Hey Miss Stripper

/Strip 4 - Crowned

Hello, chapter four's here. At nagpapasalamat po ako sa nagbabasa ng story ko pati sa mga new fans. Teehee. Di ko aakalaing aabot kaagad ng one-k reads ito. Babawi po ako sa inyo. *hugs*

Forgive me. Late update. I'm typing the next one. :p

Only contains clashing and hoarse words. Anyone can read this chapter with the guides, enjoy!

Leave your thoughts about it, noh? Thanks!:)

 /Strip 4 - Crowned

/Stripper's POV

"Where the hell did these things come from?" I asked, shivering slightly after I took off my plaid jacket.

"Oh my gosh ate, would you please calm down?" she stood up and gave me the bouquet of roses she was holding. "Look at the card."

Just a way of expressing my gratitude to you, miss. 

"Kanino galing, tell me?" she asked raising an eyebrow. "He seems to be interested to you, look at these stuffs," sinabi niya habang inilalahad ang mga kamay sa isang damungkal na shopping bags from those signatured shops, name them all. 

Napaisip ako kung sino ang posibleng may gawa nito, wala akong ibang maisip kundi si Chris dela Vega. Matapos niya nalang ako iwanan na parang isang pokpok noong isang linggo? Nakakainsulto ang magigising ka na wala siya sa tabi mo at makikita mo nalang na may tseke sa tabi mo. Naramdaman ko sa mga pagkakataong iyon na parang ang babaw ko bilang isang babae. Oo, kasalanan ko dahil ginusto ko naman iyon eh, ang mabayaran ako dahil nakipagtalik siya sa akin. Pero ang sakit sa dignidad. Sana ginising niya na lang man ako para magpaalam o kaya para iabot na lang ang bayad. Naiinis ako punyeta. Hindi ko naman siya masisisi dahil kilala niya ako bilang isang hamak na stripper at 'sexmate' lang.

Dalawang linggo na rin ang nakakaraan matapos ang huling gabi na pagkikita namin. Pakiramdam ko ang tahimik ng buhay ko. Back to normal na ang buhay ko, except the fact na may natitira pa akong twenty five thousand pesos sa savings account ko matapos mabayaran ang tuition fee ko at ang mga gamot na binibili ko para kay Ariana. Pero ano namang pumasok sa kukote ng Chris na 'to kung bakit nagpadala siya ng mga sandamakmak na mga shopping bags sa unit namin. Ano 'to, may kailangan nanaman ba siya sa akin?

"Oh," I breathed heavily. "Sa'yo nang mga yan." at inihagis ko ang mga bulaklak sa sahig.

"Teka ate, wala kang balak gamitin ang mga ito?" binuksan niya ang isang shopping bag at kinuha ang laman nito. "Omg, Prada's newest exotic bag."

"Pwede ba, Ariana?" sabi ko habang nakapamewang. "Walang maitutulong 'yan, that doesn't even help, lalo na sa iyo--"

"Self satisfaction duh." She did roll her eyes at kinuha ang mga shopping bags patungo sa kwarto niya, "Not again, ate. Cut the crap, I'm taking these things."

I breathed out. "Sure. Fine." 

_________________________________

"Buon appetito," I said  after putting down the crab cakes capri, the orders of this elderly couple. 

They smiled back at me. Oh, this lovely couple takes me to a heartwarming ambiance. Naaalala ko nanaman si Lucas. Aaahhhh! Nadidistract ako tuwing dumadapi siya sa isipan ko. Hanggang ngayon naaalala ko pa rin ang kagagahang ginawa ko sa kanya... sinaktan at iniwan. Everything was unexpected enough for him to kill himself. Yes, he did try commiting suicide because of the distress I've given to him, it was really excruciating. I felt an anguish of morseness for what I did but I just can't cling back to him. Really. I hope he's doing good now after his rehabilitation in California.  All I did is to hope for him to get well and live his life normally without me. It's been a year and today should be our first anniversary, together.