babasız büyüyen kız olmak

O GÜN

Küçüksün , 9 yaşlarında mesela bi kalabalık var evde , anlam veremediğin bi kalabalık , anneni ilk defa o kadar çok ağlarken görüyorsun hem diğer akrabaların da öyle çok ağlıyorlar bazıları çığlık atıyor bayılanlar bile oluyor , anlam veremiyosun olanlara , sanki tüm akrabaların o günü ağlama günü ilan etmiş birlikte ağlıyorlar e sende ağlıyorsun tabiama neye ağladığını bilmeyerek belki herkes gibi yapmak için belki annen ağladığı için ama sonra acıkıyorsun yada en sevdiğin çizgi filmin başladığını hatırlıyorsun ama televizyonu açmak istediğinde bi çığlık kıyamet hayır yapma açma bugün !  neden sorusunun cevabını alamıyorsun e korkuyorsunda biraz , bazen ilgi odağı daha önce hiç olmadığın kadar sen oluyorsun ,zorla ağlatmaya çalışıyorlar seni , içine atma ağla  , ağlamak istiyosan ağla hayat bu başımıza ne geleceği belli olmaz bugün sen yarın ben ... 9 yaşındaki çocuk bunlardan ne anlayabilirse onu anlıyorsunuz , ağlamıyorsunuz çünkü içinizden gelmiyor hem niye ağlayasınız ki dışarı çıkıp oyun oynamak istiyorsunuz tam da o yaşların oyunu evcilik , ebe ! arkadaşlarınız sanki olan biteni anlamış gibi size hiç olmaığı kadar iyi davranıyorlar , e bu durumda seviniyorsunuz ne gün ama ! ilgi odağı sizsiniz tam da o yaşlarda bi kızın isteyeceği gibi , tabi bir kaç yıl sonra anlıyorsunuz cenaze evinde olduğunuzu.. 

Hatırlıyorum , o gün komşulara gittiğimde biri içeri girip Metin iyi adamdı dedi , ölüm bu falan dedi babamdan bahsettiğini biliyordum zaten insanlar ağlarken metin metin diye ağlıyordu , sonra beni gördü şimdi anlarlar beni babasızlar böyle sshhh diyerek yüzünü gerdi , pot kırınca yaparsınız ya öyle işte o an utandım biraz neden bilmiyorum ama utandım gittim ordan , evde teyzem ağla diyordu içinden geliyorsa ama benim içimden hiç ağlamak gelmiyordu niye ağlayacaktım daha dün babamda telefonda konuşmuştum ha bide babam ankaradaydı biz başka şehirde diyordum akarabalara annem bu kadar ağlıyor götürsenize yanına babamın para yoksa biz veririz siz sadece götürün diyordum tabi ben öyle diyince durur mu akrabalar gözler pert , bende zengin olduğumuzdan değil hangi para annemin ağlamasından değerlidir diye düşünüp elbet veririz diye düşünmüştüm . 

neyse konudan konuya geçiyorum ama aksiyonlu bi gündü napabilirim , komşumlarda babamın öldüğünü öğrendiğimde eve geçmiştim sonra kuzenim geldi aynı yaştayız oda kız ,  onla plan yaptık evden herkes gidince bişeyler yiyip televizyonu açacaktık yaptıkta , izledik güldük , hatta sonra bilgisayarın başına gidecekken kuzenime  dedim  ki ( bazı anlar insanın hafızasına bi fotoğraf karesiyle kazanır , tam bilgisayarın yanındaki kırmızı çekyatı açacaktım bu lafı söyledim , ve o an aklımdan çıkmadı bidaha benim için kolay bişey gibi söylemiştim o zaman ) babam öldü biliyorum ama yapacak bişey yok , bidaha görmeyecem biliyorum ama napayım canım bilgisayarla oynamak istiyo hem niye ağlayıp kendimi üzeyim ki ! çünkü o yaşlardaysanız evet ölümün kelime anlamın bilirsiniz ama sadece o kadar . 

Ha bu önemli detayı geçemem ben tek çocuktum , ve annemle  bi başımıza kaldık . Şu an 20 yaşındayım , üniversitedeyim merak ediyorsunuz biliyorum , annem evlenmedi ama şuan farklı şehirlerdeyiz üniversiteden dolayı anlayacağınız o orda ben burda tek yaşıyorum .

-> bu cenaze eviydi yani 1 hafta falan bide siz kalan 11 yılı okuyun bakalım !