Kocaman bir bilinmezliğin ardından gün ışığına çıkmak gibiydi hayat, karşına ne çıkarıcağını bilmeden yaşardın ama yine de herşeyi bildiğini sanardın.
Peki ya sonra noldu hiç beklemediğin bir anda yedin hayatın acımasız darbesini önce nolduğunu anlayamadın, sağına baktın, soluna baktın bir yardım bir çıkış yolu aradın ama bulamadın.
Hani neredeler o herzaman senin yanında olucaz diyen arkadaşların neredeler yoklar demi. İşte hayat böyle birşey yüzüne yüzüne vurur insanın yalnızlığını, şimdi anlıyomusun neden hayata acımasız dediğimi.
Şimdi düşün bakalım bu durum da yalnızlığımı seçersin yoksa o sahte arkadaşları mı ?
