Innocent Feelings- Bangtan with You

Chapter 1.5

Nagising ako sa pakiramdam na may yumuyugyog sa akin.
Ramdam ko pa ang bigat ng mga talukap ko, kaya sa halip na imulat ang aking mata ay mas lalo ko pang ibinaon ang ulo ko sa unan. Gusto nang bumangon ng isip ko, pero ayaw makisama ng buo kong katawan.

"Wake up!"she bawled.

Gumalaw lang ako ng kaunti."Five more minutes."

Tumihaya ako bago tinignan ang pinsan kong halatang pikon na sa kakagising sakin." Maaga pa naman, eh..."reklamo ko.

"Sigurado ka?"tanong niya. Mabilis na lumipad sa bintana ang tingin ko. Mataas na ang araw. I looked at her, eyes wide open.

"A-anong oras na?"

Kinuha niya ang alarm clock at tinapat iyon sa mukha ko.
At nang makita ko ang oras ay halos talunin ko ang distansya ng kama ko at ng shower. I'm running late!

I fixed my wavy brown hair, mentally scolding myself at the same time. Maging ang paligid ng mga mata ko ay nangingitim ng bahagya.
Napagod ako sa lakad namin ni Jungkook kagabi at nakalimutan ko i-set ang alarm clock ko. Hindi ko rin masisi ang pinsan ko dahil hindi niya naman trabaho ang gisingin ako. Pinsan ko siya, hindi yaya.

'Morning, Mom." I kissed her on the cheek before picking a slice of bread.
"Sa school na po ako kakain. I need to go at baka mahuli ako sa assembly."

"You can't skip breakfast, you know that."sigaw ni mommy.

"I won't. Kakain ako sa school, promise. You can call Jungkook to make sure I will. Pakisabi na lang kay Dad  na mauna na po ako. Bye,Mom!"

Sumunod siya sa akin hanggang sa garahe." Mag-iingat ka, Anak."

I waved goodbye before hurriedly jumping into the car.
Laking pasalamat ko nang mabilis naman kaming nakalusot sa traffic at isang liko na lamang ay darating na kami sa school.Hindi pa man nakakapagpark si Manong ay handa na akong tumalon pababa ng sasakyan.

"Ma'am, ingat po. Baka mahulog kayo,"nagaalalang sabi niya.
Ningitian ko lang siya. Nagmamadaling bumaba ako at nagpaalam sakanya. I know this would be one hell of school year and more than anyone, I should be ready to face it. Because I am Reighna Lieinne Lautner , And I am the USC president.

"Good morning."nakangiting kong bati sa guwardya. Gumanti naman siya ng bati. Nakita ko pang may nakatayong estudyante sa gilid niya.
Ipupusta ko ang dalawang buwan kong allowance, wala siyang dalang ID.  Nakangiting bumaling ako sakanya.

"Magandang umaga"bati ko sakanya.

He smiled back."Mas maganda ka sa umaga. Pres."

Ngumiti ako ng bahagya."Thanks! Pero kahit mas maganda ako sa umaga, hindi ko pa rin makakapasok dahil hindi ID ang ganda ko, so I suggest you just stay there until your driver comes back. By the way, nice hair."hindi ko na hinintay pang sumagot siya. Tuluyan na akong pumasok at naghagip pa ng mga mata ko ang pagipigil ng tawa ng guwardya.

Dumeretso ako sa auditorium pero bigla na lamang nahagip ng mga mata ko ang isang babaeng estudyante na basta na lamang nagtapon ng basura sa isang gilid. Tumikhim ako ngunit hinsi siya nag kusa pulutin iyon. May second guess?A freshman student

"Excuse me, you with the green bag and tuosled hair."

Kinalabit siya ng isang niyang kasama,dahilan para humarap siya saken na nakataas ang isang kilay. Hindi ko na hinihintay pang tarayan niya ako. "Kung may plano ka mag tryout sa basketball team, huwag ang basura mo ang pagpraktisan mo,"nakangiti at malumanay kong sabi saknya."The gym's just over there."

If other people were gifted with bizzare abilities , I was born with the talent of delivering sarcasm like a pro. Marahil ay napansin niya ang USC band na nasa kanan kong bras, kaya parang natauhang pinulot niya iyon. "Thanks!" I said before passing by her

Ilang pasaway na estudyante pa ang nakasalubong ko bago ako nakarating sa auditorium,kaya pakiramdam ko ay naubos na ang lahat ng energy ko hindi pa man ako nakakakyat ng stage.

"Ah. I'm so sleepy.." sumanadal ako sa upuan. Mamaya pa naman ang general assembly, kaya pwede pa akong magpahinga.

Nakasandal lang ako roon nang biglang may kumalabit sa akin. Napatalon ako habang sapu sapo ang dibdib ko. I was about to beat the hell out of whoever did it when I found out it was my ' mighty' bestfriend, Jungkook. I glared st him.

Ba't ka ba nang gugulalat?"asik ko.

Imbis na masindak ay tumawa pa siya. Inabutan niya ako ng bottled water."You look like you were dumped,"he said, his black orbs mirroring amusement.

"Ha,Says someone who drags his bestfruend on an acting skit to break up with an obssed girlfriend,"nakataas ang kilay kong tugon.

He laughed. I rolled my eyes.

If other girls find comfort in hanging out with thier girlfriends, I find all the comforting I need plus a little bit of headache from my guy bestfriend, Jeon Jungkook.

Magkasabay kaming lumaki, so we're basically friends since birth. I know him like the back of my hand. Kaya nga pati sa pakikiaghiwalay sa girlfriends niya ay nasa VIP seat ako.

"You don't have to stare at me, alam kong gwapo ako,"he said,griningg from ear to ear

I smirked."Who told you I'm staring at you? Glaring and staring arw two different words, Mister, in case you dont know."

Biglang umingay ang cafeteria. Hindi ko na kailangan pang lumingon dahil alam ko kung sino ang nandiyan. Nang may tumigil sa tapat ko at walang kagatul gatol na hinampas ako sa balikat ay nakumpirma ko ang hinala ko. My girl bestfriend. Jennie. has risen from the dead! She is a tall girl with dark hair, brown eyes and a voice that could wake a whole town when she speaks.

Pagkaupo pa lang niya ay nagsimula na siyang magsalita. Nagkwento siya about sa isang daan at kalahating sports events na nasalihan niya habang bored na bored na kumain si Jungkook . Ako naman ay nilaru laro lang ang bote ng mineral water na nangangalahati na ang laman.

"I have a feeling you'll meet the love of your life this year," Jennie suddenly said.

Nasamid ako bigla sa naririnig mula sa kanya.Mabilis na hinagod ni Jennie ang likod ko habang ang walang kwentang Jungkook ay mas pinili pang pagtawanan ako kaysa tumulong.
Ganoon na ba kaimposibleng magkaboyfriend ako at sobra siyang natawa?

Nang bumalik na sa ayos ang paghinga ko ay nakakunot ang noong humarap ako sa aking kaibigang babae"And I have a feeling I'll die early if you keep on talking about that,"

Tumawa siya "Hindi ka pwedeng mamatay, 'oy. Subukan mo naman magkaboyfriend kahit isa lang bago ka maghanap ng space sa sementeryo, Ikaw ren."

Binigyan ko ng masamang tingin si Lhiann pero nagkabit balikat lang siya.
Nagpaalam ako para pumunta sa comfort room. It was the safest escape I could think of right now. Hindi na dapat ako tutulpy sa banyo, pero habang naglalakad ako ay nakatingin sa akin ang halos lahat ng estudyanteng nakasalubong ko. That's akward! You dont want people staring at you for no apparent reason, do you?

Goosebumps. Iyan ang naramdaman ko sa sinabi ni Jennie. Kahit naman sabihin niya iyon, alam kong di siya nanghuhula. It's not like someone could just appear and introduce himself as the love of my life because Jennie said so.

I stood in front of the huge mirror, staring at my reflection. Habang nakatitig doon ay di ko napigilang mapangiti.
Magtatatlong taon na ren naman ako sa University na rito, pero wala pang insidenteng nakaubos ng pasensya ko.Oo, may iilang estudyanteng pinalaki sa layaw at masama ang ugali,but it's nothing I couldn't handle.

Papasok na sana ako sa iaa sa mga cubicles doon ng biglang may pumasok sa ladies room. Hindi iyon ang nagpatigagal sa qkin kundi ang realisasyong hindi babae ang pumasok.
It's a guy!