Part 2

497 34 1
                                    



 2008 Ιούλιος

«Yoongi-ah, μου δίνεις και εμένα ένα μπουκάλι νερό;»

Βίδωσα το καπάκι στο μπουκάλι μου που μόλις είχα ανοίξει και πέταξα ένα άλλο στον αδερφό μου.

« Ευχαριστώ».

Ήταν από τα καθημερινά μας πρωινά Σάββατα όπου πηγαίναμε οι δυο μας και παίζαμε μπάσκετ με τις ώρες και όπου πάντα κέρδιζε εκείνος. «Θέλω να μάθω να παίζω σαν εσένα, hyung» είπα καθώς έριχνα καλάθια μόνος μου. Παρόλο το ύψος μου ήμουν αρκετά καλός, αλλά όχι σαν εκείνον.

«Δεν νομίζεις ότι πρέπει να βρεις φίλους και να παίζεις μαζί τους;» Η φωνή του δεν ήταν αυστηρή αλλά και πάλι με έκανε να νιώσω άσχημα που του γινόμουν βάρος ακόμα και αν ήταν μόνο τα πρωινά του Σαββάτου.

«Θα προσπαθήσω» απάντησα χωρίς να τον κοιτάξω. Δεν ήθελα να δει την έκφραση μου εκείνη την στιγμή γιατί ήξερα ότι φαινόμουν αδύναμος και δεν ήθελα να φαίνομαι αδύναμος μπροστά του. «Μπορώ να επιβιώσω μόνος μου πάντως» είπα περισσότερο στον εαυτό μου από ότι σε εκείνον.

Μείναμε αμίλητοι για λίγο και τελικά αποφασίσαμε να γυρίσουμε στο σπίτι. Το πρώτο πράγμα που έκανα μόλις μπήκαμε μέσα ήταν να κάτσω στο καφέ πιάνο που βρισκόταν πάντα στην γωνία του σαλονιού αρχίζοντας να παίζω μία άγνωστη μελωδία.

Είχαν περάσει πλέον δύο χρόνια που άρχισα πάλι να παίζω και μπορούσα να καταλάβω ότι η μητέρα μου ήταν χαρούμενη γι' αυτό. Της άρεσε να ακούει τις μελωδίες που δημιουργούσα εκείνη την στιγμή. Και εμένα μου άρεσε.

Εκείνες τις μέρες το μοναδικόπράγμα που έκανα μέχρι να δύση ο ήλιος ήταν να ακουμπάω τα πλήκτρα του απαλάκαι να του μιλάω μέσα από της νότες. Το αγαπούσα.

2008 Νοέμβριος

«Θα παίξουμε μπάσκετ» άκουσα κάποιον να φωνάζει την ώρα της γυμναστικής και μερικά παιδιά άρχισαν να πλησιάζουν.

Αυτή είναι η ευκαιρία μου., σκέφτηκα και πριν το μετανιώσω πλησίασα μια ομάδα παιδιών. «Θα παίξω κι εγώ» είπα δειλά δειλά. Ένιωσα βλέμματα να καρφώνονται πάνω μου και ήμουν σίγουρος ότι ήταν επειδή πάντα ήμουν το ήσυχο παιδί. Εκείνος που δεν μιλούσε σε κανέναν.

Κάποιοι κούνησαν απλά το κεφάλι τους συμφωνώντας και εγώ βρέθηκα αμέσως σε μια ομάδα. Τα πήγα αρκετά καλά όπως πάντα και τα βλέμματα μερικών με κοιτούσαν περήφανα. Ήξερα ότι τα είχα πάει πολύ καλά μέχρι που η μπάλα πέρασε από δίπλα μου και κάποια σε βιασύνη τους να την πάρουν και να σουτάρουν πέρασαν δίπλα μου τόσο γρήγορα που δεν πρόλαβα να αντιδράσω. Στο τέλος βρέθηκα στο πάτωμα να βογκάω από τον πόνο που προερχόταν από τον ώμο μου.

*the last {yoongi} * (greek ff one shot )Where stories live. Discover now