Yeşil ile Mavi Karışımı Bir Aşk

=1. Bölüm=

"Merhaba günlük, ben Hayat. Bugün seni yeni aldım, seninle olan ilk sayfam. Umarım seninle güzel şeyler paylaşabilirim. Şimdi okula gitmem gerekiyor. Akşam görüşürüz."

Son sayfayı yazıp, çıktı Hayat evden. Okula yetişmesi gerekiyordu. Annesine seslendi, ve çıktılar.

Annesine veda edip okuluna gitti. Hayat liseye gidiyordu, üniversiteye hazırlanmakla uğraşıyordu.

Okula geldiğinde, polisler vardı. Ne olmuştu da polisler gelmişti? Biri birşey mi yapmıştı?

Hemen yaklaştı, polisleri iyice dinledi.
- Komiserim, bu psikopat çocukları esir almış, ne yapacağız?
- "Ne oluyor", diyip yaklaştı.

Komiser, arkasına dönüp yanındaki Hayat'a baktı.
- "Manyağın biri, eşinin öğretmenlik yapmasını istemiyormuş. Kadıncağızı esir almış, öğrenciler de içeride. Ne yapacağız biz de bilmiyoruz."
- "Neden istemiyormuş? Öğretmenlik yapmak ayıp değil ki!"
- "Biz de bilmiyoruz. Şu işin aslını bir öğreneyim. Sen kenara çekilip bekle, adamın elinde silah var. Zarar görebilirsin" diyip, omzuna dokundu komiser, Hayat'ın.

Hayat sinirlenmişti. Öğretmenlik yapmak ayıp değildi, o bu düşüncedeydi. Komisere çaktırmadan bir taş alıp içeri girdi. Taşı adamım kafasına vurdu, ama adam beklediği gibi, bayılmadı. Tam tersine adam onu yakaladı, kafasına silah dayayıp pencereyi açtı.

- Eğer gelmeye çalışırsanız, sonunuz bu kız gibi olur!

Komiser kızın içeriye nasıl girdiğini anlamamıştı bile. Yanındaki kız, nasıl bir anda içeri girebilirdi?
- Cesur kızmış, diyip sırıtınca diğer polisler şaşırdı. En çok da Ecrin.
- Pardon?
Utandı, birşey diyemedi.
- Yok birşey, öylesine şaka yani.
Ecrin korkmaya başladı.
- Siz ve şaka?
- Evet Ecrin, ne var? Komiseriz diye şaka anlayışımız da mı olmasın? Hadi hadi işinize bakın!

Komiser, sınıfa sessizce girdi. Öğrencilere "susun biz polisiz" işareti yaptı. Adamı arkasından yakaladı.
- Bırak lan çocukları!
Adam irkildi, arkasına baktı. Polis olduğunu görünce teslim oldu.

Komiser, kızın yanına gitti.
- Ben sana kenara çekil dememiş miydim?
Hayat birşey diyemedi. Arkasından Oya geldi.
- Hayat, ne oluyor burda?
Komiser, böylelikle kızın adını öğrenmiş oldu.
- Iı, yok birşey. Bu arkadaşım;

Adını bilmediği için sustu. Oya hala şaşkındı. Komiser ekledi:
- Ali.
- Ha evet, bu Ali. Çocukluk arkadaşım. Çok eski ya, unutmuşum.
- Çocukluk arkadaşı mı? Hayat biz yetimhanede kalmıyor muyuz, ne çocukluğu.

Ali, bembeyaz oldu. "Yetimhane" lafını duyunca gözleri doldu.
- Oya dikkatini çekerim, ben buraya 16 yaşındayken geldim. Sende biliyorsun. Ama Ali, biz bebekken vardı. Dimi Ali, diyip etini burdu.
- Aaaaaaa! Kızım senin de ne sağlam elin varmış, elimi resmen kedi gibi tırmaladın ya!
Hayat, Ali'ye göz kırpıp duruyordu ama, Ali bir türlü mesajı alamıyordu.
- Ne göz kırpıyorsun?
- Yo, ne göz kırpması? Biz seninle bebekken de arkadaştık dimi, diyip ayağına bastı.
- Aaaaaaaaaaaaaaa, evet!

Oya gülüyordu.
- Sizden iyi çift olur valla!
Hayat, Oya'nın etini sıktı.
- Aaaa!
Ali, Hayat'a baktı. Acaba ikisinden güzel bir çift olur muydu, diye hayallere daldı. Ta ki.....
- "AŞKIM!"