Runaway Princess

Chapter 1: Almost Perfect

Princess Maria Adamantine Louisiana Cassiopeia Lucienne Avery.

"Isang kahihiyan sa pamilyang Avery ang prinsesang anak nila"

"Iyon ay kung anak nga talaga nila iyon. Puro na lang kamalasan ang dumating sa pamilya royal nang nabuhay siya sa mundong ito"

"Ang dapat sa kanya ay mawala na lang sa landas nating mga Scarletteians."

"Shh! Baka may makarinig sa atin at isumbong tayo sa reyna!"

Sabay na nagsialisan ang mga chismosa. Napabuntong hininga na lang ako. This is how my life goes. Ever since, I lost my freedom and my reputation at the same time. Mula nung nagsimulang mabuo ako sa mundo, I am destined to be treated this way.

Lahat ng taong nasasakupan ng Kingdom Scarlette, pati na din ang mga kahariang nakapalibot dito ay malaki ang galit sa akin.
They hate me because I was born. They hate me not because I am the daughter of Highest Kingdom of this lawful lands, but because I may be the greatest downfall of my kingdom. Bakit? Noong nalaman ng Dad ko na buntis si Mom ay bigla na lang itong nawala at ang sabi ng mga mamamayan ay hindi daw ako tunay na anak ng pamilya Avery. Pero pinatunayan na iyon ni Mom na hindi totoo ang mga sinasabi nila with the proofs na nagpapatunay na I am really an Avery. I ask Mom about it..she told me na sasabihin niya lang daw sa tamang panahon.
Maybe she was right. Besides, I am just 7 years old.
Isa pa din naman akong normal na bata. But I am a little bit beyond normal. Please don't get me wrong, I don't have any superpowers or super strengths. Its just kahit sa murang edad ko, I can handle myself and think like a mature one.

"Princess Ada! Where are you??!" Napabalik naman ako sa palasyo ng marinig ko ang Bose's ni Aila.

She is the daughter of one of our palace maids.

"His many times I told you not to call me Princess Ada, just Ada. Today's not kind of coronation day" sabi ko

"Why? Dahil ba nahihiya kang malaman nila na prinsesa ka?"nanahimik na lang ako.

She is right. Kaya ayoko yung pinangangalandakan ng iba na prinsesa ako. Ang sakit lang isipin na, my own people hated me.

"Magdadrama ka na nyan?" Sabi niya.

"Haist. Why you are calling me?" I asked.

"Queen Catherine wants you to be in the royal room. She's with her friend Dutches Marielle and her daughter Lavinia"

I don't think so.. Gusto lang nila akong makita para husgahan.

"Ayokong pumunta dun" ani ko.
"But Ada, they are waiting for you to come there" paliwanag niya.
"Ok. Fine"
So pumunta na kami sa royal room at nandoon nga ang sinabing mga panauhin kanina.
I tried to greet them respectfully.
"Good day, Madame" nginitian ko lang yung Lavinia at umupo na.
"*trying hard to be innocent.. Tsk*" narinig kong bulong ni Lavinia. Nahuli ko pa nga siyang umirap sa akin. What the heck is her problem? O Baka.. Of course Ada she knows you.. You are famous being the cursed child of Avery. Tsk.
"As I have said earlier, my dear Marielle. I'm giving you, your daughter a huge privilege as a guardian of my daughter Princess Louisiana" my mom said.
"What?! Me? A guardian? I'm sorry your Highness but, am I too young to be your daughter's guardian?"reklamo ni Lavinia.
"Of course..then, take that as my order.." Nginitian naman ako ni mom. I smile back.
"I don't want my daughter to be in danger..especially when her coronation is 3 days away, hmm. If its all clear to you, please excuse me" sabi ni mom.
"Of course, your Highness" sagot naman nila. I follow mom to her room.
"Mom..kaylan babalik si Dad? I never seen him ever since.."tanong ko.
"Ada.. Everything falls into right time. You need to wait. I admit.. There is too many secrets in this family you don't know. Pero hindi pa ito ang tamang panahon"

Kinabukasan..
"Oh my ghosh! I'm so excited!-" Aila.
"Bakit?" Takang tanong ko.
"Hindi mo Alam?" Aila
"Kaya nga nagtatanong diba?"ako
"Ok. Ok. I heard your Butler.. Talking to Nanay Miranda na maghahanda daw dahil dadating ang fia-" Aila
"Ada.. May I have a word?" Mom.
"Uh- um.. Of course mom." Sagot ko. Ano ba yan. Pa suspense pa tuloy. Sino yung darating? Bakit sila naghahanda? Bahala na nga.
"What is it mom?" Tanong ko.
"I want you to be gorgeously presentable tonight. Go sleep and rest. Miss Hara will accompany you in your dress up" mom.
"Why mom?" Ako.
"You'll know later" mom. Tuluyan nang umalis si mom. Ano kayang meron?
"Princess Adamantine??" Pagtawag sa akin ni Miss Hara.
Oops. Ayokong mag ayos. In fact, hindi na nag aayos ang mga magaganda- este. Dyosa pala. So I sneak out of the palace and go to the play ground. Naabutan ko doon ang isang bata kaharap ang 3 batang lalaki. Magkasing edad lang yata kami. 3 boys are afraid of one boy. Bakit kaya.
Maya maya pa ay biglang umiyak  ang 3 lalaki. Dun na ako lumapit. Hindi na tama ito.
"Oy. Ang sama mo talaga. Pati bakla pinapaiyak mo!" Sigaw ko dun sa batang lalaki.
Pero nagulat na lang ako nang mas lalong nag iyakan ang 3. Wow. 3 idiots lang ang peg? Narinig ko namang nag chuckle yung batang lalaki.
"Mas pinaiyak mo lalo. Lagot ka sa mga magulang niyan" sabi nito.
"Hoy! Anong ako?! Eh ikaw nga ang nakita kong nag paiyak jan eh!" Depensa ko.
"Isusumbong ko kayo Kay mommy!" Sigaw nila habang paalis. Tinignan naman ako ng batang lalaki ng masama. Mukha siyang nakakatakot Pero mas nakakatakot si mommy pag na galit. I smiled at him. Mukha nga siyang nagulat sa ginawa ko.
"Aren't you afraid of me?"tanong niya.
"Do I need to be afraid in your presence or.. Something?"ako.
"Cool. Never mind." Saad niya.
Umupo naman siya swing kaya umupo ako sa katabing swing na inupuan niya.
"Bakit mo pinaiyak ang mga yun kanina?"tanong ko. "Mga bakla ba yun na binasted mo? Grabe huh" dagdag ko pa.
Sandali siyang natahimik at bigla na lang na humagalpak sa kakatawa.
"Seriously? Pfft.. Hahahahaha" tawa niya.
"Bakit ba kasi?!" Inis na turan ko.
"Haha ikaw lang ang nakilala kong ganun mag isip, well, they are afraid of me.. But you were not." Sabi niya.
"Oh.. Uhm.. I'm Ada" ako. Saka nilahad ang kamay ko.
"I'm Eric" and we shake hands.
"You were supposedly playing dolls or any girly thing" saad nito.
"E Bakit ikaw?" Pabalang na sagot ko sa kanya.
"I need to be mature. Di na pwedeng maging childish. Even I'm still a child." Eric
"Why? Are you a.." Ako
"Yes. I'm a Prince. And we royals are destined to someone else. Someone whom our parents choose us to love in the future." Eric.
Gusto kong matawa. Even me here is a royal. But I choose to remain silent.
"Why don't you fight for your freedom?" I ask
"No use of complains. Your throne would be at stake. Besides I'm still a child." Eric
Napatingin naman ako sa relos ko at mag gagabi na pala. Patay ako neto. Mag aayos pa ako.
"Eric. I need to go. Baka hinahanap na ako dun" paalam ko.
"Ako din. Sige. Paalam na" Eric.
Agad na ako tumakbo pauwi.

(Up next...Chapter 2: Meeting HIM)