Hayallerimin Peşinden

1. Bölüm - İlk Arkadaşım

İlkokulun ilk günü ve herkes ailesiyle birlikte okula mutlu mutlu gelirken ben ağlıyordum. Neden diye sorarsanız yeni insanlar korkusu ve sayılardan olan korkum desem?

İşte o an kapıdan içeri giriyorum ve benim gibi  korkan ağlayan çok insan var. Anne ve babalar sakinleştirmeye çalışırken çocuklarını ben ise şaşkınlıkla bakıyordum. Sınıfa ilk girdiğimde tek ağlayan bendim! Rezalet! Olabilir neden olmasın ki? İnsanım bende ağlayabilirim. Annem kapıdan el sallıyordu ve beni bekleyeceğini söylemişti. Ağlamam azda olsa durmuştu ve rahatlamıştım. Öğretmen yanıma geldiğinde beni sakinleştirmeye çalıştı ve korkmam gereken bir şey olmadığını söyledi. Yanımdaki sıra arkadaşım erkekti ve benim ağlamamla sürekli dalga geçiyordu. (Ondan nefret ediyorum)

İlk olarak herkes kendini anlatmaya başlıyordu benim ise sonunda ağlamam kesilmişti.
Öğretmen benim yanıma geldiğinde bana, adımın ne olduğunu ve ailem hakkında bilgi vermemi istedi. O kadar çok utanıyordum ki!
Ama yapmam gerek başladım anlatmaya.

" Adım Melek, Annem ev hanımı Babam ise Bankada Müdür ve ben tek çocuğum." Dedim ve yerime oturdum çok kolaydı. Öğretmenim özel olarak hep benimle ilgileniyordu ve benim yaptığım resimleri çok seviyordu. Okulun panoları hep benim çizimlerim! Okula alışmıştım  ee aradan 2 sene geçince. O sıra Poyraz adında kendime kanka yapmıştım. Hani benim ağlamamla dalga geçen çocuk vardı ya(nefret ettiğim) O. Nefret ettiğiniz biriyle çok yakın arkadaş olmak harika. Sürekli beraber olurduk ve benden sürekli onu çizmemi istiyordu. Ve ben onu çizmekten sıkılmıştım. Ama yinede kırılmasın diye çiziyordum dostluk olsa gerek. Derslerim hiç iyi değildi ama resimlerim harikaydı. Özellikle matematik denilen ders benim sonumdu! O dersten nefret ediyorum çok gereksiz bir ders ne gereği var ki? Ama Poyraz çok seviyordu ve ben her tahtaya kalktığımda bana soruları hemen çözüyordu. 

Bir gün Poyraz bize gelmişti. İleride ne olacağını konuşmuştuk.
***
Poyraz; Melek, yeni okulumuz olduğunda yine beraber olur muyuz?

Melek: Tabiiki beraber olacağız. Biz en iyi arkadaşsız birbirimizden asla kopmayız.

Poyraz; Sevindim çünkü seni asla bırakmak istemiyorum.
***

Poyraz bunu dediğinde gerçekten çok sevinmiştim. Harika bir dosttu o gerçektende. Sürekli onu çizmemi istesede onu çook seviyordum. Benim Ressam olmamı çok istiyordu hatta benden çok istiyordu. Benim en büyük hayalim Dünya'nın en iyi Ressamlarına resimlerimi göstermek ve çok şirin bir dükkan açıp resim satmak istiyordum. Böyle bir iş istiyordum hep hayalim olmuştu. Poyraz ise hep fotoğrafçı olmak istiyordu. Ve o gerçektende harika bir göze sahip! Umarım bir gün ikimizinde hayalleri gerçek olur. Bence biz bunu hak ediyoruz.

Ben biraz asosyal çocuktum pek insanlarla konuşmayı berecemezdim. Bu yüzden başıma çok şey geldi ilkokulda. Ama Poyraz sayesinde  her şeyi atlattım. O olmasa ne yapardım hiç bilmiyorum ve onunla beraber büyüdüm yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmezdi. Annelerimiz de çok samimiydi ve biz biliyorduk ki asla dostluğumuz bitmeyecek. Bitmedi de ortaokula geçtik ama hala birbirimizden kopmadık aynı okula yazılmıştık.

Ortaokulda ise gerçektende çok tuhaf şeyler yaşadık ve akıl edemeyeceğim daha önce hiç yapmayacağım şeyleri yaptım bu korkunçtu! Kendimle çelişiyordum sürekli tam büyümemiştik hala çocuktuk biliyordum. İlk defa okuldan kaçmıştım! Hepsi de bu değil tabi  başıma tuhaf şeyler geldi aman aman!

Hadi günlüğüme devam edelim.

Ortaokulun ilk günüydü Poyrazla beraber okula gitmiştik. Ağlamıyordum kesinlikle yanımda en iyi arkadaşım vardı.  Aynı sınıfta olsaydık daha iyi olurdu ama. Sınıfa ilk geldiğimde hemen cam tarafına oturdum vazgeçilmezdi. Yine tanışma faslı oldu. Yanıma Pelin adında bir kız oturdu. Zamanla onunla en iyi arkadaş olmuştuk. Çok kafa dengi bir kızdı! Poyraz bize kıskanıyordu hemde nasıl! Ama en iyi arkadaşım hala Poyraz. Pelin den biraz bahsedersem çok uçuk bir kızdı deli doluydu ve sürekli sevgili yapıyordu ayy! Ama yinede onu seviyordum sonuçta arkadaşım.
Ben böyle şeylere inanmazdım bu yaşta ne aşkı yahu? Ama okulumuzda ki bir oğlan vardı tamam gerçektende yakışıklı ve tüm kızlar onun peşindeydi. Tuhaf olan şey Pelin onun peşinde değildi. Bana sürekli onunla konuşmam gerektiğini söylüyordu. İstemiyordum ve Poyraz da böyle şeylerin saçmalık olduğunu söyledi.