Είναι Μάιος του 2015. Ωραίος που είναι ο καιρός, ηλιόλουστος και τόσο ανοιξιάτικος. Είναι περίοδος εξετάσεων βέβαια και αυτό χαλάει την όμορφη και ήρεμη αυτή διάθεση. Γυμνάσιο ήταν αυτό βέβαια. Διάβασμα ελάχιστο, ξεγνοιασιά αρκετή. Όλα τότε άρχισαν λοιπόν. Ή μήπως όλα τότε τελείωσαν; Ανάλογα πως θα εξηγήσεις εσύ ο ίδιος την μετάβαση από την δυστυχία στην απόλυτη μοναξιά . Εμένα προσωπικά μου άρεσε πολύ περισσότερο. Όταν φεύγεις από κάτι που σε κάνει δυστυχισμένο, τότε ναι είσαι πραγματικά ελεύθερος. Έτσι ένιωσα και εγώ τότε που πήρα την απόφαση να αλλάξω την ζωή μου, τις φιλίες μου, τις συνήθειες μου. Ένιωσα ελέυθερη για πρώτη φορά στην ζωή μου. Έφυγα από την εξάρτηση που είχα για αυτά τα 5 κορίτσια που θωρούσα αδελφικές φίλες , αλλά στην πραγματικότητα μου μαύριζαν την ζωή ολοένα και περισσότερο . Έφυγα και δεν σκέφτηκα απολύτως τίποτα. Καμία συνέπεια. Από την στιγμή εκείνην βέβαια ήξερα πολύ καλά πως όλα θα έπαιρναν άλλη τροπή στην ζωή μου, αφού 8 χρόνια ,μέχρι τότε , ήμουν ο ίδιο άνθρωπος και τώρα σε κλάσματα δευτερολέπτων είχαν αλλάξει όλα . Αυτή η μικρή, αθώα και επιπόλαιη κοπέλα που προσπαθούσε να κάνει τα πάντα για να γίνεται αποδεκτή και πάντα αυτή έβγαινε η αδικημένη ή καλύτερα χαμένη. Ναι, χαμένη ένιωθα από μικρή ηλικία. Δεν άκουγα και καλύτερα σχόλια από τον περίγυρο μου ώστε να πιστεύω και κάτι διαφορετικό βέβαια. Δικαιολογημένα λοιπόν είχα σχηματίσει αυτήν την γνώμη για τον εαυτό μου. Είμαι η Μαρίνα και κάπως έτσι ξεκινάει η ιστορία μου..
YOU ARE READING
Οι απότομες χαρές, απότομο έχουν τέλος.
Non-FictionΤο βιβλίο αυτό αναφέρεται σε δύο κορίτσια και την ζωή που βιώνουν ως έφηβες. Τα κορίτσια, που είναι και οι συγγραφείς του έργου , ζουν την ζωή τους κανονικά μέχρι που διάφορα προβλήματα εμφανίζονται στον στενό τους περίγυρο . Τα κορίτσια διηγούνται...
