Paano kung maging isa kang 'FAKE GIRLFRIEND' ng isang sikat at heartthrob na lalaki sa eskwelahang pinapasukan mo?
Madami kang nagiging haters dahil sa pagiging girlfriend ng isang pinaka-gwapong lalaki sa eskwelahan. Isa ka lang naman daw 'pangit'...
I ignored the whispers of the students here at the cafeteria. I don't know why they are all saying those words to Shane and me. What's wrong with going with these guys at lunch? How about them? Can't they go with these guys for a lunch?
I accidentally look at the left side only to see that the girls are glaring at me. Why?
"Why are they glaring at me?" I whispered to Shane.
She chuckled, that made my brows furrow.
"They envy us. They're jealous." She laughed.
"Why?" She chuckled.
"Don't you know the fact that these guys with us is famous as hell?" My eyes widened.
"Really?" She nodded.
"Oh my gosh, so is that why they are glaring at us?"
"Yeah. Baka nagtataka sila kung bakit tayo kasama nitong apat na ito. Hindi pa kasi nila nakikitang may kasamang babae yung apat. Wala pa kasi silang kaibigan na babae dito sa school. You know, pihikan. And, maingat sila sa babae." Natahimik ako.
Okay...
"Eat, Sophia."
So, pihikan pala itong apat na ito sa babae.
"Sophia."
Nagkaroon na kaya sila ng girlfriends?
"Sophia!"
Siguro naman meron. Just by their looks.
"Sophie.."
Mga heartbreaker kaya sila? Well, mukha silang playboy. Dating palang nila.
"Aren't you going to eat?!" Natigil ako sa pagiisip ng sumigaw si Collins.
Nagulat ako sa biglaang pagsigaw niya.
"A-ano?" Shocks, nakakahiya ka, Sophia.
"Shit, you're out of your mind!" Nagulat na naman ako ng sumigaw siya.
Yumuko ako at pinigilan ang nagbabadyang luha sa mata ko.
"S-sorry.." Tanging nasambit ko.
"You're unbelievable." Narinig kong sabi pa ni Collins.
Naramdaman ko ang kamay ni Shane sa likod ko.
"Collins, stop it. Wag mo namang sigawan si Sophia."
Pinikit ko ang mata ko para pigilan ang luha ko.
"And wow, you're defending her? I'm your friend, Stephen."
"Kahit na. Yes, you're my friend but you doesn't have to shout at her." Naiiyak ako sa pagtatanggol sa akin ni Stephen.
Mabait talaga si Stephen. Ayaw kong isipin na masama ang ugali ni Collins. Baka ngayon lang ito dahil nainis siya sa akin nung wala ako sa sarili.
"Wow! I can't fucking believe this. I'm out." Napaangat ang tingin ko ng marinig kong tumayo si Collins at naglakad palayo.
"T-teka.." Hala.
"Collins!" Tawag ni Stephen pero hindi siya lumingon.
"Acosta!" Tawag ni Xander sa kaniya pero hindi niya din ito nilingon.
Narinig ko ang pagbuntong hininga ni Stephen. Tumingin ako sa kanila at nakitang nakatingin silang lahat sa akin na lalong ikinahiya ko.
"I-I'm sorry.." Paghingi ko ng pasensya at tsaka umalis na din.
Kailangan ko nang umalis dahil hindi ko na kaya ang maiinit na titig sa akin ng mga estudyante. Nahihiya din ako kila Xander, Shawn, at Stephen. Dahil sa akin, nagaway sila ni Collins.
Hindi ko alam kung saan ako pupunta. Basta ang alam ko lang ay, tumatakbo ako. Hindi ko alam kung bakit pero dinala ako ng mga paa ko sa rooftop.
Sa rooftop na tahimik at walang katao-tao. Naupo ako sa upuan doon at tsaka dumungaw sa overlooking view ng campus. Nahihiya akong humarap sa kanila.
Bigla na lang sumagi lahat ng nangyari kanina sa isip ko. At tsaka unti-unting tumutulo ang mga luha ko galing sa aking mga mata. Bakit ba ako umiiyak? Bakit ba ako umiiyak sa ganoong simpleng bagay? Bakit parang pinapalaki ko pa ang problema?
Ilang minuto akong umiyak-iyak doon hanggang sa unti-unting bumibigat ang talukap ng mata ko at unti-unting sumasandal ang ulo ko sa pader. Ngunit bago pumikit ng tuluyan ang mata ko, nakarinig muna akong boses bago ako makatulog.
"Stop crying."
• • •
Someone's Point of View
I held her head and slowly put it on my left shoulder. I closed my eyes as I felt her head on my shoulder. Fuck, I miss her so bad. I can remember the days that she is still okay. I remained my hand on the side of her head while she's sleeping peacefully.
I know she cried. And she fucking cried because of Collins. She's a sensitive person, I guess? She gets easily affected even though it's just not a big problem.
Well, can't blame her, if I were a girl like her, I think I will feel the same way. Well, who wants to get shouted by a guy? Plus, his face is serious and furious earlier.
I stared at her angelic face while she's on my shoulder. Shit, God knows how much I miss her. I've been dying to see her, but I know I can't. It's just.. It's just that-- Agh, I can't!
I will just let this moment pass, and I will surely forget her after this day. I hope I could pass this.
----- Author's Note Please bare with the grammatical errors and typos. Sorry for the delayed update. I hope you don't feel upset, guys. TYSM💕
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
