KEVIN'IN AZINDAN
gözlerimi açmaya çalışırken ağlama sesleri duyuyordum bu kızın ağlamassından nefret ediyorum "neden ağlıyorsun"anda kırmızı gözlerini bana çevirdi ve yastıkla kafama vurmaya başladı bir onda onu yatağa sabitleyip üstüne çıktım o an hala ip çamaşırlarıyla olduğunnu fark etmiştim ne yani bunun içinmi ağlıyordu "bırak beni seni adi köpek"dedi o ağlamaya devam ederken sinirlerim tavan yaptı ve bağirmaya başladı "ağlarsan ateşin yükselir ve sana bakmam " dedim yanakları hala pembeydi ve vücudu sıcaktı inanmıyorum bu kız gerçekten hasta "senin bakımına ihtiyacım yok "diye bağırıyordu inanamıyorum bi kız hem bu kadar hasta olup hem nasıl bu kadar bağırabilir anlamıyorum en iyisi ona yemek veriyim belki susar "bana bak kızım ben şimdi aşağiya inip yemek hazırlicam sende burda kalıp dinleniceksin eğer kalkarsan seni parçalarım"dedim biliiyorum biraz kabayım hatta baya ama başka türlü beni dinlemezdi kafasını kaldırıp bana baktığında artık ağlamadığını fark ettim ama şimdide çok masum görünüyordu dayanamayıp elimi saçına koydum "özür dilerim " dedim samimiyeti sevmiyor olsa gerek "acıktım"diye bağırdı onun bu haline gülmektem alamıyordum kendimi "neye gülüyorsun acıkta biyermi var "onu baştan aşağıya süzdükten sonra "sence" diyip kapıya yöneldim tam çıkıyordumki popomda keskin bir acı hisssetim arkamı döndüğümde yerdeki kitebı gördüm stivie'nin elide havadaydı ne yani bu kız bnm popoma kitapmı fırlatmıştı inanmıyorum yılardır koruduğum şey bir kız yüzünden gitmişti ona sinirli bakışlar atarken "ciddenmi nişan almayımı bilmiyorsun yoksa nişan aldığın yermi yanlış " dedim bana tatlı ve masum bir bakış atıp "şeyyy televizyonuaçarmıssın" ya ben yerim bu kızı "ne yani bana bunun içinmi kitap fırlattın hemde oraya ayrıca kalk kendin aç görende seni çıplak sanır " bana sinirle bakıp "zten çıplağım "diye bağırdı bu kızın bağırmasından nefret ediyorum "peki tamam bağırma boğazların aciyicak" bana şaşkın bir şekilde bakıp "televizyon"dedi televizyonu açıp yanına oturdum canın accıyormu "hayır "dedi o kadar hızlı söylemiştiki çok şaşırdım biraz ona baktım bana anlamsızca bakıyordu "ama gerçekten acıktım"diye bağırdı bağırarak beni sinir ediyordu bende onu sinir edicek bişey bulmalıydım birden aklıma gelen fikirle sırıttım yanağına öpücük kondurup "peki kardeşim ne yemek istersin"dedim bana sinirle bakmaya başlamıştı bu beni mutlu etti ve bu sefer onu fazla sinirlendirdim "ne o şimdide kardeşmi olduk"deiinde çok şaşırdım "ewet benden küçük değilmisin dedim ve gülerek odadan çıktım
STİVİE'NİN AZINDAN
bu çocuk beni gerçekten sinir ediyor ve bi o kadarda mutlu ediyordu ayrıca neden çıplak olduğumu yüzüme vuruyorduki sanki ben çıkarttım üstümü ve bana anemmiş gibi davranıyordu mutfaktan gelen kokuyla titredim ve azım sulandı kevın odaya girdiğinde yüzümdeki sırıtışın farkında değildim "ne o beni görünce yüzünde güller açtı "dedi ve her şey bitti .tabiki cewap hazır "seni değil ama elindekini görünce ewet " nedenini bilmiyorum ama birden öksürük krizine girmiştim "iyimisin sen "dediğini bile zor duymuştum ve birden koşarak aşağıya indi eliinde bir bardak suyla döndü suyu elinden alıp hemen içtim ama nafilr öksürük iki katına çıkmıştı nefes alamaz olmuştum zar zor tepsideki kanı işaret ettim hemen kanı bana verdi içtikten sonra birazda olsa rahatlamıştım "bu da neydi böyle "dediğinde nefesimi düzene sokmaya çalışıyordum "b-bilmiyorum" ben bile ne olduğunu bilmezken ona bi açıklama yapamazdım bana şaşkın gözlerle bakıp "canın acıyor ve bana söylemiyorsun" deye bağırıyordu "c-canım acımıyor" yalan söylemeyi bile beceremiyorum "sana kan getirmeliyim haline bak "dedi gözlerimi devirip "beni dışarı çıkartırmısın nasıl yapacağımı bilmiyorum ama avlanmalıyım taze kan içmeliyim"bana şaşkın gözlerle bakarken "lütfen "dedim kafasını olumlu anlamda salayıp beni belimden nazik ama sert bir şekilde tutup kaldırdı "bu yapabilecekmisin"dediinde ona bakmak için dönücektimki dengemi kaybettim neyseki düşmeden beni tutu ama birden onu ittim "gerçekten kana ihtiyacım var "dedim ama beni dinlemeyip üstüme geliyordu dayanamayıp "dur "diye bağırdım ama beni dinlemedi bile "hayır kendini kontrol etmelisin" şu an içinden geçenleri yapmaya bilirsin "dedi artık dayanamadım bütün gümü son damlasına kadar kulanıp onu ittim koşmaya başladım tabiki zaman zaman takılıp düşüyordum ama yinede ormana gelebilmiştim kalan tek şey bir geğikti derken karşıma bir kaplan çıktı peşimden koşmaya başladı ha s******* normalde arasam hiç bulamam ama üstüne atladığımda bayağa boğuştuk ama yinede kazandım kanını sömürdüm ve ayağa kaltım üstüme baktığımda kendimden iğrenmiştim kıyafetim kirli yüzüm gözüm pençe izi ewe kadar yürüdüm tabi bu kaplunbağaya göre yürüme normal bi insana göre sürünme kapıya geldiğimde kevin beni düşmekten son anda kurtardı "ne oldu sana bu halin ne "dedi ama ben onu dinlemiyordum "çok güzel kokuyorsun"dedim ahhhhhhhhhh ne kadar salağım ben "anlaşıldı sen gerçekten hastasın"dedi beni kucağına alıp odasına çıkarttı sonrası karanlık.................
