My grandmother always tell us na nabubuhay si God sa bawat salita ng tao kaya dapat lagi tayong maging totoo sa lahat ng sinasabi natin.
Being honest is my motto in life.
Hindi lang ako pati na rin ang childhood friend kong si Wan.
We promised na we'll protect each other. To never hurt one another.
It was a promised made by honest words where even God could live in.
That time were so pure. So honest. But.......
..........
Ako si Mary Gonzales. Isang 18 y/o na college student.
Siya naman ang childhood friend kong si Wan Smith. Isang 19 y/o college student din. Half american sya.
Pumapasok kame sa iisang university. Ako ay isang Biology student at sya ay isang Computer Engineering student.
We were together for 14 yrs at kilalang-kilala ko na siya.
Matalino. Maputi. 178 cm ang height. Cool at gentleman. Magaling sa sports. Mayaman.
Gwapo.
Well, more like beautiful.
Kahit na lalaki sya eh napakaganda nya talaga. Napakinis nya pa.
Maraming nagkakagusto sa kanya, babae man o lalaki.
Syempre isa na ako roon.
Sino bang hindi diba? Nasa kanya na ang lahat eh.
Though there is something strange sa kanya this past few days.
He's changing.
----------------
"Hindi ako nagbago Mary."
Tumingin sya sakin. Halatang may halong galit at lungkot ang mga asul nyang mata.
"Pinakita ko lang kung ano talaga ako."
Sabi nya sabay talikod sa akin.
"Pero..... Wan.... Hindi ka naman talaga ganito eh.. Magkasama na tayo ng halos 14 na taon, alam kong hindi ka ganito. Bakit mo ito ginawa?"
Hindi ko kayang paniwalaan na nagkaganyan sya.
Tumingin sya ulit sa akin. Nawala na ang bakas ng galit sa mga mata nya. Napuno na ito ng kalungkutan.
"Magkasama lang tayo, hindi ibig sabihin noon ay malalaman mo na ang lahat sa akin Mary."
"Ito ang totoong ako. I'm a demon."
Demon? Yes. He might be.
Tuluyang umalis na si Wan habang ako gulong-gulo.
Bakit nyang nagawa ito sa akin?
Tumulo ang mga luha ko.
Why did he raped me?
-----------------------------
Sabi ni Lola, Nabubuhay daw si God sa every word na lumalabas sa bibig ng isang tao.
"I hate you that's why I'm doing this."
Paulit-ulit na umiikot sa utak ko ang mga salitang sinabi nya bago nya gawin ang brutal na bagay na iyon.
I can't speak back sa kanya at that time dahil nakita ko ang mukha nya.
His face. He looks like he's in the verge of crying.
He has this painful expression and that made me unable to move, to respond.
