Jij en jij alleen

Forty eight

[Laura]

Samen met zijn vieren lopen we de club binnen. Alle anderen van onze klas zijn er al. Ik scan snel de ruimte en zie nog nergens het knappe gezicht van Ryan. Ik zou er eigenlijk niet aan moeten denken, maar ik doe het wel. Per ongelijk.

Karlijn drukt me een drankje in mijn hand, maar ik heb er geen zin in. Ik knik haar toch dankbaar toe en draai me dan om en druk het in de handen van een persoon die ik niet ken. Ik geef hem een vriendelijk knikje en loop dan langs hem. Als ik me terug zou draaien naar de meiden zou Karlijn zien dat ik haar drankje niet meer heb.

Ik knal tegen iets op wat groter is dan ik ben. 'Sorry.' Mompel ik. 'Ik hoor aan de manier waarop je sorry zegt dat je Nederlands bent.' Lacht een jongen. Ik kijk op in zijn kastanje bruine ogen. Ik lach. 'Oh, ja klopt.'

Ik word verlegen van hem. Misschien ligt het aan zijn mooie ogen. Nee, het ligt aan het plaatje in het geheel.

'Max.' Hij steekt zijn hand uit die ik vervolgens aan neem. 'Laura.' Stel ik mezelf voor. 'Wat kom je hier doen?' Vraagt hij aan mij. Begint hij serieus in deze herrie een gesprek te voeren?

'Zullen we anders even naar buiten gaan?' Vraagt hij alsof hij mijn gedachten kan lezen. Ik knik met een glimlach. Hij pakt mijn hand vast en trekt me mee naar buiten

Het is gelukkig niet koud buiten. We gaan zitten op een grote rots die dicht bij het water ligt. 'Dus, wat doe je hier?' Herhaalt hij.

'Ik ben op werkweek met school, morgen gaan we weer terug naar L.A.' Hij knikt. 'Leuk.'

'En jij dan?' Vraag ik. 'Ik woon hier.' Hij lacht. De allerleukste lach die ik in tijden gezien heb, op die van Ryan na dan.

[Ryan]

We komen met zijn vieren de club in en we zien meteen de meiden staan. Ik mis er alleen één, Laura.

Ik storm op ze af. Ik trek Karlijn bij haar schouder naar achteren. 'Waar is ze?' Vraag ik. Ze kijkt me niet begrijpend aan. 'Waar is ze?' Schreeuw ik nu om boven de muziek uit te komen. Ze haalt haar schouders op. 'Ze liep volgens mij met een jongen naar buiten, maar ik weet het niet zeker hoor!'

Ze draait zich weer om naar de meiden en ik stress hem meteen van top tot teen.

Uitgang. Uitgang. Uitgang.

Dat is het enige wat ik kan denken. Een andere jongen? Wat denkt ze wel niet. Ze is het eerste meisje waar ik gevoelens voor heb gekregen. Het eerste meisje die van mijn gevoelens af weet. Het eerste meisje waar ik bij jaloers word. Zo kan ik nog wel een heel boek lang doorgaan.

Ik kom buiten en de frisse lucht haalt wat druk van mijn schouders af. Ik kijk vlug om me heen. Het is druk vanavond. Overal lopen dronken tieners of andere mensen. Ik stap wat rond.

Tot ik twee mensen op een rots zie zitten. Ik kom iets dichterbij, is dat Lau?

Dan zie ik het meisje lachen en aan de manier waarop ze lacht kan ik zien dat zij het is. Ik versnel in de loop.

Ik kom aan bij de rots. Ik ga naast Laura zitten. Ik zie haar schrikken naast me. De jongen kijkt me raar aan. 'Daar was je al, schat!' Zeg ik lief en zorgzaam tegen Laura. Dan kijk ik de jongen aan met een glimlach. 'Hallo! Ik ben Ryan, de vriend van Laura!'

Ik kijk hem nu waarschuwend aan. 'Ik neem haar weer van je over als je het niet erg vindt.' Laura kan mijn blik niet zien. Wat beter is, anders krijg ik zo meteen eerst een preek over mijn gedrag tegen over anderen. "Doe eens vriendelijk!" Of "Je kon het ook anders vragen!" Iets in die richting in ieder geval.

Hij staat op en knipoogt naar Laura. Ze glimlacht verlegen. Ik weet wat die glimlach betekent. Jaloezie borrelt bij me naar boven.

Zodra hij uit het zicht is neemt ze plaats tegen over mij. 'Uhm hallo?' Zegt ze verbaasd. 'Hey.' Glimlach ik. 'Hey? Hey? Waarom deed je dat?' Zegt ze gefrustreerd. 'Simpel, je was met een andere jongen?'

Ik blijf kalm.

'Ja dus?' Zegt ze alsof het zo gek is wat ik zeg. 'Ja wat dacht je dat je aan het doen was?' Vraag ik nu ook wat geïrriteerd. 'Doorgaan met mijn leven en een leuke laatste avond hebben.'

'Doorgaan? Waar heb je het over?' Ik word gek.

'Ja jij en ik word toch niks aangezien jij niks voor me over hebt in verband met je verdomde reputatie, laat me dan ook gaan!' Ze staat op van de rots. Ik spring ook snel van de rots af en pak haar bij haar hand vast en draai haar terug naar mij. 'Dit is voor mij ook nieuw, Laura! Waarom snap je niet dat dit de grootste stap in mijn leven is? Je weet daarnaast niks van mijn verleden af!' Zeg ik boos.

'Vertel het me dan?' Ze pakt bezorgd en doordringend mijn hand vast. Ik zucht.

Flashback vijf en een half jaar geleden

Al een half jaar zit ik hier. Ik ben hier dus om vrouwen te misbruiken. Ik ben pas dertien en een half en ik ben ontmaagd door een tweeëntwintig jarige vrouw. Ik heb nooit keus hier. Als ik iets niet doe of iets tegen spreek, ben ik de pineut. Het ligt er maar net aan wat ik tegen spreek. Als ik een vrouw moet uitkleden en ik doe dat niet, krijg ik maar twee klappen. Eén op mijn hoofd en de andere met een riem op mijn rug. Als ik een vrij partij niet wil doen zijn het er vier. Eén met de platte hand op mijn wang, één met de riem op mijn achterhoofd, één met de riem op mijn rug en tot slot één met de riem in mijn maag. Als ik nog ergere dingen tegen spreek, verdubbelt dit. Ik doe alles wat van me gevraagd wordt. Geen gevoelens voor vrouwen. Geen medelijden. Geen respect. Het enige wat me geleerd wordt is dat de vrouw nutteloos is en dat ik ze ook zo moet behandelen. Als nutteloze wezens.

Drie jaar later

Weer een peukje. Weer wat drugs. Nog een biertje. Een ander lekker wijf. Heerlijke dag weer. Elke dag dit in en uit. Ik weet niet beter dan meiden misbruiken. Het is nou eenmaal hoe ik gemaakt ben. Door mishandeling maak je mensen. Als je gehoorzaamt, is alles oké. Ik ben vrij, maar mijn gemaakte persoonlijkheid is niet weg te krijgen. Ik woon bij Oscar in een hoerenhuis. Hier worden onschuldige meisjes heen gebracht, maar ook gewone hoeren. Eerst vond ik het sneu voor de onschuldige meisjes maar nu? Nee. Dit is mijn leven. Zo ben ik gemaakt. Of ik het erg vind? Weet ik niet.

Einde flashback

'Oh my god.' Is het enige wat ze kan zeggen. Ze staart me voor een hele lange tijd aan en zegt niks. Zou ze me nu anders bekijken? Zal ze nog steeds geloven dat ik echt veranderd ben?

Ze slaat haar armen om me heen en houd me stevig vast. 'Zo erg voor je! En dat je dat moest zien met je moeder en dat je dat met die vrouwen moest doen en-' Ratelt ze aan een stuk door. 'Hey, Lau.' Kap ik haar af. Ik trek los uit de knuffel en kijk haar door dringend aan. 'Ik ben oké, je hebt de oude ik terug gehaald. Ik moet gewoon rustig aan opbouwen nu. Niet te hard willen.' Stel ik haar gerust. Ze knikt hevig haar hoofd. 'Eén ding kan ik al wel.' Zeg ik zacht. Ze kijkt me niet begrijpend aan.

Ik pak haar bij haar hand en trek haar rustig mee de club weer in. Ik zeg niks. Ik zoek onze groep.

Als ik ze heb gevonden loop ik er naar toe met Laura aan mijn hand. Ik ga in het midden van onze groep staan. Ik trek Laura dicht tegen me aan en vouw mijn handen om haar wangen en leun met mijn voorhoofd tegen haar voorhoofd.

'De reputatie boeit me niks meer nu ik zie wat ik kan hebben.'

Ze kijkt me raar aan.

Ik druk vol mijn lippen op de hare en ze gaat er meteen in mee. Ik vraag om toestemming die ze me meteen geeft. Vol lust zoenen we elkaar. Voor het eerst in een lange, lange tijd zoen ik met het gevoel van liefde een meisje.

Iedereen begint te joelen en te juichen.

'Ryan, ik ben echt verliefd.'

'Ik ook.'