Ben 16 yaşında ailesi istediği için full kız lisesine giden,hayatta kararlarını hiç veremeyen,ailesinin saçmalıkları yüzünden gençliğini yaşayamayan bir gencim.Genç kelimesini kullanmak hata olur bence çünkü içim 86 dışım 16 gibi hani nasıl desem resmen içim ölü benim.Mutluluk neydi?Özgürlük neydi?Gerçek dostluk ?Eğlence nedir?Huzur nerede?Bunları gerçekten unuttum ve bilmiyorum ben.Ama bildiğim bir şey varsa kafamın içinde yer alan soruların sadece bundan ibaret olmadığı.Düşünceliyim,mutsuzum,huzursuzum,derslerim bok gibi.Hayatın tadı yok amk anlamsız ve saçma zaten karşıma gençliğimi hatırlatan ne gelse ailem sağolsun beni evden çıkarmayarak,her gün saçma konulardan dolayı benimle kavga ederek,üzerek,mutsuzlaştırarak,odama gidip telefonu elime alıp rock ve metal müzik dinlemeye,yemek yememeye,uykuya itip beni depresyonun eşiğine getirerek çok güzel bir şey yaptılar.Artık tam anlamıyla asosyel ve psikolog onaylı depresyon dönemindeyim.Evet okuluma ve arkadaşlarıma gelince okuldan nefret ediyorum her şey çok siktir boktan hiç samimi değil beni daha çok bunaltıp daraltıyo her şey ve herkes.
