bölüm 5

68 7 0
                                    

aradan günler geçti.aylar geçti ve yeşil den hiç haber yoktu.kız onu unutmayı kafasına koymuştu.bol olduğu her an arkadaşlarıyla buluşuyor ve istanbul u geziyordu.artık yeşil olmayacaktı hayatında bunu kabullenmeliydi.

evde kös kös oturuyordu.telefonu çaldı.ekrana baktığında numarayı tanımıyordu.şehir dışından ama hangi il çıkartamamıştı.telefonu cevapladı;

K: alo?

telefondaki ses: Alo? merhaba. nasılsın?

kız şok olmuştu.oydu.yeşil!onu arıyordu.hem de askerden..

K: aaa..iyiyim.çok şaşırdım. nasılsın? nerdesin?

Y: iyiyim bende. kırklarelinde bir sınır karakolundayım.bu aradığım numaradan istersen beni arayabilirsin.ama cep telefonum yok.

K: tamam kaydediyorum hemen. askerlik nasıl gidiyor?

Y: askerlik..sıkıcı. dağbaşı gibi bir yerde kırk kişiyiz. ama yemekler güzel. zaten kısa dönemim.

K: sayılı gün çabuk geçer. az kalmış işte.

Y: evet..neyse ben kapatmalıyım.sırada bekleyenler çok. dediğim gibi istediğin zaman arayabilirsin. iyi günler. görüşürüz.

K: görüşürüz.kendine dikkat et..

kızın şaşkınlıktan açılmış gözleri elindeki telefona sabitlenmişti. yeşil onu mu aramıştı gerçekten? arama kaydına baktı. evet numara ordaydı. hemen kaydetti telefonuna. ama o anda gülen yüzü soldu. biliyordu ki erkekler askerdeyken zaman geçirecekleri birini arardı. o kız olmak istemiyordu. o boşluk dolduran biri olmayacaktı. bu kişi yeşil olsa bile..o an karar aldı. evet onu aramayacaktı.

bu bölüm biraz kısa oldu ama bölümde konu değiştirmeyi istemediğimden kaynaklandı.yine ve yine ve yine söylüyorum lütfen yorumlarınızı eksik etmeyin..teşekkür ederim =))) sevgiyle mutlulukla kalın ve sakın aşk acısı yaşamayın emi =)))

Aşk AcıtırHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin