Aşk GAYet Basit

2.Bölüm-Beyaz Başlıklı Zeynep (part-2)

İlk bölüm çok kısa olduğu için bu bölüm ilk bölümün devamı olacak.Umarım beğenirsiniz...

''Annem.Çok özledim seni'' diyerek Demet'in boynuna sarıldı Zeynep.Hepsi ayrı kaldıkları zamanın acısını çıkarıyorlardı.

''Hadi gel baban ve Ahmet Beyin yanına da gidelim.'' diyerek çekiştirdi Zeynep'i Demet.Ve salona geçtiler hep birlikte.

''Cihan bak kim gelmiş?'' dedi Demet.Cihan hemen başını gelen sese doğru çevirdi.Zeynep'i görmesiyle sarılması bir oldu.

''Kızım.Birtanem.Çok özlemişim seni.''

''Ben de seni çok özledim babacım.Hepinizi çok özledim.''

''Cihan bir bırak da biz de sarılalım.'' dedi Ahmet.Zeynep gülerek sarıldı.Babasıymış gibi seviyorduAhmet'i.Zaten ileride de öyle olacaktı.Çünkü Ahmet ve Cihan'ın birbirlerine vermiş olduğu bir söz vardı.Kerem ve Zeynep'i evlendireceklerdi.Bunu Kerem de Zeynep de biliyordu.Ama Kerem'in bu duruma uymayacak bir özelliği vardı.

''Zeynep.Çok özlemişim seni.''

''Ben de sizi çok özlemişim.''

''Hadi gel şöyle konuşalım biraz.''

Zeynep ve Ahmet konuşmaya başlarlar.

''Senin de şirkette yer almanı istiyoruz.Tabii senin için de uygunsa.'' dedi Ahmet.

''Tabiki.Ben de çok isterim.

''Güzel.Yarın başlarsın o zaman.''

''Tamam.Şimdi izninzle yukarı çıkıp dinlenmek istiyorum.''

''Yarın geç kalma.Zamanında işte ol.''

''Tamam Ahmet amca.Merak etmeyin geç kalmam.''

''Eminim Kerem'de çok özlemiştir seni Zeynepcim.''dedi Sevim.Zeynep bu cümleyi duyduktan sonra garip birşeyler hissetti sanki.Çünkü kendisi de çok özlemişti Kerem'i.

Zeynep;

Ne zamandır görmüyordum onun bakınca içinde kaybolduğum yeşil gözlerini.Hasret kaldığım kokusunu duyamıyordum.Sesini özlemiştim sanki.Yanımda olmasını özlemiştim.Belki de birlikte saçmalamayı özlemiştim.Her neyse özlemiştim işte.Sadece.Her türlü.Özlemiştim.

Düşündüğümde bile beynimde şimşekler çakıyor,midem kıpırdanıyordu.Neydi bunun adı?Aşk mı alışkanlık mı ?

Odama girdim.Yatağıma uzandım.Odamda hiçbir şey değişmemişti.Hala Keremle bir sürü anımız olduğu odaydı.Her köşesinde Kerem'in izleri vardı.Baktığım her yerde tekrar tekrar anımsıyordum Kerem'i.Onunla geçirdiğimiz tüm günleri.

Bu düşüncelerle derin bir uykuya daldım.

Birden kapımın çalınmasıyla uyanım.Kim olabilirdi ki bu sabah sabah.'Geel' diye bağırmamla Kerem'in içeri girmesi bir oldu.Yataktan kafamı kaldırdığımda kocaman kolları sarıyordu beni.Umursamadan öpüyordu yüzümün her bir tarafını.Öpücüklerinin arasında diyebildiği tek şey beni özlediğiydi.Benim de istemsizce gözlerimden yaşlar akmaya başladı.Çok mutluydum...