The New Payne •Liam Payne•

2.

~POV Lynn

Ik wordt eindelijk een keer wakker en ga rechtop in m'n bed zitten.
"Hhm, waarom is de rest nou nov niet wakker." Mompel ik.

"Nee? Geen antwoord? Dan doen we het op mijn manier." Zeg ik.

Ik ga op het bed van Zoë staan en begin te gillen en te springen.

"Zoëëëëëëë, Wakker worden." roep ik.

"Huh? Wat? Lynn? Wat doe je?" Vraagt ze.

"Jou wakker maken." Antwoord ik droog.

Hetzelfde doe ik bij Sana.

"Sanaaaaaa, wakker worden." Roep ik.

"Huh? Jezus Lynn." Zegt ze als ze mij ziet.

"Jaja, love you to, babe." Zeg ik schijnheilig.

"Hoelaat is het?" Vraagt Zoë.

"Idk." Antwoord Sana.

"Ochtendhumeur." Zeggen Zoë & ik in koor.

"Goed gezien." Zegt Sana

"O, het is trouwens 11:48 AM." Zeg ik.

"Oké. We hebben dus een probleem." Zegt Sana.

"Ja, nogal ja." Zeg ik.

"Maar kom. Aankleden en opschieten. Hup hup hup!" Zegt Zoë.

"Ja, mevrouw." Zuchten Sana & ik.

"Mooizo, dat is wat ik wilde horen." Zegt Zoë lachend.

We kijken Zoë serieus zo aan van: wtf meen je die.

"Serieus." Zegt Sana.

"Nee, niet." Zegt ze lachend. En nu lachen Sana & ik ook mee.

Na het omkleden en de rest van onze routine gedaan te hebben lopen we naar beneden.

"Jullie zijn serieus 3 uur te laat." Zegt Mvr Hobbs.

"Ja, sorry. De wekker ging niet af." Zeg ik.

"Geeft niet. Kan gebeuren, maar laat het niet nog een keer gebeuren, want dan heb je een probleem met Mnr Struik.

"Ja, we zullen het niet meer doen." Zeggen we in koor.

"Goedzo, meiden. Ga maar zitten en dan geef ik jullie eten wel." Zegt Mvr Hobbs.

De meeste verhalen over kinderen in weeshuizen worden altijd heel slecht over verteld, maar hier is het nog niet eens verkeerd. Ik heb vrienden & vriendinnen, de meeste begeleiders mogen ons, je wordt goed behendeld en ze zijn aardig.
Beter kan je het toch niet hebben?

12:56

We wassen onze borden af en gaan naar boven. Nadat we net 10 seconden in onze kamer staan worden de kinderen tussen 12 & 15 omgeroepen.

"Srs? Meen je die?!" Zegt Sana zuchtend maar wel hard.

"Ja, dat menen ze." Zegt Zoë droog.

"Bedankt." Zegt Sana sarcastisch, wat ons aan het lachen maakt.

We lopen naar beneden en daar staat een jongen rond de 24/25 jaar. Ik hoor mensen keihard om mij heen schreeuwen & gillen en ik. Ik stop mijn vingers in m'n oren en ga ergens verderweg staan, want hier tussen staan. Nee hoor voor mij niet.

Ik zie dat de jongen praat met Tessa.
"Nee, laat me alstublieft niet adopteren. Pleass als u een beetje van mij houdt gebeurd dit niet." Zeg ik zachtjes. {Ik dee dus een schietgebedje}

"Lynn?" Vraagt Tessa en ze komt de keuken binnen gelopen {A/N ik was trouwens naar de keuken gelopen}