Minsan sa buhay may mga tao talagang walang magawa kundi manakit lang di man lang nila naisip ang kahihinatnan ng kanilang ginagawa. Walang man lang kahit isa na maisipang tanungin ka kung okay kalang ba o nahihirapan kana ba. Basta ay nakikita kalang nilang masaya at nakangiti ay akala na nila ay ok ka na wala kanang problema.
Hindi nila alam kung ano bang nararamdaman mo lalo na at di naman sila interesadong malaman pa iyon. Hindi nila alam na sa likod ng ngiti at tawa mo ay ang problema at ang lungkot na dinadala mo ay unti unti nang winasasak ang sistema mo.
Sa likod ng masayahing mong mukha ay ang puot na iyong nakukuha. Pinapasaya mo ang ibang tao pero sarili mo ay di mo man lang kayang pasayahin.
Wala kang masasandalan kapag nahihirapan ka, wala kang kang mapag-sabihan ng problema. Lagi nilang iniisip na ok kalang. Kapag nag umpisa ka mag bukas ng iyong problema sakanila ay sasabihan kapang 'madrama', ang drama mo naman hindi bagay sayo.'
Minsan mapapaisip ka nalang na bakit ganun sila, may binabagayan ba talaga ang lungkot?
Mag sisimula kang mag isip isip ng kung ano ano at mas lalo kalang mahihirapan at mas lalong mahuhulog sa lungkot 'overthink'.
Nakakasama ng loob na wala kang matakbuhan o mapag sabihan manlang, pero kapag sila ay kelangan ng masasandalan ay lagi kang andyan upang iparamdam na di sila nag iisa at andyan ka para damayan sila.
Dahil alam mo ang pakiramdam ng mag isa hinaharap ang lungkot kaya ayaw mo ng may nakikita kang malungkot. Ginagawa mo ay nilalapitan ang mga taong iyun para tulungan at pasayahin, ngunit kalaunanay iiwan karing mag isa.
Iisipin mo na bakit ganun hindi ba sapat yung ginawa ko para sakanila.
Bakit umaalis sila?
Bakit nang iiwan sila?
may nagawa ba akong mali?
Madaming katanungan ang iikot sa iyong isipan at kalaunany kakainin ka nanaman ng iyong kalungkutan.
Sa mundong ito wala ka talagang maaasahan kundi ang sarili mo lamang. Nakakakungkot man pero totoo yun.
=°=°=°=°=°=°=°=°=°=°=°=°=°
Aireen's pov
hi, ako nga pala si Aireen Lee Sayno 15 years old grade 10 sa Sayno Academy.May kapatid akong dalawa si Jasmine Un Sayno at si Karl Erick Sayno
pamilya kami ng mayayaman pangalawang pinakapamayaman sa buong asya ganun kayaman lupet no
kilala kaming pamilya kaya walang sino man ang pwedeng bumangga samin dahil natatakot sila
si kuya karl lang kasundo ko pero minsan may topak rin eh hehehe si jasmine hindi dakilang regla un eh sungit sungit kala mo araw araw may regla ih sarap tapalan ng napkin yung mukha hahaha choss
nakukuha ko naman lahat ng gusto kong mga material na bagay except lang sa isa.Ang pag-mamahal ng magulang at ng kapatid.
minsan nga naiisip ko siguro ampon lang ako kasi yung pag-trato nila sakin iba katulad ng lagi nilang lagi nalang nila akong kinukumpara sa iba tsk
kesyo sila ate at kuya daw ang gagaling sa sports sa classroom bwesit lang eh nag papaturo nga lang sakin yang mga yan tsk
magkakaidad lang kami ni kuya 15 rin sya matanda lang sya sa month hehehe si ate naman mas matanda ng isang taon 16 na sya pero parehas kaming g-10 dahil sabay kaming pinag aral bwuahahah
so ito nga andito lang ako sa kwarto ko walang magawa eh 2 weeks pa bago ng pasukan bukas pako bibili ng gamit ko para sa school
knock...knock
"pasok po bukas po iyan" sabi ko
at yun pumasok si tiya Linda,tiya ang tawag ko sakanya at anak tawag nya sakin hihihi trip kulang eh sya lang kasi kasundo ko dito bukod dun sa kuya kong baliw hehehe
"o anak baba na at kakain na tayu"-tiya
" andon po ba sila sa baba?" tanong ko eh kasi naman ayukong sumabay sakanila kumain kung ano ano nanaman sabihin nong mga yan sakin
"oo andun sila nako alam kuna kung bakit mo tinanong.o sya cghe na bababa lang ako kukuhanan kita ng pagkain"-tiya...heheehe sabi na eee lagi namang ganun di naman ako sumasabay sa kanila e nagagalit kasi sila iwan koba dun
" a sige po tiya salamat po" sabi ko at nginitian sya tinaguan nya lang ako at tyaka dahan dahang sinirado ang pinto at bumaba
habang hinihintay ko si tiya kinuha ko muna ang cellphone ko at ng facebook di kuna tinignan yung messenges ko di naman sa walang laman dahil kuna sa mga nag chachat sakin tsk mga plastic sila
tinignan ko yung notification andaming tags bimasa ko yung iba
"omyg malapit ng pasokan makikita na ulit kita miss.Lee sana maging friends tayo" (- -' )- plastic1
"hi miss.Lee alabyooooo" ×_× fv*k boy1
tsk 2 lang yan sa mga kabaliwan nila sura eh nag logout nako at maya maya pa ay tumating na si tiya
"o anak ito na pagkain mo missedcall kana lang pag tapos kana kumain"-tiya
" salamat po tiya"
"walang ano man sige na baba nako ahh"-tiya....tinaguan ko naman sya at bumababa na
F
A
S
T
F
O
R
W
A
R
D
.
.
.
.
.
.
.
tapos nakong kumain at nakuha narin ni tiya ang napag kainan ko nonood muna ako saglit bago maligo para magatulog na..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
nag sawa nako kakanood kaya tumayo na ako at kinuwa na ang towel at damit sakapumasok sa banyo
shampoo..
..
..
..
banlaw..
..
..
..
sabon..
..
..
..
kuskus..
..
..
..
banlaw..
..
..
..
punas..
..
..
..
then tapos lumabas ako at nakita ko si kuya na nakaupo sa kama ko tsk manenermon to pustahan
" 2 weeks nalang pasokan na bibili nako ng gamit bukas sama ka?" panimulang ani nya habang nag b-blower ako ng buhok.
"cghe lang..wala naman akong ibang gagawin eh" sabi ko then tinapos ko ang pag papatuyo ng buhok kaya tumabi ako sa kanya
kala ko manenermon e hehehe bogla syabg tumayo kaya napatingala ako sakanya matangkad to eh pandak ako tyak naka upo ako no
"ghe bukas 11:00am.... intayin kita kotse ko gagamitin okay?..dapat saktong 11 nasa gate kana ah" sabi nya at lumabas na
pagkalabas nya ay pinatay kuna ang ilaw at hininaan ang aircon
KINABUKASAN
kring..kring..kring
nagising ako at ginawa na ang morning ritwals ko pagkatapos ay nag bihis nako sinuot ko yung plain longsleeve at fitjeans then rubber shoes na adiddas white sya na may gold tas shades na black at sumbrelong black
bwuahahahaha parang may lamay amptt...time check 10:55 am shemay 5 minutes nalang kaya dali dali akong bumaba at nakita ko si kuya palabas palang hay buti naman
tinignan nyako at inismiran at nag lakad na palabas at nakhanda nayung kotse sa labas kaya sumakay na kami nat lumarga.
°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•
This page is undergoing
