Kapı çaldı tam kapıya koşuyordum sevgili annem kapıyı açtı.
-Buyrun?
-Pizza söylemişsiniz hanfendi. Onu getirdim.
-Yoo. Hayır. Bir yanlışlık oldu sanırım.
Derken bana köpürürcesine bakıyordu.
"Anne ben söylemedim cidden."
-Tabii.
Dedi ve ayağındaki terliği havaya fırlatıp tutup bana atması bir oldu. Kaçmaya çalıştım. Ama yine popomdan vurulmuştum. Bu acı vericiydi. Arkasından,
"Çok yaşlandın anne. Vuramıyorsun bile."
Dedim ve bir tanesi kafama geldi.
-Pratik yapmam gerek sadece. Normalde iyiyim gördüğün gibi.
"Of anne zaten açım. Bakmıyosun bana."
-Sana belediye baksın kızım.
"Öf anne. Bu arada Ben Gökçenlerde kalıcam."
-Hayır. Yarın sabah misafir var.
"Anne ama yaaa."
-Hayır.
"Anne ben 17 yaşıma geldim. O N Y E D İ. Pırak peni pıraaağğağağağak!."
Hayır.
"Öf anne hep hayır hep hayır. "
-Görüyosun işte. Ne kadar hayırlı bir anneyim ben. Değerimi bil.
"Hayır ben rüyadayım. Yada açlık beynime vurdu."
-Hayır.
"Bismillahirrahmanirrahim."
Adam bize kapıdan anırırcasına bakıyordu. Bende anneme kaş göz işareti yaparak kapatmasını istedim.
Annemle bu aksiyondan sonra oturduk. Konuşmaya başladı.
-Kızım.
"?"
-Ben senin ayrı evde yaşamanı istiyorum.
"Ohaaa.Ciddi Misan"
-Evet.
"Huhuhuhuhuhu. Ben Gökçen ve Dilara'yı arıyore."
-Kafana terliği geçiriyore.
"Öğföğfğöfmföğfmğfmğfmğfğmf."
-Anırma. Ayrıca kesin değil. Bu yüzde..
"Tamam anne anlıyorum. Umut verip hiçbişey yapmıycan."
-Hayır.
"Anne zaten 5 kişi oluruz. Kirayı birleştiririz. Ooooh, kebap. Arayıpta bulamadığım tek şey."
Ben odama geçip yatağımda zıplamaya başladım. İstemsizce mal mal hareketler yapıyordum. 1 sn. Anılarım depreşti..
