Herkesin, kimseye benzememek için benimsediği birkaç kısıtlaması vardır. Bazısı rujunu az sürerken bașka bir insan yemeğini tabağa doyacağı kadar koyar. Farklılıklar ülkesindeyiz nede olsa, birde herkesin hatırlamaktan kaçtığı belki bir șehir belki bir insan belki de bir fotoğrafı vardır. Herkesten geçip kendime gelecek olursam, sanırım en çok yanlışlarımdan kaçıyorum. Yanlış yaptıklarımdan korkuyor ve en çok o kişileri özlüyorum. Bazen gerçekten günün 24 saati aklımdan çıkmadığın oluyor, kendimi affettirmek için 'kendi kendime konuşuyorum' fakat gene bende kalıyor. Insanı en fazla sevdiği güvendiği incitirmiş, gerçekten öyle. Sen beni belki affettin ama, ben kendimden hep tiksineceğim. Benim farklılığımda bu olsun. Üzeri toz tutmuş raflara kaldır beni ve bu sayfaları bir daha asla açma.
Düştüğüm aklından öpüyorum.
