ALİ'NİN YAŞAMI

İLK BULUŞMA

Ali artık lise yıllarında 1. senesini doldurmuş yaz tatilini bitirmiş bir şekilde gururla okulun açılmasını ve 2. sınıfa geçmenin mutluluğunu yaşıyordu.Hayatında bir dönüm noktası olabilecek bir seçim vermişti 1. sınıf sonunda , o zamanlar ilgisi olduğu zamanlar ve el pratikliği ile sayısal zekaya kendisini daha yatkın hissettiğini söylüyordu ve sayısal ağırlıklı bir sınıfa geçmiş yaptı..

Şimdi okullar açılmış Ali 2. sınıf olmuş ; 1. sınıfa yeni geçen insanların olduğu nereye geldiğini daha yeni tanıyamaya ve anlamaya çalışan şaşkın yüzleri süzdü.Onların bazılarının bu kadar masum bazılarının ise mutlu, diğerlerinin ise içlerinde yaşadığı ayrılık acılarının olduğunu düşündü.Acaba kendisine şu soruyu sormuş muydu ? ''Ben de mi böyleydim ? ". Evet Ali ilk geldiği zamanı hatırlamaya çalıştı. Kendi içine kapanık insanları anlamaya çalışan ve kendi haricinde başkalarına pek zaman ayırmayan bir tipti. Şimdi ise biraz açılmış 2. sınıfın verdiği rahatlıktan olsa gerek insanlar ile ilişkisi düzelmiş iletişim problemi çekmeyen ama yine de kendi suskunluğuna zaman zaman kapılan bir iç dünyaya sahipti.O zamanlar sevgi kelimesini biliyor çevredeki insanlar ile iletişimi ve amacından geri kalmak korkusu ile ya platonik bir sevgiye ya da bulunduğu durumdan ötürü çekingen tavırları yüzünden bunu söylemeye cesaret edecek kişiliği kendinde bulamıyordu.

O zamanlar oda arkadaşları değişmiş Ali samimi olduğu ve kendisini iyi hissettiği oda arkadaşları ile beraber aynı çatı altında kalmaya , sırlarını paylaimaya başlamış ve ders çıkışlarında olsun yatarken yastığa basını koyup dertleşmelerinde olsun hep bir sevgi konusu açılır birisinin aşk acısını çekmesi birisinin cesaret edememesine tanık olurdu. Sıra Ali'ye geldiğinde ise vardı bir şeyler ; evet vardı ama Ali ya arkadaşlığını kaybetme korkusu ile ya da ne yapacağını bilememe korkususu ile bu işlere girişmez uzaktan sevmek bizimkisi derdi. Böylesi daha iyi , onu belki kırıp dökeceğim belki ayrılıp bir daha yüzünü göremeyeceğim ; belki böylesi daha iyi bizim için der cesaretini toplayıp "SENİ SEVİYORUM" demeyi kendinde bulamazdı.

Bir gün büyük bir pişmanlığın ötesinde sevdiği ve hoşlandığı bir kızın , Ahmet adında birisi ile buluştuğunu gördü. O aralar sınıf aralarında yalnız buluşmalar pek arkadaşça karşılanmaz sevgili olduklarını anlaşılır ve genelde bütün okulun duyduğu ve ağızlarından düşmediği bir yaygara ile başlayıp insanların dedikoduları ile dolup taşan ilişkiler olurdu yatılı bir okulda okuyan insanlar için.Ali'nin hoşlandığı kızın ismi "YASEMİN".. Evet ismi Yasemin'di. Saçları beline kadar , küçük bir burnu, gözleri yıldızlar kadar parlak, boyu biraz Ali'den uzun , diğer kızlara nazaran süslü, güzelliği herkesin dilinde olabilecek kadar ihtişama sahip , hayat dolu bir kızdı. Ali onu gördüğü zaman kelimeler tutuşur , boğazı düğümlenir konuşamaz ve arkasından sessiz sessiz bakardı. Bir gün okulda kitaplarını almaya çıkarken onunla karşılaşmış , gözlerine bakmak istemiş fakat onun arkasından bakan Ahmet'i görünce başını eğmiş , yüreğinde ilk defa bir sızı oluşmuştu . Bu sızı ileride Ali'nin yanlış hayatlarda yaşam bulma ümidi ile aldığı kararları sorgulamasına ve hayata geç kalmış bir adım olarak atılan suskunluğuna inat , hoşlandığı biri varsa en azından reddedilse bile bunu söylemeye karar verdi.

Okulda gezdiği ve takıldığı kendinden 1 yaş küçük arkadaşı vardı. Onunla gezerken eğlenir hayatı unuttuğunu düşünür ve kendini ona yakın hissetmeye başladığını düşünmeye başlamıştı.Kızın ismi Cansu. Ali'den boy olarak kısa küçük vucut hatları , saçları omuzlarına değen , şen şakrak denilebilecek bir kızdı. Ali hoşlantı mı yoksa sevgi mi arasında kalırken pişman olmamak için bir gün "Seni seviyorum " dedi yalnız kaldıklarında. İlk defa bir kıza böyle yüz yüze Seni seviyorum demek onun için zor olsa da utandı yine de , yüzü kızardı, kalbi küt küt attı,içi içine sığmadı.. Tabi belki de karışındaki kız bunu bekiyor olabilirdi o da yüzünde tebessüm ile bunu düşünmem lazım diyerek ayrıldı. Ali orada kalakalmış şaşkın bakışlar ile ben ne yaptım dercesine biraz pişmanlık biraz kuşku, birazda rahatlama duygusu hissetmişti. En sonunda birisine seni seviyorum diyebilmiş belki de ileride pişman olmayacak ümidi ile Cansu'nun cevabını heyacan ve korku ile beklemeye başlamıştı.