Herkesin normal sıradan kendine göre bi hayatı vardır değil mi? Benim hayatım daha çocuk yaşımda değişti ve ben çocukluğumu yaşayamadan büyüyüp gidiyorum hemde yalnız başıma kimsesiz... Annemi ve babamı saymıyorum bile. Tabi ki de yaşıyorlar beni doğuruken ölmüş olması çok klişe olurdu değil mi? Ah evet öyle. Yaşıyorlar ama bir ölüden farksızlar. Evde değersizim ve mutlu değilim. Babam ve annem iş nedeniyle sürekli yurt dışındalar. Evet tabi ki eve geliyorlar ama beni görüyorlar mı? Tabi ki de koskaca bir hayır! Açıkçası benim bir ailem yok. İş nedeniyle ordan oraya taşınıyoruz bu durumdan bıktım 2 gün sonra da İstanbul'dan İzmir'e gidiyoruz ne kadar hoş değil mi?
Ben Eylül Kızılateş. 18 yaşındayım. Sıradan olmayan bi hayat yaşıyorum bu size yeterli mi?
Aşağıdan kapının açıldığını duydum ve odamdan aşağı indim. Annem ve babam gelmişlerdi. Yüzüme bile bakmadılar
"hoşgeldiniz"
Cevap vermediler. Evimizde ki hizmetli Selin Abla yemekleri yapmışlardı. Masaya oturdum yemek yemeye başladım. Yemeğimi bitirdikten sonra sofradan kalktım tam yukarı çıkıyordum ki annem sert bi şekilde
"Otur Eylül konuşmamız lazım" dedi
Yerime oturdum.
"sizi dinliyorum?"
"Biliyorsun yarın İzmir'e taşınıyoruz okuluna kaydını yaptırdık. Okulda sorun çıkrmanı istemiyoruz bizi rezil etme düzgün dur şimdi çık odana" dedi annem babamda onaylarcasına kafasını salladı
Odama çıktım. Kendimi banyoya attım. Soğuk bi duş aldım ve çıktım. Daha sonra üzeri giyip yattım ve kendimi uykunun kollarına bıraktım.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Alarmın o sikik sesiyle uyandım. Yataktan kalkıp banyoya gittim işlerimi halledip çıktım. Altıma siyah kot pantolon üstüme de bordo salaş bir tişört giydim ayakkabı olarak da siyah airmaxlarımı giydim. Aynanın önüne geçtim gözlerime bordo far sürdüm dudağıma koyu kırmızı ruj sürdüm son olarak rimel ve keskin bir eyeliner çektim saçlarımı sıkı bir atkuyruğu yapıp aşağı indim Selin abla ya günaydın dedim ve arabamın anahtarımı alıp çıktım.
Bugün bu şehirde son günüm biraz gezmem gerek. Deniz kenarına gittim oturdum daha sonra da istediğim her yere gittim en son bir banka oturup bi sigara yaktım. Ne var çok mu değişik?
Kafam biraz daha dağılmıştı saat 23.37 ydi ne annem ne babam aramıştı çok da sikimde
Arabama bindim eve gittim. İkiside koltukta film izliyordu.
"Yarın İzmir'e kendi arabamla gidicem"
"Tamam" dedi babam
Bu kadar da umursamaz işte şerefsiz. Odama çıktım. Üzerime pijamalarımı geçirdim makyajımı silip yattım.
~~~~~~~~
Sabah kuşların sesiyle enerjik bi şekilde şarkı söyleyerek yatağımdan kalkt- mal mısınız aq tabi ki öle bişi olmadı hayaller hayatlar tabi. Alarmın sesiyle kalktım neyle kalkcam başka öperek uyandıran bi annemiz babamız yok bizim.
Dolabın karşına geçtim altıma siyah Nike tayt üstüme siyah tişört ve bir siyah kapşonlu geçirdim ayakkabı olarak da mor siyah karışırımı Nike ayakkabımı giydim. Ne var Nike taytın altına Adidas süperstar mı giyem?
Aynanın önüne oturdum saçlarımı salaş bir şekilde topuz yapıp kenarlardan saç çıkardım gözüme eyeliner sürdüm dudağıma da şeftali rengi rujumu sürdüm. Odamda tam 7 tane bavul var geri kalan eşyalar da sonra gönderilecek. Aşağı indim korumaya bavulları indirmesini söyledim arabama bindim 10 dk sonra adam nefes nefese getirdi bavulları. Bi kaç tanesini bagaja bi kaç tanesini arka koltuğa koyduk. Arabayı çalıştırdım telefonumu radyoya bağladım ve şarkı listesinden bir şarkı açtım yolculuğa başladım.
Bekle beni İzmir
Evet bebeklerim ilk hikayemin ilk bölümü lütfen vote ve yorum atmayı unutmayın yarın yeni bölüm geliyor💖
