-Bts:Best of me
Author's pov.
"Δεν μπορείς καν να σταθείς όρθιος και με απειλείς κιόλας;"
(Σημείωση: στην πραγματικότητα ο Soohyun δεν μαχαίρωσε τον Tae πολύ βαθιά )
O Soo Hyun άρχισε να γελάει.
"Soo Hyun.."
Λέει ο Taehyung καθώς εντοπίζει ένα μυτερό ξύλο κοντά του.
"Γελάει καλύτερα.."
Κάνει παύση.
"..όποιος γελάει τελευταίος"
Συνεχίζει και καρφώνει το ξύλο που κρατούσε στο πόδι του Soo hyun. Εκείνος βγάζει ένα επιφώνημα πόνου και πέφτει κάτω.
"Raven τρέχα!"
Της φωνάζει και εκείνη καταφέρνει να ελευθερώσει την λαβή της από το κράτημα του Soo Hyun. Αρχίζει να τρεχει, βλέπει έναν θάμνο και κρύβεται εκεί πέρα.
Ο Taehyung βρίσκει την ευκαιρία και παίρνει το όπλο του Soo Hyun. Σημαδεύει και με γρήγορες κινήσεις πυροβολεί στο στομάχι τον συνεργάτη του. Ύστερα σηκώνεται με δυσκολία από το έδαφος. Πλησιάζει απειλητικά τον Soo Hyun και τον σημαδεύει με το όπλο.
Εκείνος γελάει.
"Τι περιμένεις; Σκότωσε με."
"Δεν δέχομαι διαταγές."
Λέει ξερά και τότε ρίχνει μια σφαίρα στο πόδι.
Εκείνος βγάζει μια κραυγή πόνου.
"Που είναι;"
Ρωτάει ο Taehyung αγνοώντας την κατάσταση του.
"Που είναι ποιο;"
Γελάει αδύναμα.
"Συνεχίζεις τα παιχνίδια ε;"
Λέει πιο έντονα και ρίχνει άλλη μια σφαίρα στο αλλο του πόδι.
Παρά τον οξύ πόνο εκείνος συνεχίζει να γελάει.
Το κτήνος πέθαινε και ούτε που τον ένοιαζε.
"Δεν εχω όρεξη για τα παιχνίδια σου Soo Hyun. Πες μου που είναι το φορτίο πριν σου σπάσω όλα τα γαμημένα κόκκαλα!"
"Στα αλήθεια πιστεύεις πως θα σου πω; Με έχεις για τόσο ηλίθιο;"
"Ίσως γνωρίζει η Sunmi."
Τονίζει το όνομα Sunmi. Ήξερε πως ο Soo Hyun ήταν ερωτευμένος μαζί της από όταν ήταν παιδιά. Εκείνη ποτέ δεν έδειξε το ίδιο ενδιαφέρον όμως αυτό δε πτόησε τον Soo hyun. Ήξερε πως θα έκανε τα πάντα για αυτήν. Του φαινόταν αστείο πως ένας στυγερός δολοφόνος μπορούσε να αναπτύξει πραγματικά αισθήματα για κάποια. Όμως σκόπευε να το εκμεταλλευτεί.
YOU ARE READING
Lost In Your Cocaine || greek
FanfictionΠολλές φορές το μόνο που χρειάζομαι είσαι εσύ. Το καλό, το αναγκαίο και το κακό μου. Άλλες πάλι το μόνο που χρειάζομαι είμαι εγώ. Το πολύ καλό, το πολύ αναγκαίο αλλά το πολύ κακό μου. Ίσως αν υπερέχεις, τουλάχιστον στα δύο πρώτα, πολλές φορές το μόν...
