Missing Friends

Hoofdstuk 4

Het was al 00:00 uur, middernacht dus. Ik had geen zin om te gaan slapen. Ik had ook niet bepaald veel zin om nog tv te zien, dus besloot ik een sms naar Jason te sturen. Tot mijn verbazing was hij nog wakker en antwoordde hij vrijwel meteen. Hij vertelde dat hij zich net als mij aan het vervelen was en dat dat allemaal de schuld van zijn beste vriend Max was. Ze gingen namelijk vandaag samen naar een Halloween feest ging in Rotselaar. Hij stuurde me een screen met alle info, al vlug begreep ik waar hij naartoe wilde. Natuurlijk stemde ik in. Anders zat ik hier toch maar alleen. Niet veel later stond ik in het park. Na 5 minuutjes wachten werd het best koud en wou ik mijn sjaal aan doen. Ik zocht hem in mijn tas en merkte dan plots dat ik hem vergeten was aan de kapstok. Net wanneer ik wilde gaan zitten zag ik Jason al aankomen. Hij liep dadelijk naar me toe en zei me gedag. Wanneer hij dichter bij me stond had ik pas gemerkt dat hij een pak aan had. Het was geen gewoon pak. Waarschijnlijk kon je het wel raden, het was een Halloween pak. Op dat moment zei hij net;" je bent niet verkleed!" Snel antwoordde ik;" moest dat dan?" Hij begon te lachen en zei; " natuurlijk Heyden, dat is namelijk de bedoeling van Halloween. Maar maak je niet druk. Ik had dit al verwacht een heb iets voor je meegebracht." Hij opende zijn tas en daar kwam een zwarte jurk uit. Ik vond ze echt prachtig. Maar ik zag niet echt wat dit wel met Halloween te maken had. Maar hij antwoordde dat de outfit natuurlijk niet af was. Er hoorde nog duivelsoortjes bij en een zwart leren jasje. Daar lag de hele outfit dan, op de bank. Wel 5 minuten heb ik er zitten naar staren. Uiteindelijk vroeg Jason me of ik het niet mooi ofzo vond. Direct antwoordde ik dat ik het wel mooi vond maar niet begreep waarom hij me dit plots gaf. Jason antwoordde nonchalant;" oh dat weet ik niet, ik zag het hangen in de winkel en het deed me aan je denken." Natuurlijk antwoordde ik terug;" maar hoe wist je nou dat ik met je mee zou komen naar dat feest, je hebt me niet eens een bericht gestuurd." Hij vertelde me dat hij helemaal niet wist dat ik met hem mee zou gaan naar het feest, maar dat het eerder een voorgevoel was. En dat hij ook nog eens gelijk had. Ik wist, net als hij, dat wat hij zei over dat gelijk hebben klopte. Nog even staarde ik naar de outfit. Uiteindelijk vroeg ik waar ik me dan moest omkleden. Jason dacht even na en zei dan;" ik woon hier niet echt ver vandaan, je kunt je bij mij wel even omkleden." Op dat moment bedacht ik me dat we evengoed naar mij konden gaan aangezien dat hier ook niet echt ver vandaan woon. Omdat ik te voet was en Jason te fiets ging ik bij hem achterop. Het was best frisjes achterop maar ik had het niet anders verwacht, het is tenslotte al bijna winter. Op weg naar mijn huis fietste Jason en legde ik ondertussen de weg uit. We zijn enkele keren een straat te ver gereden omdat Jason mijn weg beschrijving niet echt begreep en nogal snel fietste. Wanneer we uiteindelijk aankwamen opende ik de deur van het huis en liet Jason binnen. Ik zei dat hij wel mocht gaan zitten en dat ik me ondertussen even snel ging omkleden. Snel liep ik naar boven en deed de outfit aan. Daarna liep nog even rap naar de badkamer om de kleren te bewonderen. Ik vond ze echt super mooi en al helemaal niet eng maar dat was ook niet zo erg. Er te eng uitzien, dat is pas eng! Wanneer ik terug naar beneden ging zag ik Jason nergens. Misschien was hij wel naar de keuken dacht ik bij mezelf, dus ging kijken. Net wanneer ik de deur binnenstapte hoorde ik een grinnik. Het was Jason. Ik herkende zijn lach meteen. Hij had zich verstopt achter de deur. Ik had het kunnen denken dacht ik bij mezelf en wou hem graag beetnemen. Zo stil en zo snel als ik kon liep ik terug naar de woonkamer. Daar verstopte ik me in de kast. Na pas 5 minuten kwam Jason uit zijn verstop plaats. " Heyden ?! Waar blijf je? Ik wacht al minstens een kwartier." Aangezien ik verstopt was kon ik niet antwoorden. Jason riep nog eens, maar dit keer veel luider. Nog steeds gaf ik geen antwoord. Hij liep langs me heen richting de trap. Snel sloop ik uit de kast en tikte op zijn schouder. Hij verschoot maar gilde niet. Met een grote lach op zijn gezicht draaide hij zich om;" daar was je dan!" Zonder twijfelen antwoordde ik;" dat had je niet verwacht he! Maar laten we nu vertrekken, straks komen we nog te laat." Ik pakte mijn fiets uit de garage en we vertrokken. Terwijl ik naast Jason fietste vroeg hij me hoe ik op het idee kwam me te verstoppen voor hem en dat hij zoiets nooit zou doen. Ik begon te lachen, heel luid zelfs. Jason had meteen door waarom ik lachte en antwoordde ;" je had me gezien he ?" Nog steeds lachend antwoordde ik dat ik hem inderdaad gezien had. Hij vertelde me dat dit altijd bij hem gebeurd. Toen keek hij me aan met een pruillip. " Ooohhhh nee niet de pruillip!" Riep ik uit. Hij begon te lachen. "Ik zal het nooit mee doen, beloofd!" Nu begon ik ook te lachen. Dat ging zo nog wel even door. Al redelijk vlug kwamen we aan. Voor de deur stond een man verkleed als Dracula. "Goede dag meneer, goede dag mevrouw. Gaat u verder", zei de Dracula tegen ons. Eenmaal binnen stond er een andere Dracula die de jassen aanpakte. Er was best veel volk vond ik. De meeste mensen waren verkleed, met accessoires zoals duivelsoortjes, ... er waren hier en daar enkele mensen die niet echt iets speciaals aan hadden, ik kon dus met andere woorden mijn gewone kleren aanhouden. Maar heel erg vond ik het niet aangezien ik deze outfit echt perfect vond. Jason en ik liepen naar de toog en bestelde 2 colaatjes. Ik nam een grote slok en zei;" een goede cola kan soms echt zo goed smaken !" Jason moest lachen. Hij heeft een speciale lach, ik weet niet wat er zo speciaal aan is, maar speciaal is ze zeker. Het ergste is dat ze ook nog is aanstekelijk is, wat is dat toch met die lach dacht ik bij mezelf.