Hot Vs Cold

Chapter three

He was holding my hand and it looks like a prince holding his princess. We are walking in the road that everyone calls forever. It was magical, it was enchanting and this was the most beautiful feeling. This is heaven at alam kong halos lahat ng madaanan namin ay napapatangin sino ba namang hindi. He maybe cold but his looks is a different story.
When we reach the gate that when he let go of my hand. And as like other stories it was all ended but not a happy ending. A happy ending? Mapait akong napangiti sa naisip but just before I met his gaze I saw a man standing beside him. I gave him a questioning look 'who is this man?' he just give me a cold stare. I turn again to this man trying to remember him I have an odd feeling that I already met him but where?. The man smiles at me and reach his hands

"Hi kyla tito raymond remember?"
Tito raymond??? Tito raymond??? Tito raymond??? Biglang nanlaki ang mga mata ko ng maalala ko kung sino ito.

"Oh my Ghad tito raymond!!!"
I rushed to hug him. Narinig ko ang pagtawa nito habang yumayakap sakin. It's tito raymond RM's father for Pete's sake. Hindi ko alam kung ilan taon na nga ba ang lumipas simula ng huli kaming magkita and im so very happy to see him infront of me. Bumitaw ako sa pagkakayakap at napakalaking ngiting tiningnan ito.

"My ghad tito kelan pa kayo umuwi? How have you been? Mas bumabata yata kayo"
Sabay kaming natawa sa tinuran ko.

"Hindi ka pa rin nagbabago"
Ginulo gulo pa nito ang maayos kong buhok.

"Tito stop that di na po ako bata"
Isang mahinang tsk ang narinig nila sa tabi bago kami sabay na napalingon. There he is my prince staring straight to me, I felt intimidated by his gaze it send chills to my body. Gusto ko pa sanang makipaglaban ng titigan dito pero naalala ko na nasa tabi ko nga pala ang daddy niya.

"What a sweet scene"
That was a statement na ikinapula at ikinabilis ng tibok ng puso ko. Isa pang pagpalatak mula kay rm ang narinig ko.

"Stop it dad, you already see her can I go now may pasok pa ko"
Tito held my arm na ikinataka ko. I looked at him and wanted to ask why but he just wink at me. Weird. Napatingin ako sa kamay namin bago ngumiti kay tito. RM started to walk. I saw tito's grin smile and turn to me.

"Can I have a date to the most beautiful girl in manila? May mahalaga kasi akong ikekwento sayo"
Saglit ko atang nakalimutan na paalis si rm dahil sa sinabi ni tito. I became excited matagal na din kasi ng huli ko siyang makakwentuhan.

"Yes sure tito"
Mabilis niyang kinuha ang cellphone niya at may idinial. Ilang segundo bago may sumagot sa kabilang linya.

"Hello Zach-
Halos manlaki ang mata ko sa narinig what the fish bakit kailangan pa tawagan ni tito si zach

- this is tito raymond can we meet -"
I was to grab his phone ng isang kamay na ang nauna sakin dahilan para mahawakan ko ang kamay nito napalingon ako sa lalaking humawak dito at handang handa na sana akong bigwasan kung snatcher ito pero hindi pa man ako nakakaporma ay nagsalita ang isang pamilyar na tinig.

"I will accompany you"
His dad smiled at him na tila mas kinainis nito.

"I know you will, Can I have my phone back?"
Muli itong nauna at dumiretso na sa sasakyan nito. I hear tito explaining to zach and apologize after for a about 2 minutes iginaya niya na ako sa sasakyan.

Nasa loob kmi ng sasakyan ni rm ngayon, tahimik lamang itong na nagmamaneho sa tabi ko yes sa tabi ko paano halos ingudngod ako ni tito para lang dito umupo. Magpoprotesta pa sana ako kanina pero napipilan ako ng sabihin ni rm na pumasok na raw ako without hesitation ay umupo talaga ako sa tabi niya resulting this situation ang bilis lalo ng tibok ng puso ko at natatakot ako na marinig niya dahil halos ilang distansya lang nman ang layo niya sakin. Palihim akong lumingon sa gawi ni rm habang seryoso itong nagmamaneho. Ngayon lang ulit kami naging ganito kalapit hindi ko alam kung anong nangyari pero nagising na lang ako isang araw na tila hindi na kami magkakilala. Anong nangyari sayo? Gustong gusto ko yun tanungin sa kanya pero nawawalan ako ng lakas ng loob pag nakikita ko ang malalamig na tingin niya.

"You know it is rude to stare on someone"
Hindi ko inaasahan ang paglingon niyang iyon. I get caught at alam kong dapat ko ng bawiin ang tinging yun pero tila hinihila ako sa ibang dimensyon ng titig na yun. This moment was rare and I need to grab this time pero hindi pa man ako nakakapagtanong ay isang flash ng camera ang pumutol samin. Narinig ko ang mahinang pagbulong ni tito ng disappointment. Rm and I both turn our gaze to him.

"What? I just treasuring a very special moment para naman may ipakita ako sa mga apo ko pagdating ng araw"
Halos mapatulala ako sa tinuran ni tito. Naalog ba ang utak ni tito habang nasa ibang bansa siya?.

"Stop it dad kung gusto niyo talagang sundin ko kayo"
Nakakatakot ang pagiging seryoso ni rm katulad ngayon akala ko sa amin lang siya ganito pero mukhang nagkakamali ako even his dad ay kaya niya maging cold, bigla akong natakot dahil baka magkaaway ang dalawa dahil lang sa picture. Tiningnan ko si tito na tila relax lang na nakaupo sa likod.

"Ok son, I get it"
At lumabas na ito ng sasakyan.

"I'm sorry for my dad's immaturity it will never happen again"
I just nod, nang makita kong nagtatanggal na ito ng seat belt ay napatingin ako sa paligid nasa harap na pala kami ng isang japanese restaurant. Sumunod na rin ako kay rm sa paglabas ng sasakyan. Namangha agad ako sa labas palang ng restaurant mula sa fake sakura trees hanggang sa stone stairs eh parang dinadala ka talaga sa japan. Dalawang nakayukatang babae ang nasa pintuan at magalang na niyukod kami

"Ohayogozaimasu, Kangei"
Translation: Good afternoon, Welcome

"Arigatogozaimashita"
Sagot ng kasama ko dito. Luminga linga ako at tuwang tuwang tinungo si tito sa upuan nito. Japanese inspired talaga ito mula sa lamesa hanggang sa floor maging sa interior design nito.

"Umorder na ko ha"
Nakangiting saad nito habang kinuKuha ang atensyon ko. I was still mesmerized ng maramdaman ko ang pagbavibrate ng aking cellphone mula sa suot kong uniform. Mabilis kong kinuha ito at maalala na bigla nga pala akong umalis sa school agad kong sinagot ang tawag.

"Hoy babaita! buti naman at sinagot mo na yang may kwenta mong cellphone!"
Halos ilayo ko ito sa tenga ko ng marinig ang matinis na boses ni janna.

"Sorry naka silent pala yung phone ko kaya di ko napansin"
Which is totoo naman during classes naka silent mode talaga ang mga phone namin.

"Pero sana naman naisipan mo kaming tawagan! Dahil alam mo bang pang 99 missed call na namin to! Nako kung umabot pa talaga to ng 100 sinasabi ko sayo maglulunsad na kami ng search and rescue!"
Kahit kailan talaga O.A. ang mga kaibigan ko pero isa na rin siguro ito sa bagay na minahal ko sa kanila. Napangiti ako sa isiping napakaswerte ko sa kanila.

"Sige na babalik din ako dyan bago matapos ang lunch break"
Narinig ko ang pagbuntong hininga sa kabilang linya.

"Bilisan mo kailangan mo pang magpaliwanag samin kung bakit basta basta ka na lang hinihila ng kung sino sino jusko nakakaloka nakakasira ng ganda ha"
Natawa ako lalo ng marinig ang sinabi nito.

"Sige na babye love you"
At inend ko na ang tawag, nakaplaster parin ang ngiti ko ng mapansin kong mataman akong tinitignan ni tito raymond. Lumingon ako sa tabi ko pero nakatingin lang sa baba si rm.

"Boyfriend?"
Boyfriend? Oh my Ghad di ko ba nabanggit na si janna yun. Pilit kong inalala at hindi nga. And what I just say bago ako magpaalam. No! No! No! Itatanggi ko na sana ang iniisip ni tito ng magsalita ang nasa tabi ko.

"What do you expect?"
With his grin smile. His smiling pero wala akong maramdamang saya sa ngiting un. Tataliwas sana ako sa binubuo nilang konklusyon pero dumating naman ang mga inorder ni titong pagkain. GREAT! This is great.

"Shokuji o o tanoshimi kudasai"
Translation: enjoy your food.
Nang makaalis ang mga taga handa ay nagsimula na kaming kaming kumain tahimik ang lahat.

This is really great! Arghhhhhhh

AN
Hi oh my gosh salamat sa bumabasa ng story patuloy lang kayo sa support ah next chappie hm try nga natin pov ng mga super friend ni kyla.