In the depth of my memory

Chapter 1

"Ouch" mahinang kong sabi sa sarili ko. Ang sakit kasi ng likod ko na parang matagal akong nakahiga which I doubt kasi galing pa akong bar kagabi at kaninang madaling araw lang ako umuwi. Though, I don't know kung bakit ako nakarating sa kwarto ko dahil ang tanging natatandaan ko lang ay nasa gitna pa ako ng kalsada pauwi sa bahay.

Did my kuya bring me here? Kung oo, malamang sa malamang ay nakarating na kina mommy ang ginawa kong pag-iinom.

Hindi na ako magtataka kung papunta ngayon sina mom and dad dito sa bahay at magkakaroon nanaman ng SONA na hindi inaasahan.

Well, I am already eighteen so I hope they don't mind na gumala at magparty ako minsan kasama ang barkada ko and my cousin, Jen. Besides, lagi naman silang wala sa bahay to know my every move.

Daddy is busy with our business. As well as my mom. And my kuya? Still studying as a med student kaya medyo tuktok sa pag-aaral at kadalasang hindi makausap  dahil laging nakakulong sa kwarto nito upang mag-aral.

Si Kuya Arc (short for Zared Archer) lang ang kasama ko dito sa malaking bahay na 'to. We usually hang out here when we are still kids kaso when my grandfather died, my parents started to run our business.

Dahan dahan akong tumayo sa kama ko at saka dumiretsong cr. Ginawa ko an morning rituals ko at saka bumaba para magbreakfast.

And as expected nandun nga sina Mom and dad. Ano naman kayang punishment ang inihanda nila sa akin this time?

Minsan lang umuwi dito sa bahay ang mga parents ko. It's either they will praise my brother or they will reprimand me. Nothing's new. Ganun naman lagi.

Last thing I can remember ay ginarounded nila ako for about 1 month dahil sa pagtakas ko sa school. Then, nagawa na rin nilang icut ang allowance ko at masamsam ang lahat ng gadgets ko. Wala naman akong pakealam as long as they don't mess up with my art materials.

"Good morning" patay malisya kong sabi kina mom and dad na kumakain na with kuya Arc. Hindi man lang ako nagawang hintayin. Grabe. "Ya, coffee please. No sugar ha." I said

Agad namang pumunta sa kusina si Yaya at naiwan kami sa dining table.

Kroo kroo. Sa sobrang tahimik namin, pwedeng ka nang maglaglag ng karayom at tiyak maririnig mo.

"So, where have you been Zaldia Abigail at madaling araw ka nang umuwi?" Dad decided to break the silence after my yaya came back with my coffee.

"Just Abi. I hate people calling me with my whole name. There's no exception to the rule like what you've said to us."

"Don't tell me what I am going to say Abigail. Answer my question instead of throwing me nonsense words. Paabot nga ako sugar, Arc."

"Dad, masama po sa inyo ang too much consume ng sugar. Ang diabetes niyo po."

"Ay oo nga pala. Thank you for the reminder Arc." He smiled at kuya at tapped his back.

I just rolled my eyes. Sanay na naman akong kumakain ng sermon araw-araw. Mas nabubusog pa nga ako dito kaysa sa mismong pagkain.

Palibhasa, paborito nila si Kuya Arc dahil lalaki. Mas pabor dito si Daddy. Tagapagmana ba naman ng one of the most leading and popular name and company in the country. Tuazon Group of Companies. Wala pa akong masabi sa talino ng kuya ko. Mismong evolution ata ng mga ipis at daga, pinag-aaralan nito.

Average lang naman ang mentality ko. Kumbaga, nakakaintindi lang. Unlike kuya.

One time nga, reunion iyon ng pamilya ng Tuazon at sa bahay namin ginanap. Araw iyon na ipapakila ang successors ng Tuazon Companies at si Kuya lang tinawag at ipinakilala nina Dad.

Hindi nga ako sigurado kung alam ba nang iba naming kamag-anak na may anak na babae si Zacharius at Amelia Tuazon. Hindi rin naman ako madalas isinasama ni Mom and Dad kapag may conference.

I almost feel I am not one of them. Parang hindi ako belong. Even though, I carry their names. I had Tuazon blood in my veins. I feel outnumbered sometimes.

Isang factor na siguro ang pagpili ko ng Fine Arts na degree sa college. Hindi major profession tulad ng kinuha ng kuya ko at iba ko pang pinsan. Some of them are taking engineerings, architectures and medicine. Si Jen ay Bussiness Management ang course. May relate naman sa business namin.

"Back to us Abigail. Saan ka galing kagabi? Baka malaman ko isang araw buntis ka na." Mom interrupted. Nasaktan ako sa sinabi niya. I know I am happy-go-lucky girl and go with flow but I am not the one who will give my Vcard for someone I don't really love. Kahit naman siguro bastarda kung ituring, may karapatan paring maniwala sa sacred marriage.

"At Paul's Resto Bar. Remember him? He's Jen boyfriend"

"Yeah. Yung papogi mong kaklase na malakas manigarilyo?" Sabi naman ni mommy "Grabe makapolute ng environment."

"That's vape. Not cigarette."

"It's the same thing." Dad said.

"As you said."

"Watch your mouth, Abigail. Ama mo ang kinakausap mo. Mukhan tama nga ang desisyon namin ng Daddy mo na patirahan ka muna sa Lola mo sa probinsiya." Mom

"What are you talking about? Huh?"

"Doon ka muna titira. Naka-ayos na ang papers mo. Natransfer out na kita sa school mo kaya doon ka na papasok. And nakaempake na rin ang ilang damit mo. By the way, your course there is Law. Wala kang mararating sa Fine Arts. Better be an attorney than an artist para naman maging proud kami sa iyo ng Daddy mo."

"And you planned all of this without even involving me? Ganun na ba ako ang katanga sa tingin niyo? Anong gusto niyong palabasin? Na kayo ang magdedesisyon sa buhay ko?"

"Ano bang nangyayari sa iyo at tinubuan ka ng sungay? Gayahin mo kaya itong kuya mo na subsob sa pag-aaral. Wala kang mararating sa ginagawa mong yan. Sinasayang mo lang ang buhay mo Abigail."  Pagkatapos sabihin iyon ni Dad ay tumayo na ito at lumabas ng dining hall. Maya-maya ay sumunod na rin si Mommy.

Napatingin ako kay Kuya Arc na kumakain ng French Toast na gawa pa ni Mommy.

I felt jealous kaya tumayo na ako sa lamesa. Nawalan ako ng gana kumain kahit wala pa man din ako naisusubo man lang. Pati kape ko ay lumamig lang sa sama ng loob.

Umakyat ako sa kwarto ko at doon ko lang napansin ang isang malaking maleta sa tabi ng kama ko.

Well, this might be a good choice for me.

I can live by myself away from them.