Kesik kesik nefes alıyordu, oturduğu yerde
Sustuğu şeyler vardı gözlerinde, artık çok geç der gibi
Önce ellerini gezdirdi, kumral saçlarının arasında
Bir ressamın tuvalinden kaçmışcasına
Dağınık saçları, soğuktan nasibi almış burnu
Söylesenize hangi ressam resmedebilirdi ki bunu?
Bakışları çoktan değmişti gözlerime, elleri titrerken
Yankılanmıştı vücudumun tüm hücrelerinde
Utanmıştı bakışlarını benden çektiğinde
Sanki son defa çekiyordu nefesini Akciğerlerine
İsmimi söyledi yağan yağmur eşliğinde
Ellerini uzattı ya o an ellerime
'' Tamam geçti , ben artık yanındayım '' dercesine
-Son 9 Bölüm-
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ODAMDAKİ SESSİZLİK
PoesíaYalnızlık ıssız odalarda ruhunu sarar. Gönül kimsesiz yapamaz sevebileceği bir dost arar. Taşın kalbi yoktur ama onu bile yosun sarar. Bir kağıda sensizIik yazdım. Yine de çok hoşuma gidiyor. Çünkü sensizIik keIimesi biI...
