So yeah.
Kumain.
Manood ng anime.
Magbasa ng manga.
Matulog.
(Then repeat)
Yan ang life cycle ng isang otaku. At isa na ako don. I'm an otaku since birth. ^o^
*School bell rings
Ay! Lunch na pala. As usual pumupunta ako sa tambayan ko. Ang library.
Doon lang kase ako nakakapagbasa ng manga na walang mangingielam sa akin. Palibhasa Princeton Univ masyadong trashy ang mga tao. Otaku's are not welcome there. Once na they found out na you're an otaku, sisiraan ka nila then ibubully. Worst case senario, baka mapaexpell ka. Devoted ako sa anime pero ayoko naman manyari sa akin yun kase sayang yung scholarship kong nakuha.Pagpunta ko sa library binaba ko ang bag ko tsaka ko kinuha yung manga ko sa bag tapos naupo.Grabe it's so peaceful here.
(nakakabingi yung katahimikan)As usual, walang tao sa library halos lahat kasi ng students asa classroom or canteen. Ewan ko nga kung bakit pa binubuksan itong library. Wala namang pumupunta except me.
*zzzz
Ha? Nabibingi na ba ako? Parang may naririnig ako . . .
I just ignored the sound. I continued reading while listening to my cp. soundtrip mode eh. Today's playlist is vocaloid.
*zzzzzzzzzzz
-_- Nababaliw na ba ako or sira lang cp ko? Bakit kahit naka-earphone ako eh may naririnig akong hilik?
I searched around the library.
Then i found a person, lying down on the ground with a book covering his face.
Wow Ang lakas mo humilik kuya (。-_-。)
I continued to look at him as he sleeps. To be honest, he looks like a baby. Hihihi :>
"Chotto yametekurehen?(Stop it)" Someone said.
Ha? nabibingi na ba ako sa sobrang katahimikan dito sa library? I looked around. Wala naman tao dito kundi kami lang.
"Ne. Uzaiyo!(You're annoying.)" Tinangal nung lalaki tung book sa mukha niya tsaka tumayo siya.
I first noticed his small chinky eyes. Na-patitig ako sa face niya.
His dark-brown hair and white skin.. parang lang siyang character sa anime na pinapanood ko.
And he even looks like a japanese bishounen. (Bishounen = Beautiful boy)Tsaka yung words niya... Parang narinig ko sa anime na pinapanood ko. Yung pagnagagalit yung main character ....
Wait.
Ang bobo ko.He is japanese!!! -_-
Then he gave me a cold look. Yung tipong tatayo yung balahibo mo.
Ugh. I'm having a bad feeling about this. Kanina yung mata niya ang cool tignan pero ngayon nakakatakot na. Parang monsteeeeer. whaaah!
"Uh. Sorry ha. Nagising ata kita." i sincerely apologized.
"Tss. Jama sunna yo." (Don't bother me.)
sabi nya habang pinagpag yung tshirt niya.
BINABASA MO ANG
Ms Otaku Meets Mr Japan
Teen FictionHaruka, a half-blooded japanese boy HATES anime even though he's japanese. On the other hand, Saya, a 100% pinoy LOVES anime. Paano kung nagsama ang isang otaku at anime hater sa iisang bubong?? MagkakaWorld War III nito xD