"Kaye Hannah L. Carlos" iyong nakikila sa pangalan ngunit si nga ba ang aki g tu ay na sarili. Sa bawat araw na lumipas ako'y tumatanda.
Mahilig akong makipagkaibigan sa kahit na sino. Hindi ko alintana ang sasabihin ng iba maipahayag ko lang ang aking nais na ipahayag. Hindi ako mapakali hanggat di ko nagagawa ang aking naisin. Lagi akong naglalakad ng malayo kasama ang mga kaibigan na aking kasangga, nagmahal ako ng taong nais kong makasama ng matagal. Namamasyal sa mga lugar kung saan pwede kong ilabas ang kulit na aking taglay. Kainin ang pagkaing aking maibigan. Hindi ako pihikan sa pagkain, kahit ano aking lalantakin ngunit ito'y nagbago nung aking nadiskubre ang aking sakit. Naging mapili ako sa taong aking pakikismahan, wala akong ibang ginawa kundi ang makinig at sumunod sa payo ng nakakatanda. Hindi ko na nagagawa ang mga nais ko talagang gawin. Tila ba'y kinokontrol na lamang ang aking emosyon at galaw. Hindi ko na nakilala ang aking sarili. Sino na nga ba ako.
Akin pa nga bang kilala ang aking sarili? Sino na nga ba ako? Ano na nga ba ang tunay ko'y nais? Nawalan ako ng paki sa kung ano man ang sasabihin ng mga mapanghusgang mata ng lipunan, ang nais ko lang ay maihayad ang aking tunay na ninanais. Isa akong huwad! Nakangiti ngunit ito'y di aking nais. Nasasaktan ngunit kailangan manatiling matatag. Sa bawat kamalayan Sa bawat paghihinagpis, ay tunay na lumalabas ang aking tunay na sarili.
