o sino pa ang tatalo sa akin sa pagiging unfortunate sa buhay? Wala na siguro.
Napaluha na lang ako sa naisip ko. Minsan naisip kong magpakamatay na lang Pero Baka ikatuwa pa nila yun. Wag na lang. Mas mabuting may kasama ako sa pagluluksa diba? Haha
"Kung isa ka din sa mga taong galit at nanghuhusga sakin, wala nang saysay pa na pakasalan kita. Handa kong iwanan ang trono ko kesa pakasalan ang isang taong katulad ng mga taong kunamumuhian din ako" sabi ko sa kaniya.
Nagulat naman ako ng humagalpak siya sa kakatawa. Mas lalo naman akong umiyak.
"Pinagtatawanan mo na rin ako" saad ko habang umiiyak.
"Ang drama mo pala" sabi niya na nagpatahan sa akin sa pag-iyak.
"Tinanong lang naman kita kung ikaw nga yung sinasabi nilang cursed princess of Avery.. Umiyak ka na agad.. Malay ko ba kung may kapatid ka. Tsaka di ko namang sinabing I hate you because you are the cursed princess e. Masyado ka lang talagang madramang tao" sabi niya.
Hinampas ko siya sa braso.
"E hindi mo kasi nilinaw e!" Sigaw ko.
"Oo na. Sorry na. Basta. Automatically pag sapit ng ika 16 mong birthday ay girlfriend na kita" sabi ni Eric.
"Tanga ka ba? Fiancé na nga kita eh" sabi ko sa kanya.
"A basta. Promise mo yun ha?" Eric.
"I promise." Sabi ko.
"Sa ngayon, best best best friend muna kita" Eric.
So nag usap lang kami tungkol sa buhay namin. He said that only child lang din siya katulad ko. Marami rami din kaming napagkwentuhan. Heto kami ngayon, naka higa sa damuhan. Savouring the cold breeze of air touching into my skin. Watching the billions of stars in the sky.
"Do you know about the story of Queen Elizannea about the stars?" Tanong niya.
"No" I answered
"Hmm.. Ok. They legend says that Queen Elizannea is the happiest person in the kingdom because of all the blessings she received. But one day the Queen's daughter Elixinne died that cause the Queen to be lonely. Which made her look at the stars and closed her eyes and counted 1,2,3,4,5,6,7,8,9, and 10, to make her happy again" kwento niya.
"Is it effective?" Tanong ko.
"Yes. Maybe. After she chanted many times, she died. Maybe she was so happy because she's with her daughter again."
Speechless ako. Pero may alam din akong legend when it comes to stars.

"I hope you know about the story of the falling stars" I say.

"Yes I did.