Cenkin ölümünden 3 gün geçmişti odamdan çıkmıyor yemek yemiyor ve kimseyle konuşmuyordum sadece yatıyordum tek bir kelime etmiyordum artık ailem beni pisikola götürmeyi düşünüyorlardı abim geldi odama yanima oturdu
"Güzelim yapma böyle konuş artik bizimle 2 gun sonra sınavin var senin böyle yapma"
"Ne sınavı abi ben o sınava cenkle girecektim cenkle parise gidecektik simdi o olmadiktan sonra o sinavin ne anlami var"
Evet sonunda konusmustum
"İyi de abim onun yanlizca biz cesedini gömdük ruhunu deyil ruhu hep senin içinde yaşayacak herşeyi onunla beraber yapacaksın şimdi cenk senin içinde ne kadar sıkılıyordur"dedi abim
Abime şaşkin baktim ve banyoya gidip elimi yüzümü yıkadım aşağiya inip ben açım dedim
Annem heycanlanarak yemek hazirlamaya calisti
3 gün sonra
Sinav günü gelmişti abim bu sinava girmeyecekti vaz geçti abim ben nereyi kazanirsam oraya gelicekti 2 saat sonra sınav bitti ben bahçede abimi bekliyordum
"Cenk bu sınava beraber girdik ve nereyi kazanirsak oraya gidecez beraber" dedim
Abim geldi hadi gel dedi bindim arabaya ve beni yüksek bir yere götürdü
"Bağır içinde tutma"
"Canim yaniyor sensiz kaldim" diye bağırdım
1 ay sonra
Cenki unutmadım ama onun öldüğünü artik cenkin olmayacağını kabullenmiştim içimde onun ruhunu da taşımıyordum
Odamda kitap okuyordum canan Tan başı bozuk sevdalar kitabimi birden kapim.açıldı
"Betül pariteki en iyi üniversiteyi kazandin"
"Neee"
Abim bana sarildi parise gidiyoruz dedi...
