Biz Daima Pikniğe Giderdik... Ben Arkadaşlarıma Gelin Şurdaki Ağacın Dibine Kadar Koşalım Dedim. Arkadaşlarım Tamam dedi... Ve Koştukk. Ağaca Tam Varacaktımki Birden dümdüz Çimenin Üstünde Sanki Birisi Ayağımı Tutmuş Gibi Yere Düştüm.. Arkama Baktım Arkadaşlarım Daha Çook Gerideler.. İçimden Dedimki Beni Kim Tuttu.. Çook Şaşırmıştı. Koşmayı Bırakıp Düştüğüm Yere Bakıyorduum.. Dümdüz Yer.. En Ufak Bir Taş Bile Yokk.. Sonra Bırakıp Gittim.. 3 Hafta Sonra Yine Pikniğe Geldik.. Bu Sefer Ailemle Beraber düştüğüm Yerin Yanındaki Ağacın Dibinde Oyurduk.. Erkek Kardeşimn Topu O Tarafa Gitti... Yakalamak İçin Peşinden Koştu. Ve O da Aynı Benim Düştüğüm yerde Düştü... Ben Adeta Donmuştum.. Çünkü Onun Nasıl Düştüğünü Görmüştüm. Bir Ayağı Hava da Diğeri Dümdüz Yerde.. Ama Nasıl Olduysa Yere Düşmüştü... Bunu Aileme Solemedim.. Benim Babam Ole Şeylere Kızar... 1 Hafta Sonra Tekrar Oraya Geldik.. Baktıkki.. Orayı Kazmışlar Su Hattı Geçirecekler.. ama Tüm elemanlar Durmuştu Bir Yere Bakıyordu.. Benim Düştüğüm yere.. Meğerse Orda Nezamandır bilinmeyen Bir Mezar Varmışş.. Demekki Bizi Yere Düşüren O Mezardaki Kişiydi.. Ben Çok Korkmuştu.. Şimdi tam 3 Yıl Geçti Ve Hala O Korku İçimde...
